“Hech iloh yo‘q, magar o‘zing bordirsan, ey pok Parvardigor, darhaqiqat, men
(o‘z jonimga) jabr qiluvchilardan bo‘lib qoldim”, degan oyatni o‘qimaganidan
ajablanaman, chunki Alloh taolo:
“Bas, Biz uning (duosini) mustajob qildik va uni g‘am-g‘ussadan qutqardik. Biz
mo‘minlarga shunday najot berurmiz (Anbiyo, 87 – 88-oyatlar), deb aytgan;
yomon narsadan qo‘rqib, menga Allohning o‘zi kifoya qiladi va u qanday yaxshi vakildir,
deb aytmaganiga hayron bo‘laman, chunki Alloh taolo:
“Bas, u yurishdan biron noxushlik yetmay, Allohning ne’mat va fazli bilan
qaytdilar. Ular Allohning roziligini istaydilar. Alloh esa ulug‘ fazlu marhamat
sohibidir” (Oli Imron, 174-oyat), deb aytgan;
odamlarning hiyla makridan qo‘rqsa-da,
“Men o‘z ishimni Allohga topshirurman. Zero, Alloh bandalarini ko‘rib
turguvchidir”, degan oyatni o‘qimaganiga hayronman, chunki Alloh taolo aytadi:
Do'stlaringiz bilan baham: |