Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

 
4 
Гулсарани мусиқачилар ўтиришган саҳнанинг пастидаги бўш жойга боради, деб ўйлагандим. Чунки, 
одатда ўша ерда ўйин тушилар, зеро столларидан туришганлар ҳам ўша томонга боришмоқда эди. 
У эса шундоқ ёнимизда, қаторлар орасида туриб олди-да, эни атиги бир-бир ярим газ келадиган 
ораликда бирдан шох ташлай кетди. Хаёлимда Мукаррам опанинг рақси жонланиб, «ундан ўрганган», 
деган фикр келди. 
Бироқ дастлабки ҳаракатлариданоқ ўзича ўйнай бошлаганига иқрор бўлдим. Маълумингиз, «Тано-
вар»— тантанали, шўх, устига яна — жўшқинликни талаб этадиган ва булар жамисининг намойишидан 
иборат бир куйдирки, бунинг ифодаси ўлароқ ўша машҳур раққосамизнинг ўйинлари мукаммал бир 
намуна сифатида қолган... Гулсара ўйин мазмунини ўзича талқин қила бошлаган, яъни тантаналар 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
216
ичида ғамнок ва ғариб бир кимсанинг қалбини-да ифодалар, юзию лабларидаги синиқ табассум ҳам бу 
мазмунга бағоят мос тушмоқда, қора барқут кийган хонимнинг рақс этаётган жойи ҳам — кутилмаган 
жой бўлгани сабабми — залдаги нигоҳларни ўзига қаратмоқда эди. 
Ажабо, баъзан шундай тўлиқиб, тўлғаниб-тўлғаниб айланиб кетардики, столлардан бирига урилиб 
кетар-а, деб қўрқиб ҳам қолардим. Йўқ, у худди шундай тор жойда ўйнайвериб ўрганиб кетгандек эди. 
Аста-секин залда чапак чалина бошлади. Кейин рақсга мос жуфт қарсакка ўтилди. 
Таваккал анграйиб қолган, кўзлари ўқрайиб боқар, афтидан хонимни таний олмас эди. 
Бир маҳал елкамга биров туртди. Қарасам, залнинг бошлиғи, бу ерга кирадиган киши борки — 
танийдигани, новча, келишган, қўнғироқ сочли йигит Хусанбек экан. У: «Жим, ўртоғингизга ҳалал 
берманг» деди-да, имлаб чекинди. Мен Таваккалга қарадим, унинг кўзлари ҳамон Гулсарада эди. 
Шунда жувоннинг са-вол аломатли нигоҳига кўзим тушди ва биргина бармоғимни кўрсатиб «бир 
минут» маъносини англатдим. У ўйинга мос ҳолда бош ирғаб, айланиб кетди. 
Қаторлар адоғига етиб, Ҳусан билан кўришдим. У, одатдагича, менинг узатган қўлимни тирсагидан 
ҳам ушлаб: 
— Бу кўринмай кетдингиз? — деди. — Ёзувчилар Союзингиз кўчиб кетгани учунми ё бозор 
иқтисоди таъсир қилдими? 
— Кейинги гапингиз тўғри, — дедим. 
— Бу коммерсант билан кўпдан танишмисиз? 
— Юртдошим. 
— Жа баевой йигитга ўхшайди. 
— Ҳа, танишмасмисиз? 
— Йўқ. Нуқул менинг дежурлигимда келмайди. Кейин эшитиб қоламан... Аммо анави жувонни бир 
марта кўрганман. Ҳў, стенканинг орқасида ўтиришган. Жа казо-казолар билан... Синглисинингми, 
жиянинингми туғилган кунийди. Ўшанда йиғлаб ўйновди... Жа таъсир қилувди менга. Иккита япон ўн 
минут суратини олишган... 
— Арзир экан, — дедим. — Юринг, таништираман. Дўстимиз билан ҳам... 
— Йўқ, бир вақти келади... Кечирасиз, актрисамасми у? 
— У, билмайман, Ҳусанжон. 
— Қойил... Айтинг, тез-тез келиб туришсин. Бизга яхши бўлади. 
Шунда куй тугади-ю, Гулсара столга бурилди. Чапак чалвориб ўрнидан турган Таваккал, билҳол 
мени эсладими, аланглаб қараб, қўлини чўзган ҳол-да: 
— Ҳу, Қувват, нима қилиб турибсиз у ерда? — деди-да, дастурхонни кўрсатди. Гулсара ҳам менинг 
боришимни кутган каби ўрнига ўтирмасдан қараб турарди. Зал гувиллаган чапакка тўлиб кетган, 
мусиқачилар эса яна «Тановар»ни чалишга тушишган, у ербу ердан «раққоса»ни ўйинга таклиф этган 
овозлар ҳам эшитилар эди. 
Мен Ҳусаннинг қўлини қисиб: 
— Узр, — дедим. 
— Кечирасиз, безовта қилдим, — деди у. — Лекин мен у йигит билан танишаман. 
— Арзийди. 
— Ҳой, вақт бўлганда, кириб туринг. Ҳечқурса, насияга меҳмон қилармиз. 
— Раҳмат.