Microsoft Word pushkin sherlar ziyouz com doc

 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
42
Оиласи чекиб ташвиш, ғам. 
Қулоқ солар бош чайқаб такрор. 
Ота унга дейди: «Жонгинам, 
Сир-асрорни менга эт ошкор. 
Айтгил, сени ким хафа қилди. 
Фақатгина кўрсатсанг булди». 
Бирор сўз ҳам айтмай жимгина, 
Юм-юм йиғлар Наташа яна. 
Ҳовлисига эрта тонготар 
Совчи хотин келди ногаҳон. 
Наташани аввал у мақтар, 
Отаси-га сўз ташлар чунон: 
«Мол сизники, биз-чи, харидор. 
Йигитимиз ҳар нарсада бор; 
Ҳам хушбичим, ҳам чаққон, ёвқир. 
Ор-номусли, ҳар ишга қодир. 
Бой, ақлли ва соҳибкамол, 
Таъзим қилмас ҳеч кимсага хам. 
Бояриндек ўзи бамисол, 
Ташвиш билмай яшар хотиржам. 
Келинчакка қилмоқчи совға: 
Почапўстин, марварид, тилла - 
Узуклардан кўнгилдагидак, 
Ҳам кимхобу зарбофдан кўйлак. 
Куни кеча сайр қилиб юрса, 
Дарвозада дуч келибди қиз: 
Черков бориб, никоҳ ўқилса, 
Жуда яхши бўларди шу кез?» 
Совчи пирог еб ўлтираркан, 
Гапирарди киноя билан, 
Бечора қиз, шўрлик келинчак. 
Ўзни қўяр жой топмас андак. 
«Розиман,— дер ота баногоҳ, — 
Қани, ишлар бўлсин бахайр. 
Наташага ўқилсин никоҳ, 
Ота ёлғиз ўзи ҳам дилгир. 
Қиз қизликча ўтмас умрбод, 
Фақат куйлаб кечирмас ҳаёт, 
Пайти, ахир, қургали ошён. 
Гўдакларга бир ором макон». 
Қиз деворга ёпишиб тақир, 
Алланима айтмоқчи бўлар; 
Бирлан ҳўнграр, қалтирар дир-дир. 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
Хам йиғлайди. Хам бирдан кулар. 
Совчи гангиб, тез югурди-ю, 
Ва ичирди унга муздек сув. 
Косадаги қолганин дарҳол 
Қиз бошидан қуйди бемалол. 
Оила оҳ урар, парвона, 
Эс-ҳушига келди Наташа, 
Дер: «Сўзингиз эзгу, дурдона, 
Измингизда бўлай ҳамиша. 
Зиёфатга чорланг куёвни, 
Нон ёпиш-чун қаланг оловни. 
Қайнатингиз таърифи йўқ май. 
Таклиф этинг судни ҳам атай». 
«Эй фариштам, рухсат эт, рухсат! 
Мен жонимни беришга тайёр — 
Хурсанд бўлсанг!» Катта зиёфат. 
Ноз-неъматлар пишмоқда бисёр. 
Меҳмонлар ҳам келиб қолишди, 
Қизни стол томон олишди. 
Куйлар-йиғлар ёр-дугоналар. 
Мана учиб борар чаналар. 
Мана куёв — ҳамма жамулжам. 
Стаканлар жаранглар пайваст. 
Оқ урилар соғлик учун ҳам, 
Шовқин-сурон ва меҳмонлар маст. 
К у ё в 
«Эй муҳтарам дўсту ёр, нечун, 
Емас-ичмас гўзал қайлиғим, 
Меҳмонларни кутмайди мамнун, 
Қайғуради, ўлтиради жим?» 
Келин берар куёвга жавоб: 
«Вақти келди — этайин аён, 
Менинг кўнглим беором, хароб, 
Кеча-кундуз кўз ёшим маржон. 
Ёмон бир туш этади нохуш». 
Ота унга дейди: «Қандай туш? 
Не гап ўзи. Бизга қил баён. 
Жигарбағрим, азиз меҳрибон?» 
 
«Бир туш кўрдим,— деб сўзлайди у,— 
Юрганмишман хилват ўрмонда. 
Қора булут остидан ёғду 
Сочармиш ой хира осмонда 

---

Александр Пушкин. Шеърлар ва достон