Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
57
кутарди. Соат ҳам ўн бўляпти. Ҳамшира келиб:"Ҳали ҳам шу ердамисиз? " - деб қоладигандек, 
эшикка тез-тез қараб қўярди. Бирдан эшикда ҳамшира пайдо бўлди. Ҳайжондан юраги 
ҳапқирар ва тўҳтаб қоладигандек бўларди.
- Ҳушҳабар , Зайнаб ҳоним!Ҳушҳабар!Сизни олиб кетгани келишди. Зайнабнинг севинчи 
ичига сиғмади. Кўзлари ёшланди.
- Ким келди, ким келди?
-Иккита йигит... Козим ва Муҳаммад экан, тайёрланинг, кетасиз! 
Тезда ҳозирланди. Ёнидаги шерик аёл деразадан қаради... Бирдан ҳаяжонланиб, Зайнаб 
ҳолага ўгирилди: 
- Қаранг, қаранг!Шифоҳона боғида қаиёмат бўляпти, қаранг, келинг!
Зайнаб ҳола қизиқиб, деразага яқинлашди. Кўзойнагини тақиб ҳалойиққа қаради.
-Булар, булар менинг фарзандларим, булар менинг болаларим, биродарларим... Мени олиб 
кетгани келишибди-да... Қаранг, кўринг, Ҳасан ал-Кааб, Исмоил, Али, Муҳаммад. Шу ердаги 
"Мўмин журналини соҳиби... Қаранг, қаранг Қоҳира жомеъсини имоми...
Кўзёшлар ичра таниганларини санар, уларга қўл силкитар эди. Оломон ичра кўтарилган 
такбир садолари руҳига кириб қйвват берар ва ҳаяжон ичра шодлантирарди... .
Болаларини ҳам кўрди. Ҳаяжон билан эшикка югурди.
- Ҳуш келибсиз, биродарларим, болаларим!Мени мамнун этдингиз... Нима дейишни ҳам 
билмай қолдим...
Бир гуруҳ йигит қизлар жавоб беришди.
- Опажонимиз! Айбга буюрмайсиз. Ҳолингиздан ҳабарсиз қолибмиз. Билмабмиз. 
Эшитишимиз билан бир-биримизга ҳабар қилдик. Билаганимзда сизни шу ҳолга ташлаб 
қўярмидик.
- Соғ бўлинг, раҳмат, биродарларим. Соғ бўлинг, болаларим, фарзандларим. Нима дейишни 
билмаяпман...
Болалари ҳам айбдорларча оналарини қучишди.
- Бизни авф этинг она!Кечиринг бизни, - дейишди, аммо негадир тўнғич ўғли кўринмасди.
- У қайда? Акангиз? Катта акаларинг қайда?
Улар зўрға жавоб бердилар: 
- Она, у энди мусулмон эмас! У насроний бўлди... Сиздан кетди. Лекин биз сизга қайтдик. 
Аллоҳга қайтдик, она! 
Бир муддат сукут сақлаб қолган она Ислом тарихини ўйлади...
- Майли. Не қилай? На чора? Нуҳ а. с. ҳам ҳамма болаларини қутқара олмаганлар... .
Қоринларини тўйдирган, бир пайтлар таом берган - талабалари, шогирдлари яна бирга 
такбир клетирдилар. Зайнаб хоним севинч билан, ғурур билан оломон ўртасида юриб борарди. 
Бирдан кўзи шифоҳонанинг ўзи ётган қаватига тушди. Ўзини айблаган ҳамҳонаси ойнадан 
қараб турарди. Зайнаб хоним "кўрпайсизми" дегандек қўл силкитди. Мўминлар такбирлар 
остида Зайнаб хонимни - оналарини олиб касалҳонадан узоқлашишди...