www.ziyouz.com kutubxonasi
116
Safar shunday deb mashinani to‘xtatdi-yu, ammo pastga tushmay, o‘tiraverdi.
Haydovchilarning yugurib kelib, qo‘shqo‘llab ko‘rishishiga ko‘nikkan nazoratchi bir oz
kutdi, so‘ng mashinaga yaqinlashdi. Safar oynakni tushirib bosh chiqardi.
— Ha, ukaxon, tinchlikmi?
— Tinchlik, hujjatlaringizni ko‘rsating?
— O‘zing kimsan, nega tanitmaysan?
— Inspektor Nuriev. Hujjatingiz?
— Meni tanimadingmi?
— Tanimadim, aka. Hujjatingiz? Iltimos, mashinadan tushing. — Nuriev shunday deb
Omonullo tomonga qaragan edi, u «bopla, qo‘ymaysan!» deganday imlab qo‘ydi. Safar
esa, sumkasidan hujjatini olib, mashinadan tushdi. Nazoratchi hujjatlarni ko‘rib
chiqqach:
— Safar aka, nega qizilga o‘tdingiz?— deb so‘radi.
— Nima deding? — Safar shunday deb xuddi bemorni ko‘rayotgan tabib kabi unga
tikildi. — Men ko‘k bilan qizilni farqiga bormaydigan ahmoqqa o‘xshaymanmi? Menga
qara, mabodo o‘zing daltonik
22
emasmisan?
— Haqorat qilmang, aka.
— Vey, men seni haqorat qildimmi? Guvohing bormi? O‘zing menga ikki marta tuhmat
qilyapsan. Men seni daltonik dedim. Bu so‘kish emas, ma’nosini xo‘jayiningdan so‘rab ol.
— Aka, nima desangiz deng, qizilga o‘tdingiz. Protokol yozaman.
— Uka, sen hujjatni ko‘rdingmi?
— Ko‘rdim.
— Familiyani ko‘rdingmi? Familiyani?
— Ko‘rdim.
— Nima deb yozibdi?
— Nishonov.
— Nima degani bu?
— Bilmayman, Nishonboy akaning yo o‘g‘li, yo nabirasi deganidir-da.
Safarning doimiy quroli ish bermay, Omonulloga qarab qo‘ydi.
— Mashinadagi akangni taniysanmi?
— Tanimayman. Protokol tuzaman, — Nuriev shunday deb qog‘ozlarini chiqardi.
— To‘xta, hovliqma, anavi akang o‘zlaringdan, podpolkovnik. Mening qiz o‘rtog‘im
bo‘ladi. Vey, Omon, tush bu yoqqa.
Omonullo kulimsiraganicha tushib, nazoratchi bilan ko‘rishdi.
— Starshina, sigaretdan oling, — dedi bir ko‘zini qisib qo‘yib. Chekmaydigan Safar
ham nazoratchi uzatgan sigaretdan olib labiga qistirdi. Omonullo starshinaga o‘t tutib,
so‘ng o‘zi ham tutatdi-da, Safarga qaramadi. — Starshina siz haqsiz: bu o‘rtoq chindan
ham qizilga o‘tdi. Agar protokol yozmasangiz, o‘zingizdan ko‘ravering. Bu o‘rtoq ikki
marta aldayapti: men podpolkovnik emasman.
Omonullo ko‘z qisib qo‘ygani bilan bu gaplarning hazilmi yo chin ekanini anglay
olmayotgan nazoratchi Safarga ajablanib qaradi.
— Omon, qo‘y, bu gaplarni. Podpolkovnik bo‘lmasang mayordirsan, mayor
bo‘lmasang kapitansan. Lekin mening nazarim tushgan bolasan. Podshozodalarning
nazari tushgan milisa erta-indin general bo‘lib ketadi. Sen bu bolalarga hazillashma,
bular hazilni tushunishmaydi.
— Nimasi hazil ekan? Qonun hamma uchun bir. Qoidani buzganingdan keyin jazosini
ol.
22
Ranglarni farqlay olmaydigan odam.
Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |