Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
59
O’N OLTIICHI MAQOLA 
 
QUSHLARNING O’Z RAHBARLARI BILAN KENGASHISHLARI 
 
Barcha qushlar yo‘lning vahimasi va qo‘rquvidan patlari va qanotlari qonga belangan 
holda oh chektilar. Yo‘lni ko‘rar-dilar, ammo bu yo‘lning oxiri yo‘q edi, dardni ko‘rardilar, 
ammo bu dardning darmoni — davosi ko‘rinmas edi. Bepoyon-lik, ulug‘vorlik shamoli bu 
vodiyda shunday esardiki, go‘yo osmonningbeli singanday edi. Bu shunday sahro ediki, 
falak tovusi bor narsani hech bir shubhasiz sinayotganday edi? Bunda bir lahza yo‘l 
bosishga dunyodagi boshqa biror qush toqat qila olarmidi? 
Qushlar yo‘lni ko‘rib, uning bepoyonligidan qo‘rqib, hammalari bir yerga to‘planib, 
Hudhud oldiga keldilar va undan nasihat so‘radilar. Unga qarab dedilar:  
- Ey yo‘lni bilguvchi zot, odobsiz kishi majlis to‘riga chiqa olmaydi. Sen ko‘p 
muddatlar Sulaymon huzurida bo‘lding, Sulton saroyida izzatda eding, shu bois shohga 
xizmat qilish rasmu odatlarini bilasan, xatar qaerdan keladi yoki amonlik qanday holatda 
qo‘lga kiradi - hammasini bilasan, yana bu yo‘lning past-balandini ko‘rgansan ham 
jahonni aylanib chiqqansan - yaxshi-yomonni ko‘rib, tajriba yiqqansan. Bizning fikrimiz 
shuki, modomiki sen bizning imomimiz, mushkullarni hal qiluvchi ahdlashgan 
yo‘lboshchimiz ekansan, bu soat minbarga chiqib, o‘z qavmingga va’z aytsang, bizni yo‘l 
qiyinchiliklaridan ogoh etib olga yetaklasang. Podshoh-larning rasmu odobini 
tushuntirgin, axir jaxlu nodonlik bilan bu yo‘lga kirib bo‘lmaydi-ku! Har bir qushning 
dilida bir mushkul-muammo bor, sen bularga javob qil, toki ko‘ngillari tinchib, xotirjam 
bo‘lsinlar. Xotirjam bo‘lmasdan yo‘lga tushib bo‘lmaydi. Sendan har birimiz o‘z 
mushkulimiz-ni so‘raylik, shu orqali ko‘ngillardan shubhalarni supurib tashlaylik. Avval 
ko‘nglimizdagi mushkullarni hal qil, shundan keyin biz to‘la ishonib, chin azmu iroda 
bilan yo‘lga qadam qo‘yaylik. Axir bu uzoq yo‘lning nima ekanligini biz qaerdan bilamiz, 
shubha-gumonlar bizni qamrab olmoqda. Ko‘nglimiz shubhalardan qutulgach, tanimizni 
yo‘lga boshlay-di, hatto shunday qilginki, tan bilan dilni ham unutib, boshni ul dargohga 
bag‘ishlaylik.