www.ziyouz.com кутубхонаси
203
— Хоҳласаларинг, бу ерда қолиб меҳмонимиз бўлинглар.
— Йўқ, биз қароримизни бериб бўлдик. Йўлчи йўлида керак.
Аммо ёлғиз бормадилар. Ҳабашистондан қайтган гуруҳ ҳам Жанобимиз Ҳайбарда бўлган
пайтларида келиб қолишини ким билибди дейсиз. Улар ҳам юкларини ва Ҳабаш
Нажошийи Жаноби Пайғамбаримизга (с.а.в.) никоҳлаб қўйган Умму Ҳабибани Мадинада
қолдириб, «Қайдасан, Ҳайбар?» дея Давс қабиласи вакиллари билан бирга дарҳол йўлга
тушишди.
Бир куни Жаноби Расулуллоҳнинг (с.а.в.) ҳузурларига бировнинг жасадини олиб келишди.
Энди унга охирги бурч ўталиши лозим эди. Аммо Жанобимиз атрофдагиларга қараб:
— Биродарларингизнинг намозини ўқинглар, — дедилар.
Бунинг маъноси, мен унинг жаноза намозини қилмайман, деганлари эди. Бу сўз юзлардаги
рангни ўзгартирди; қалбларга ғамқайғу тўла оғирликлар чўкди. Ичда ҳис этилган қўрқувдан
кўзлар сўник тортди. Набийлар Сарварига боққан нигоҳларда:
«Недир бу одамнинг қусури, эй Оллоҳнинг Расули?» деган савол йўғириқ эди.
— Биродарингиз Оллоҳ йўлида тўпланган ғаниматдан ўғирлади.
Унга берилган бу маънавий жазо қолган ишининг маржон қийматидан кўра қийматсиз
бўлишида эди. (Абу Довуд, 3/91.)
* * *
Бошқа қалъаларда ҳали уруш давом этарди. Жанобимизнинг ҳузурларига бўғзидан ўқ еган
кишининг ўлигини келтиришди. Фахрул мурсалин (с.а.в.) унга боқдилар:
— Ўшами? — деб сўрадилар.
— Ҳа, ўша! — дейишди.
Ўқ айни ўзи бармоғи билан кўрсатган жойига санчилган эди.
Шу тариқа унинг сўзлари чин юракдан чиққани англашилди. Дили бир, тили бир, Оллоҳга
ва расулига асло риёкорликни ўйламайдиган бир инсон экани очиқ маълум бўлди.
Расулуллоҳ (с.а.в.) жуббаларини ечиб, уни ўрадилар, ўз қўллари билан тупроққа қўйдилар.
Қўмиш ишлари тугагач, Фахри олам (с.а.в.) Мавлога кўл очдилар:
— Оллоҳим, бу сенинг қулингдир. Сенинг йўлингда ўлиш тилагида ҳижрат қилиб келган
эди. Шаҳид мақомида ўлим топди. Мен ҳам бу ишнинг шоҳидиман, деб дуо ва ниёз этдилар.
(«Зодул Маод», 2150.)
Дунёдан ўтаётган ихлосли бир мўминнинг бундан ортиқ яна қандай истаги бўларди?!
Оламларга раҳмат қилиб юборилган Буюк Пайғамбар шахсан ўзлари шохидлик бериб турсалар,
у одамга ҳавас этмаслик мумкинми?! Умри жаҳолат ичида кечган, аммо охирги бир неча кунда
оламлар Раббининг севгили пайғамбарини таниган, дунёдан олиши мумкин бўлган энг
қийматли юкни ва озиқни олиб, Ҳузури Илоҳийга кўчган бу бахтиёр бадавий каби бўлишни ким
истамайди?!
Оллоҳим, унга ҳавас ила боққанларга ҳам унга берганинг насибадан ҳиссалар ато эт!..
Do'stlaringiz bilan baham: |