Microsoft Word kr shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
129
туз сепди. Зайнабнинг тирналган қалби ярадор қуш сингари потираб, жони бўғзига 
қадалгандек бўлди. Ундаги ўзгаришни опа-сингиллар сездилар. Муштарий «ножўя сўз 
айтдингиз», деган маънода опасига танбеҳ назари билан боқди-да, орадаги ноқулайлик 
тутунини тарқатмоқ ниятида «Мен қаҳва тайёрлайин-чи», деб ўрнидан турди. Ташқарига 
чиқиш баҳонасини қўлдан бермаслик учун Зайнаб «Ўзим тайёрлайман», деб чаққон турди. 
Аммо келинпошшалар бунга йўл бермадилар. Муштарий чиқиб кетгач, Чўлпоной 
қайинсинглисидан «Ўтган кунлар»ни ўқиш учун бериб туришини илтимос қилди. Китоб бу ерда 
эмас, Зайнаб нариги уйига олиб кетган эди. Элчинни кўриб, шифохонадан қайтаётганида уйига 
атай бориб, китобни қидирди. Тополмади. Кимга берганини ҳам эслолмади. Шундан сўнг 
дугоналарига бир-бир қўнғироқ қилиб сўради. «Ўзингда йўқ, оламда йўқ», деганларидек, китоб 
танишларидан ҳам топилмагач, бир-икки кундан сўнг кутубхонадан олиб келиб берди. 
— Бу китобнинг харидори кўп. Дугонамга берувдим, у яна биттасига берибди. Китоб шу зайлда 
оёқ чиқариб, юриб кетган, қаердалиги номаълум, — деди ҳазил оҳангида. 
Музаффархон бир кунмас бир кун Ватанга қайтишига ишонгани учун қизларига русларнинг 
алифбосини ҳам ўргатган, китоблар олиб келиб берган эди. Шунинг учун ҳам Чўлпоной 
китобни ўқишда қийналмади. Уч кундан сўнг китобни Зайнабга қайтариб бера туриб: 
— Ажаб ҳол, — деди. 
Зайнаб нимаси ажабланарли экан, деб ҳайрон бўлди. 
— Ажаб ҳолки, — деди Чўлпоной яна таъкидлаб,— китобда чўх саҳифалар йўқтур. 
— Биров йиртиб олибдими? — деди Зайнаб афсусланиб. 
— Саҳифалар ўзларининг ўрнидадир, аммо нашрда чўх гаплар йўқтур. Биз Юсуфбек ҳожимнинг 
сўзларини юракларимиз кўзлари ила ўқиб, хаёлимизга муҳрлаб олгандирмиз, — Чўлпоной 
шундай деб, китобни варақлаб, бир ерда тўхтади: — Мана бунда йўқтур у гаплар, — Чўлпоной 
бир оз ўйланиб турди-да, китобга киритилмай, тушириб қолдирилган сатрларни ёддан ўқиди: 
— «Буродарлар! Ўрус ўз ичимиздан чиқадирған фитна-фасодни кутиб, дарбозамиз тегида қўр 
тўкиб ётибдир. Шундай маҳшар каби бир кунда биз чин ёвға берадирган кучимизни ўз қўлимиз 
билан ўлдирсак, сен фалон, деб қирилишсак, ҳолимиз нима бўладир? Бу тўғрида ҳам фикр 
қилғувчимиз борми? Кунимизнинг кофир қўлиға қолиши тўғрисида ҳам ўйлаймизми ёки бунга 
қарши ҳозирлик кўриб қўйғанмизми?! 
Ҳожи ўзини тутолмай, кўз ёшисини оқ соқолига қуйиб давом этти: — Мана буродарлар! Сиз ўз 
қипчоғингиз учун қабр қазиған фурсатда, сизга иккинчилар тобут чопадилар. Биз қипчоққа 
қилич кўтарганда, ўрус бизга тўп ўқлайдур. Сиз дунёда ўзингизнинг ягона душманингиз қилиб 
қипчоқни кўрсангиз, мен бошқа ёвни ҳар замон ўз яқинимға еткан кўраман! — деди ва рўймоли 
билан кўз ёшисини артиб, ўрнидан турди...» 
Шу ерга келганида Чўлпонойнинг овози титради. Деворга осиғлиқ эроний гиламда худди 
Юсуфбек ҳожининг сиймоси тасвирлангандек тикилиб қолди. Сўнг деди: 
— Дадам айтиб эдиларким, миллатнинг хорлиги айни ўша ҳаракатдан бошланмиш экан. 
Миллатнинг иттифоқда собит эмаслиги ўз бошига қайғу солмиш экан... Китобда эса бунлар 
йўқтур... 
Чўлпоной бошқа гапирмади. Китобни Зайнабнинг қўлига тутқазиб, ўзи изига қайтди. Китобдан 
тушириб қолдирилган сатрлар, саҳифалар тақдири унинг учун сир бўлиб қолаверди.