Microsoft Word pushkin sherlar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
101
Лекин, лоқайд, золим Гаройхон 
Ҳарамига Польша қизини 
Асир қилиб олгандан буён. 
Сендан нари тутиб ўзини, 
Ҳўрлаб сени ташлаб қўйди-ю, 
Ўзи ғамгин, тунлар беуйқу 
Танҳоликни айлади одат. 
Қўлларингдан кетди саодат!.. 
Ёш Мария яқиндагина 
Ўзга диёр кўкини кўрди: 
Гулдай кўрки билан қизгина 
Ўз юртида гуллаб юрурди. 
Фахрланар эди у билан 
Қариб қолган отаси ҳар он, 
Лобарим,— деб, мақтанув билан 
Эркалатар эди беармон. 
Унинг бола эрки чол учун 
Қонун эди, тингларди бутун... 
Чолни қийнар эди бир тилак: 
Истардики, бахор кунидак 
Очиқ бўлсин қизининг бахти, 
Хушнуд кечсин умрбод вақти, 
Заррагина қайгу ҳам уни 
Ранжитмасин,— дер эди у чол. 
Ҳеч бир нарса бирон дам уни 
Ланж этмасин,— дер эди у чол. 
Ҳатто эрга чиққанида ҳам 
Хотирласин,— дерди,— туш каби 
Ўтиб кетган, гунчадай сабий 
Беташвишу беозор, бегам 
Яшнаб юрган қизлик чогини, 
Осмондай кенг эрк қучогини. 
Унинг юмшоқ севимли нози, 
Табиати, лазиз овози, 
Ёниб турган мовий кўзлари, 
Дона-дона ширин сўзлари 
Бир-биридан жозибадорди; 
Ҳаммасида ажиб куч борди. 
Очиқ қўлли, сахий табиат 
Аямаган эди борини; 
Санъат билан у нажиб хилқат 
Безар эди гул дийдорини. 
Сеҳр тўла арфа билан қиз 
Уй базмини жонлантирарди. 
Амалдорлар, бойлар изма-из 
Орқасидан излаб юрарди. 
Йигит-яланг «Оҳ...» деб ўйида, 
Азоб чекар эди кўйида. 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
102
Лекин, гўдак бола эди у, 
Кўнгли ишқни билмасди асло. 
На каму кўст, на гам, на қайгу, 
Юрагини тилмасди асло. 
Отасининг қасрида озод 
Ўртоқлари билан ўйнаб шод, 
Учар қушдай ҳур ва хурсандди. 
У кўпданми бу ерда банди? 
Бир вақт татар тўплари маҳкам 
Дарё каби Польшани босди; 
Хирмонларга тушган ёнғин ҳам 
Бу қадар тез ёйилолмасди. 
Кунпаякун бўлиб урушда 
Етим қолди гуллаб ётган юрт, 
Бу бераҳм ёвуз юришда 
Фарёд солди қонга ботган юрт. 
Бутун атроф қайғуга толди: 
У кулгилар, ўйинлар битиб, 
Эркалатган қўйинлар битиб, 
Ҳашаматли сарой бўш қолди. 
Мариянинг уйи жимжит, бўш... 
Уй маъбади ичра бир тўда 
Мумияланган ўликлар хомуш 
Роҳат қилиб, совуқ уйқуда 
Князликка махсус нишон-ла, 
Олтин тож-ла, ҳайбатли шон-ла 
Ётар экан, у ерда яна 
Пайдо бўлмиш янги сағана... 
Ота гўрда, асоратда қиз. 
Кошонада бахил бир ворис 
Амри фармон бериб юрадир, 
Тавқи лаънат остида, беор 
Хароб бўлган юртни айлаб хор 
Бадном этиб, ерга урадир. 
Ҳайҳот! Сақлар қўйнида қулдек 
Боғчасарой ёш князь қизин, 
Эрксизликда ёш тўкар, гулдек 
Сарғайтириб Мария юзин. 
Аяйди у бахтсизни хон: 
Унинг мунгги, у чеккан фиғон 
Уйқусини безовта қилиб, 
Гаройга ҳеч бермайди омон. 
Бечорага хон раҳми келиб, 
Катъий ҳарам қонунларини 
Юмшоқ тутар унга атайлаб. 
Тунд пойлоқчи на кун, на туни 
Қиз олдига кирмайди пойлаб; 
Ётар пайтда жойига уни 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон