Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
86
— Aytishlaricha, u bir odamni o‘ldirib qo‘yib, shundan Yerni tashlab ketgan ekan. 
Saul ho‘l eshkakka suyangancha Lafarjga diqqat bilan qaradi. 
— U o‘ldirgan odamning ism-sharifi esingdami? 
— Gillings edi-yov. 
— Xuddi shunday, Gillings. Gap bunday! Ikki soatlarcha oldin mana shu Nomlend degani Gillingsni 
ko‘rdim, deb shaharga qichqirib kirib keldi. Shu yerda, Marsda yashayapmiz, dedi. Bugun eshitdim, 
hozir eshitib kelayapman! Gillingsdan qochib yashirinish uchun u yoqda uni turmaga tiqishlarini 
iltimos qilibdi. Lekin uni turmaga qo‘yishmabdi. Shunda Nomlend uyiga ketibdi va yigirma daqiqa 
oldin — odamlar menga aytishdi — o‘zini peshonasidan otib tashlabdi. Men hozir o‘sha yerdan 
kelayapman. 
— Ana, xolos, — dedi Lafarj. 
— Dunyoning ishlari shunaqa qiziq bo‘lar ekan-da! — quvvatladi uni Saul. — Bo‘pti, Lafarj, hozircha 
xayr. 
— Xayr. 
Qayiq yana kanalning tinch sathidan oldinga suzib ketdi. 
— Ovqat tayyor, — qichqirdi missis Lafarj. 
Mister Lafarj joyiga kelib o‘tirdi va pichoqni olib, stol osha Tomga qarab qo‘ydi. 
— Tom, — dedi u, — bugun kechqurun nima qilding? 
— Hech nima, — javob berdi Tom ovqat to‘la og‘zi bilan. — Nima edi? 
— Ha, yo‘q, shunchaki so‘radim-da. — Chol salfetka burchagini ko‘ylagi yoqasi ichiga tiqdi. 
Kechqurun soat yettida missis Lafarj shaharga otlandi. 
— Necha oydan beri shaharda bo‘lganim yo‘q, — dedi u. 
Tom borishdan bosh tortdi. 
— Men shahardan qo‘rqaman, — dedi u. — Odamlardan qo‘rqaman. Oyog‘im tortmayapti. 
— Katta yigit bo‘lib qolgansan. Shu ham gap bo‘ldi-yu! — yon bermay dedi Enn. — Gapirma 
bunaqa gaplarni. Biz bilan borasan. Buni men aytayapman. 
— Axir, Enn, bola o‘zi xohlamasa... — oraga suquldi chol. 
Biroq missis Lafarj aytganida turib oldi. U deyarlik kuch bilan ota-bolani qayiqqa sudrab tushirdi va 
barchalari birgalikda oqshom yulduzlari charaqlab turganda kanal bo‘ylab yo‘lga tushishdi. Tom 
ko‘zlarini yumib, chalqancha yotardi, uni uxlayaptimi yoki yo‘qligini hech kim aytolmasdi. Chol o‘zicha 
mulohaza qilgan ko‘yi unga tikilib qaradi. “Bu kim bo‘ldi, — o‘yladi u, — muhabbatga bizdan ham 
tashnaroq bo‘lgan bu qanday zot? Kim u? Va nima u? — Yolg‘izlikdan jon saqlagani unga yot bo‘lgan 
xilqatlar davrasiga keldi, odam qiyofasiga va ovoziga ega bo‘ldi, unday odamlar bizning oramizda 
qolgani va nihoyat o‘z baxtini bizning e’tirofimizda topgani faqat xotiramizdagina yashar edilar. U qay 
palladan buyon qaysi g‘ordan chiqib kelgani, u Yerdan raketalar uchib kelganda bu olamga kelib-
o‘rnashgan qaysi xalqning zuryodi bo‘ldi?” Lafarj boshini chayqadi. Buni bilib bo‘lmaydi. Bundoq 
qarasang, qaysi tomonga nazar solmagin — u Tom, vassalom. 
Chol nigohini yaqinlashib kelayotgan shaharga qaratdi va unga nisbatan ko‘nglida noxush tuyg‘uni 
his etdi. Biroq, keyin u yana Tom va Enn haqida o‘ylay boshladi va o‘ziga-o‘zi dedi: “Balki, agar baribir 
g‘am va qayg‘udan boshqa hech narsa chiqmaydigan bo‘lsa, oz muddatga bo‘lsa-da, Tomni yonida 
olib qolish noto‘g‘ridir... Biroq biz bu qadar orzu qilgan narsadan qanday voz kechish mumkin? Garchi 
bu bir kunlikkina narsa bo‘lsa-da, keyin u g‘oyib bo‘ladi, bo‘shliq yanada dahshatliroq tus oladi, qora 
tunlar — yana qoraroq, yomg‘irli tunlar — yanada namroq bo‘lib ketadi... Bizni bundan mahrum etish 
— og‘zimizdagi bir bo‘lak luqmani sug‘urib olishga urinish bilan barobar.” 
U yana qayiq tubida beg‘am mudrab yotgan yigitchaga qarab qo‘ydi. Tom uyqusida hiq etib qo‘ydi; 
tush ko‘rayotgan bo‘lsa kerak. 
— Odamlar, — g‘udrandi Tom uyqusida. — O’zgarayapman, o‘zgarayapman... Qopqon... 
— Bo‘ldi, bo‘ldi, yigitcha. — Lafarj uning yumshoq jingalak sochidan silab qo‘ydi va Tom tinchlandi. 
Lafarj o‘g‘li va xotiniga qayiqdan qirg‘oqqa chiqib olgani yordamlashib yubordi. 

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi