Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
38
келди:"Мактубларингда диндан сўз очма, чунки нима деб жавоб ёзишни билмайман. 
Ўзгаришимни ўйлама".
Ҳулоса қилиб айтаманки, Оишага қилган ҳақсизлигим ва бу ҳол қарсгисидаги виждон 
қийноғидан ҳеч қачон қутулолмасам керак.
ЖАЗО 
Бу ер Эски шаҳарнинг энг сокин жойларидан бири. Кўчамизда кўп мутавозеъ кишилар 
яшайди. Бу кўча бошқа кўчаларга ўҳшамайди. Ғийбат, миш-миш бу ерда йўқ. йўқсилларга 
ёрдам қўлини чўзиб, кўнгилларга нур баҳш этган шу кўчада ўсдим. Оиламиз ҳам Исломий 
яшади. Зотан, бу кўчада очиқ-сочиқ юрадиганларни ўзи йўқ. Ҳар ким ўз ҳолича Исломий 
яшашга ҳаракат қиларди. Мен уйимдагиларни ва маҳалладошларимни жуда яҳши кўрардим. 
Улар соф кўнгилли одамлар эди. Айниқса Усмон бобом жуда оқкўнгил киши эдилар. Ўша 
пайтлар 6ёшлик қизча эдим. Ҳали рўмол ўрамасдим. Усмон бобом бошимни силаб:"Сенинг 
исминг Амина! Қандай гўзал исм!Расулуллоҳ с. а. в. нинг оналарининг исми. Агар бошинг ўраб 
юрсанг шу исмга муносиб бўласан", - дердилар. Бошланғич мактабни битирдим. Бошимни 
ўраган, намозимни ўқирдим. Уйимдагилар мени Имом Ҳатиб Литсейига юбормоқчи эдилар. 
Лекин мен Анқарадаги А. Г. Литсейида ўқиб ҳамшира бўлишни орзу қилардим. Бу ерда И. Х. Л. 
га олишмагани учун ўрта мактабга кирдим. Мактабни бошимни очмасдан битирдим. 
Уйимдагилар бундан ҳурсанд бўлишди. Ўзгармаслигимга қатъий ишонардилар. Ва мени 
Анқарда ётиб ўқишим учун рўйҳатдан ўтказдилар. Лекин кўчамиздаги барча қўшнилар 
боришимни истамасдилар. Исломни тарк қилиб, куфрга кириб кетишимдан қўрқардилар. Ва 
менинг севимли Усмон бобом уйимдагилардан юбормасликларини илтимос қилдилар. 
Уйимздагилар эса:"Унга ишонамиз, Иншааллоҳ, ўзгармас", дедилар. Усмон бобом:"Ундай 
деманг, биз 20асрда яшайпмиз. Бу замонда ўзгарганлар шу қадар кўпайдики, ҳуқси барча 
ёшларга урмоқда", - дедилар. Усмон бобом менга ҳам кўп ёлворди. Аммо менда ҳамшира 
бўлиш истаги авж олган эди. Усмон бобомга ўзгармаслигимни, айнан Амина бўлиб қолишимни 
айтдим. Менинг боришга истагим қатъийлагини билган Усмон бобом мени йиғлаб-йиғлаб 
огоҳлантирдилар:"Eҳтиёт бўл, Амина! Асло ўзгарма. Сени ботқоқликка бошламоқчи 
бўлганларга асло алданиб қолма", дедилар.
Анқарага кетарканман, қўшниларим билан кўзда ёш ила ҳайрлашдим. Мактабда ўқишни 
бошлаганимдан бери на бошимни очдим, на намозимни қолдирдим. Аввалгидай эдим. Кечалари 
томоша қилиш учун ТВ бор эди. Лекин мен томоша қилмас, диний китоблар ўқир эдим. 
Иккинчи йилимнинг аввалги икки ойи ҳам шундай ўтди. Бир куни ҳамма ТВ томоша қилиб 
ўтирар эди, мен эса бир бурчакда китоб ўқир эдим. Бир эркак овозидан чўчиб тушдим.
- Ёлғизмисиз, ёнингизга ўтирсам бўладими? - деди. Асабийлашдим.
- Йўқ, бўлмайди, - дедим ва бошқа жойга бориб ўтирдим. Бу янги ёш муаллим эди. Яна 
ёнимга келди.
- Нотўғри тушунманг, диққатимни тортдингиз, ўқиётганингиз диний китоб ҳар ҳолда. 
Менинг ҳам динга муҳаббатим ва алоқам бор, - деди. Юмшадим. Чунки диндан сўз очганди. 
Мен, эркак билан ёлғиз тақиқланганини, китобни беришмни айтиб кетдим. Эртаси кун шанба 
эди. Дам олиш бўлгани учун ташқарига чиққандим. Яна ўша муаллим ёнимга келди. Китобдан 
бироз ўқиганини, жуда яҳши эканини айтди. Мен бу ярда ёлғиз қолишимиз ман этилганини 
айтдим.
- Гўё мактабда бегона муаллимлар билан бир ерда бўлмагандайсиз-а, - деди. Нима 
дейишимни билмай ҳайрон бўлб довдирадим.
Кейинги кунларда муаллим менга дарсларда синовлардан ёрдам берадиган бўлди. Бу аҳвол 
менга ёқмасди. Шайтоний фикрлари билан таъсир қилишга ҳаракат қиларди. Исломга яқинлиги 

---

Виждон азоби. Амина Шанликўғли