Microsoft Word mantiqut-tayr ziyouz com doc

YOSH BOLALAR TOSH BILAN URADIGAN DEVONA HIKOYATI 
 
Bir yurak-bag‘ri ezilgan devona bor edi. Chunki ko‘chada yursa, yosh bolalar 
orqasidan tosh otib urardilar. Oxir bir hammomning gulxanxonasiga borib, bir burchakda 
daricha ostida o‘tirdi. Birdan havoni bulut qoplab, do‘l yog‘di va do‘l darchadan kirib 
devona boshiga urildi. Xona qorong‘i edi, daricha borligi ham sezilmasdi. Shu sabab 
devona do‘lni bolalar otayotgan tosh deb o‘yladi. Zero, u jala bilan toshni farqlay 
olmasdi. U nega meni shu yerda ham tinch qo‘ymadilar, deb nomaqbul so‘zlar bilan 
so‘ka boshladi. 
Birdan shamol eshikni ochib yubordi va qorong‘i gulxanxona yorishib ketdi. Shunda 
devona boshiga tosh emas, do‘l kelib urilganini bildi va o‘zining so‘kishlaridan uyaldi. 
Dedi:  
- Yo rab, bu gulxanxonam qorong‘i edi, xato qildim, kechir. Agar biror devona 
shunaqa vaysasa, sen itob etib jazolama. Bu yerda yotgan kishi ishqingda hushsiz, 
mastdir, kimsasiz, beqaroru bedil bir devonadir. Umri noxushlikda o‘tadi, har damda 
boshida ming g‘am. Sen uning ta’nasini afv et, devona oshig‘ingni jazolama. Agar 
qorong‘i kulbaaarga nazar tashlasang, barcha tavba qilganlarni ko‘rasan.