Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
53
- Қўли ўпиладиганчалик табаррук эмасман, - деди.
Улар ҳам йиғлашди. Шуҳадони ёлғиз қўлим билан қучоқлаб турардим. Гўё йиллар 
интиқомини мендан оларди. Аёвсиз оларди. Қизимни ерга туширмасдим. Бир пайт: 
- Ота сизни қўлингиз биттаси нега йўқ?
Бу савол мени марҳаматсиз йиллар қўйнига улоқтирди.
- Шуҳадони Истанбулга олиб кетсам, - дея сўрадим.
- Йўқ, бўлмайди. Истанбул бизнинг назаримизда ҳосиятсиз шаҳарга ўҳшаб қолди. Боламни у 
ёққа юборолмайман. Ҳоҳгласангиз ора- сира келиб, уни кўриб кетишингиз мумкин, - деди 
отаси. Шундан кейин қишлоққа келиб қизимни кўриб кета бошладим. Қизимни тўйиб-тўйиб 
ҳидлаб кетадиган бўлдим. Ҳеч оталик ҳиссимни баҳш эта олмаган, ҳеч оталик қилолмаган 
болам мени кечириши учун қўлимдан келган ишни қилардим.
- Мендан нима истайсан, сўра болам, - дедим. У қўлларини ёзиб: 
- Мана буууунча қўгирчоқ истайман, - деди - аммо унутсангиз, сизни яҳши кўрмайман.
-Ҳўп, қизим олиб келаман, фақат сен мени яҳши кўрсанг бўлди.
Бир ойдан кейин катта қўғирчоқ олиб қишлоққа келдим. Унга қўғирчоқни бера қолсам, 
дердим. Қайнонамнинг уйига югурдим.
- Шуҳадо-о-о-о!!! 
Ташқарига қайнонам чиқди.
- Ўғлим, бақирманг. Шуҳадо уҳлаяпти.
- Майли, -дедим. - Боламнинг бошида уйғонишини кутаман. То умримнинг оҳиригача 
кутаман...
ТАҚДИР ГУНОҲГА EТАКЛАМАЙДИ 
Хотинимнинг қўлига "Мактуб"журнали тушгач кўп нарса ўзгарди. У журналнинг ҳар бир 
сонини топар ва мендан яшириб ўқирди. Йиллар ўтиб, уйимда ажойиб китоблар пайдо бўла 
бошлади:Ҳузур Сўқоғий, Шъула Юксал Шанлар, Миняли Абдуллоҳ Ҳакимўғли Исмоил, Сургун 
Ўргатман, Бураси Жазоуйи, Амина Шаликўғли ва бошқалар.
Мен юзлаб одамларни қамоққа юборганман. Китобларни отдим, улоқтирдим. Хотинимнинг 
ёмон жаҳли чиқди. Ўрта мактабга кетди, деб ўйлаган ўғлим Имом Ҳатиблигига кирибди. Аллоҳ 
сақласин... Росмана жаҳлим чиқди. Имим Ҳатиб дейилдими ҳаёлимга доим Эрбоқок келарди. 
Ҳафратим қчон , нима учун пайдо бўлган ўзим ҳам билмайман, аммо шу одамни ёмон кўриб 
қолганман.
Хотиним эса аксинча Миллий Ёшлар Вақфида ишлармиш... Ўғлимнинг Имом Ҳатиблигига 
ўқишга кетганини эштишим мени шундай паришон қилдики, уҳламайдиган бўлиб қолдим. 
Ўғлим бир олийжаноб бола эди. Бу олийжанобликни мендан олган деб ўйлардим. Доимо 
ўғлимни ҳудожўйлик руҳидан қандай қилиб қутқарсам деб ўйлардим. Ниҳоят бошимга бир 
фикр келди, ўғлимга: 
- Тайёрлан, бир жойга борамиз, - дедим. Болам ҳурсанд бўлиб ҳозирланди. Онаси эса 
иккиланарди.
- Болани қаёққа олиб борасиз? - деб сўради. Унга бақирдим: 
- Ҳар ҳолда ўлимга эмас, болани отасидан аяйсанми? Уйдан чиқдик. Хотинимнинг ҳавотири 
шундан ҳам билиниб турардики, пастки қаватгача ортимиздан тушди, қаёққа боришимизни 
билишга ҳаракат қиларди.
Полис кийимини ечиб, фуқаролик кийимини кийиб олганман. Мошинамга чиққанимда 
ўғлимга зўраки жилмайиб қўярдим. Аслида ундан ҳафратлана бошлагандим. Бир бузуққа 
қарагндек қарардим. Ўғлимни қаерга олиб боришимга сиз ҳам қизиқаётгандирсиз? 
Фоҳишаҳонага олиб бордим. Манукя уйларининг бирига келдик. Аввалроқ шу уйни қуршаб 

---

Виждон азоби. Амина Шанликўғли