www.ziyouz.com
kutubxonasi
371
Aning dag‘i mavzuni altafdurur,
Javohir necha xo‘bu dilkashdurur,
Vale nazm silki aro xushdurur.
So‘z ichraki, yolg‘on erur nopisand,
Chu nazm ettilar, qildi dono pisand.
Men ul menki, to turk bedodidur,
Bu til birla to nazm bunyodidur.
Falak ko‘rmadi men kebi nodire,
Nizomiy kebi nazm aro qodire.
Ne nazme der ersam meni dardnok
Ki, har harfi bo‘lg‘ay aning durri pok.
Yetar tengridin oncha quvvat manga
Ki, bo‘lmas bitiriga fursat manga.
Bu maydonda Firdavsiy ul gurd erur
Ki, gar kelsa Rustam javobin berur.
Raqam qildi farxunda «Shahnoma»e
Ki, sindi javobida har xomae.
Musallamdurur zohiran bu ishi
Ki, ma’razg‘a kelmaydurur har kishi.
Dedi o‘z tili birla ul koni ganj:
Ki, si sol burdam ba «Shahnoma» ranj.
Ani derga bo‘lsa qachon rag‘batim,
Erur oncha haq lutfidin quvvatim,
Ki, har necha nutq o‘lsa kohilsaroy,
Bitigaymen o‘ttuz yilin o‘ttuz oy.
Agar xossa ma’no gar iyhom erur,
Aning kunda yuz bayti halvom erur
Vale ayt deb, kim manga tutti yuz
Ki, men yuz uchun demadim ikki yuz,
Ne yuz, ne iki yuzki, bu kilki tez,
Atorud bila qilsa zohir sitez,
Aning sayri bir davr oxir bo‘la,
Alisher Navoiy. G‘aroyib us-sig‘ar
Do'stlaringiz bilan baham: |