Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
100
tirqish qolmasin, — u shunday deb hali bo‘yoqdan chiqmagani uchun ko‘chib kirilmagan 
uyga sinchiklab razm soldi-da, Sharifga: — qani, Xiva xoni, uyingga boshla, — deb 
buyurdi. 
Eski uyga kirgach, urinib qolgan xona anjomlariga ajablanib qaradi. O‘rtadagi eski 
dumaloq stolni aylanib o‘tdi-da, xona to‘ridagi divanga o‘tirdi. Keyin yon cho‘ntagidan 
qizil rangdagi guvohnomasini chiqarib: 
— Arina Berger, SSSR prokuraturasidanman, — dedi-da, Sharifga ko‘z-ko‘z qilgach, 
joyiga solib qo‘ydi. So‘ng sigaret kulini gilam ustiga qoqib, Sharifga savol nazari bilan 
qaradi: — xo‘sh, o‘zing ko‘rsatasanmi yo bizni qiynaysanmi? Bilib qo‘y, bizni qiynasang, 
o‘zingga yomon. 
— Nimani ko‘rsatay? 
— Ovsarmisan? Qani, o‘ylab ko‘r-chi? SSSR prokuraturasiga nimani ko‘rsatish mumkin? 
Erkakligingning isbotinimi? — Berger masxaraomuz tirjaydi. 
Ayol kishidan bunaqa gap chiqishi mumkinligini o‘ylamagan Sharif sal dovdiradi: 
— Unaqa deganim yo‘q... Aniqroq ayting-da... 
— Anig‘imi? To‘plagan boyligingni ko‘rsat menga! 
— To‘plagan boyligim... Yo‘q... 
— Yo‘qmi? Bu uyni qaysi pulga qurding? 
— Uynimi... oshna-og‘aynilarim... 
— O‘chir! Men senga cho‘pchakka ishonadigan qizcha emasman. Sibirga vinolarni 
tekinga yubordingmi? 
— Sibirga?.. Yo‘q, davlat belgilagan narxda yuboriladi. 
— Namozov! Seni olim deyishuvdi. Olimmisan, ahmoqmisan — ayt! Yo‘q, aytma. Shu 
turishingdan ma’lum — to‘nkasan sen! — U shunday deb Sharif tomonga qarab «chirt» 
etib tupurdi. — Sen sassiq hayvonni deb men ikki qit’ani bosib, uchib keldimmi? 
Shu payt hovlida Nasibaning «Kimsizlar, nima qilyapsizlar?» degan ovozi keldi. 
— Kim u? — deb so‘radi Berger. 
— Xotinim... 
— Vlad, olib kir uni. 
Sharifning orqasida turgan yigit tashqariga chiqib, Nasibani boshlab kirdi. 
— Voy, dadasi, nima bo‘ldi? — dedi Nasiba ostona hatlamay turib. 
— Jim! — deb baqirdi Berger. — Faqat ruscha gaplashilsin! Namozovamisan? Yaqinroq 
kel. Demak, sen bu nusxaning xotinisan? 
— Ha, — dedi Nasiba bosh irg‘ib. U ruschaga no‘noq edi. Shunday bo‘lsa ham eplashtirib 
so‘radi: — nima kerak? 
— Savolni men beraman, Namozova! — Berger sigaret tutatib, kulini gilam ustiga qoqdi: 
— Nechta bolang bor? 
— To‘rtta... uch o‘g‘il, bir qiz. 
— Ha... bolalaringga ota zarur ekan. Menga qara, Namozova, agar senga er kerak 
bo‘lsa, aytasan: ering pullarni qaerga yashirgan?
— Pul? Qanaqa pul? — Nasiba shunday deb eriga qaradi. Sharif «O‘zim ham 
hayronman?» deganday yelka qisdi. 
— Ko‘zimga qara! — deb baqirdi Berger. — Aytsang— er seniki. Aytmasang olib 
ketaman. Suyaklari qamoqda chiriydi. 
— Arina Iosifovna, qo‘shnilarni chaqiraymi? — deb so‘radi yigitlardan biri. 
— Yo‘q, avval aytishsin. — Yigit «tushunarli» deganday iziga qaytgach, Berger Sharifga 
qaradi: — Namozov, Kozlov bergan ikki millionni qaerga qo‘yding? Yaxshilikcha ayt. 
Bergerga Moskvada berilgan ma’lumotda «Kozlov bir million yuborgan», deyilgan bo‘lsa-
da, u «To‘plab qo‘ygani ham bor», degan ishonchda «ikki million»dan gap ochgan edi. 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik