Microsoft Word murdalar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
143
Samandar kishandan bo‘shagan bilaklariga ma’yus tikilib qoldi. 
— O‘tiring, Ochilov, — Omonullo ikkita stulni bir-biriga qarama-qarshi qo‘ydi-da, o‘zi 
derazaga orqa qilib o‘tirdi. Samandar otasidan tarsaki tushib qolishidan qo‘rqqan 
boladay hadiksirab turdi. 
To uyiga yetib kelguniga qadar Samandarning ruhi go‘yo behisob chayonlar hukmida 
bo‘ldi. Uyida qandaydir noxushlik kutayotganini yuragi sezib, ezilgan bo‘lsa-da, 
«militsiya xodimiga duch kelarman, ostona hatlashim bilan qo‘llarimga kishan solinar», 
deb o‘ylamagan edi. Poyloqchi yigitga «Ochilov kelishi bilan qimirlatmaysan», deb 
buyurilgan, u Samandarning kimligidan bexabar bo‘lgani sababli uni ashaddiy qotil 
gumon qilib, qo‘lini kishanlab qo‘ya qolgan edi. Samandar esa buni uzil-kesil hukm deb 
tushunib o‘zidan ketayozdi. 
— O‘tiring, — dedi Omonullo bu safar qat’iyroq tarzda. 
Samandar stulning suyanchig‘ini ushlab astalik bilan o‘tirgach, Omonullo o‘zini tanitdi-
da, so‘rog‘ini boshladi: 
— Moskvada hamisha ko‘p qolib ketasizmi? 
— Ishga qarab, — dedi Samandar unga tik qaray olmay, — ba’zan ertalab borib, 
kechqurun kelaman. Bu safar sal tobim qochdi... 
— Nima bo‘ldi? 
— Yoqmaydigan narsa yeganman shekilli... sal zaharlanibman. 
— Sizni olim deyishdi... Nima bilan shug‘ullanasiz? 
— Buni aniq aytishim mumkin emas. 
— Umumiy tarzda-chi? 
— Umumiy tarzda... zilzilaga oid desam ham bo‘ladi. 
— Bu ishga chet elliklar ham qiziqsa kerak? 
— Bilmadim... balki qiziqar... 
— Sizga birov shu ish bo‘yicha taklif qilganmi yo... 
— Yo‘q. Nega so‘rayapsiz? 
— Dushmaningiz yo‘qmi, demoqchiman. 
— Dushman... bilmadim... bo‘lmasa kerak. 
— Nafisa Boltaeva sizning ikkinchi xotiningizmi? 
— Ha... — Samandar shunday deb nigohini olib qochdi. 
— Hozir u qaerda? 
— Bilmayman... uyda bo‘lishi kerak edi. 
— Oxirgi marta qachon, qaerda ko‘rgansiz? 
— Esimda yo‘q... 
— Qiziq... xotiningizni qachon ko‘rganingizni ham eslolmasangiz... Bizni bu yerda 
ko‘rib hayron bo‘lmadingizmi? 
— Hayronman... 
— Moskvaga ketishingizdan oldin bir polkovnik hamrohligida kelib uyingizga kirib 
chiqqansiz, qo‘lingiz nima uchun qon edi? 
Bu savol Samandarning boshiga og‘ir gurzi misol urilib, tovoniga qadar zirillatdi, 
hushini yo‘qotib, aqldan ozgan devonaday baqrayib qoldi. Aftodavash bu odamning 
ko‘zlariga Omonullo jon olg‘uvchi Azroil bo‘lib ko‘rindi. O‘shanda polkovnik so‘raganida 
savol o‘qidan «shisha tilib ketdi», deb qutulgan edi. Hozir tiliga shu javob ham kelmay, 
soqov holida turaverdi. Omonullo savolni yana qaytargach: «esimda yo‘q, balki kesib 
olgandirman», deb g‘o‘dirandi. 
— Chap qo‘lingizni kesuvdingizmi yo o‘nginimi? 
Samandar ajablanib, qo‘llariga qaradi: darvoqe, qaysi qo‘li qon edi? Savol yana 
takrorlangach, «o‘ng qo‘lim», dedi. 

---

Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik