Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Рамазон ойи келди. Мўминлар яна саҳарликка тура бошлашди. Буюк Мавлонинг ризолиги 
учун ейишичишни тарк этиб, қуёш ботгунга қадар рўзани бузадиган барча амаллардан узоқ 
юришнинг маънавий лаззатини тотишар эди. Расулуллоҳ (с.а.в.) жанобимиз кечалари таровиҳ 
намозини масжидга чиқиб ўқиб берардилар. Жамоат сафи иккинчи ва учинчи кеча янада ортди. 
Тўртинчи кечаси Пайғамбаримиз масжидга чиқмадилар. Одамлар таровиҳ намозини фарз деб 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
121
ўйлаб қолиш эҳтимоллари бор эди. Шунинг учун чиқмаганларини билдириб, бундан кейин бу 
намозни ҳар ким ё уйида ёлғиз, ё масжидда ўқиши мумкинлигини тавсия қилдилар. 
Бир куни жаноби Пайғамбаримиз (с.а.в.) масжидда асҳоб билан суҳбат қуриб 
ўтирганларида, ёнларига қаттиқ хафа экани рангрўйидан шундоқ билиниб турган бир одам 
келди. 
— Ё Набийаллоҳ, тамом бўлдим, ёндим! — деди у. 
— Нима у сени тамом қилган? 
— Рўза холимда аёлимга якинлик қилиб қўйдим. 
— Озод қилишга бир қулинг борми? 
— Ҳозиргача ҳеч қулим бўлган эмас. 
— Унда узлуксиз икки ой рўза тута оласанми? Келган одам афсус билан бошини чайқади: 
— Эй Оллоҳнинг расули, бошимга келган бу бало мен айни рўзадорлигимда содир бўлди. 
— Олтмиш фақирни тўйдиришга кучинг етадими? 
— Сизни ҳақ дин ила юборган Оллоҳга касамки, фақирни тўйдиришга ҳеч қурбим 
етмайди. 
Бошқа бир чора қолмаган эди. Расулуллоҳ жаноблари унга кутиб туришни айтдилар. 
Ҳалиги одам бир чеккага ўтиб ўтирди. Расулуллоҳ асҳоблари билан суҳбатни давом эттирдилар. 
Иттифоқо, ўша пайт Пайғамбаримизга бир замбил тўла хурмо келтирилиб, фақирларга 
тарқатилиши сўралди. Пайғамбаримиз: 
— Қани у ёнган одам?! — дея овоз бердилар. 
— Шу ердаман, ё Расулуллоҳ. 
— Мана буни олда, камбағалларга садақа қилиб тарқат. 
Келган киши ўзининг энгилбошига термулди. «Бу ҳолимга қарасангизчи, ё Набийаллоҳ» 
дегиси келарди. Кейин шундай деди: 
— Мендан ҳам камбағалга тарқатаманми, эй Оллоҳнинг пайғамбари?! Касам ичаман... ҳа, 
ҳа, Оллоҳга қасамки, Мадинани ўраб олган шу кора тошлоқ орасида мендан камбағалроқ инсон 
йўқ! 
Ҳазрати Пайғамбаримиз (с.а.в.) озиқ тишлари кўринадиган даражада кулиб: 
— Унда, бу хурмони олиб бориб, оилангга едир — дея марҳамат қилдилар. ( Бухорий; 
2/236.)