Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
145
Ҳатто қоронғиликдан ҳам у жувоннинг бурилганини ва унинг юзига тик боқиб турганини 
кўрди. Дераза ортидаги кўприк чироқлари унинг кўзларида майда учқунлар ёқди. 
— Эҳтимол. Аммо бу ҳақиқат. 
— Бундай ҳалокатли эътирофни мен умримда эшитмаганман. 
— Мени умуман ҳар қандай вақтда қувноқ деб аташ қийин. Ҳозир эса, эҳтимол, ўзимни энг 
ёмон ҳис қилиб турган вақтим бўлса керак. Устимда кимдир турганини ҳечам ёқтирмайман, 
айниқса Мак Бернсни. 
— Нимани ёқтирасиз, хўш? — Кутилмаганда сўради жувон. 
— Тинчлик ва хотиржамликни. Тартибни. 
Жувон бош ирғади: “Қандай зўр, қабрда тинч ва осуда, аммо унда ким сенга очади оғуш?”
— ўзича иқтибос келтирди у. 
Палмер хўрсиниб қўйди. 
— Бугун кун бўйи муҳрлар билан жонимни суғуриб олишганди. Энди сиз Марвелдан иқтибос 
келтираяпсиз. 
— Мен учун бу ҳеч қачон муҳр бўлмаганди. — Унга жувоннинг одатдаги паст овози яна 
пастроқ эшитилгандай бўлди ва у ўзининг шафқатсиз бўлиб кетганини англади. 
— Мен истамагандим... 
— Биламан, — тасалли берди унга жувон. — Бироқ Марвел нимани назарда тутган бўлса, 
мен айнан шундай деб ўйлагандим, — Жувон чуқур хўрсинди. — Мен буни ўзимга эмас, сизга 
насиҳат тарзда иқтибос келтиргандим. 
У жувоннинг қўли хиёл титраганини сезди. 
— Лекин менинг ишим насиҳатлар ўқиш. Ғоя бўйича мен уларга қулоқ солишим керак, 
шундай эмасми? 
— Эртага. Соат тўққизда. — Йигит унинг қўлини аста сиқиб қўйди. — Сиз у ерда ҳусн бўлиб 
турасиз. Мен ҳақиқатан ҳам насиҳат ўқийдиган бўлсам, бу Бернсга ўқиганим бўлади. 
— Раҳмат. — Жувон бир дақиқа тараддудланди. — Сиз одамлар билан муомалада шунақа 
ҳар доим расмиятчимисиз? Худди шахмат тахтачасидаги ҳар бир юришни биладиган биринчи 
даражали шахматчидай. 
— Ҳар доим эмас. 
— Қизишиб кетишдан ўзимизни тия олганингиздами? — сўради жувон, жўрттага ғашига 
тегмоқчидай. 
Йигит деярли унинг қўлини ўзидан итариб ташлади. 
— Бўлди, — кескин оҳангда деди у. — Сиз ўзингизни аёллик жозибангиздан фойдаланишга 
ҳаракат қилаяпсиз. 
— Ҳа. 
— Бир неча дақиқадан буён. 
— Кечирасиз. — Жувон ундан ўзини четга тортди. — Кеч бўлди. Уй-уйимизга борайлик. 
Хона ичи қоронғи эди, дераза ортидаги шаҳар эса жуда узоқ кўринарди. Йигитни 
ёлғизликнинг аччиқ туйғуси қамраб олди. Жувон унинг фақат қўлидан ушлаб турган эди, бироқ 
ўзини тортгач, ўзини мутлақо ташландиқ ҳис этди. Энди бўлса улар кетишаяпти. 
— Йўқ, — деди йигит. — Кечиринг мени. Буни совуқ одам айтган эди.
Жувон киприк қоқмай, жойидан қимир этмай турарди. 
— Қайноқ одам нима дейди бўлмаса? 
— У... — Палмер томоғи ғалати тарзда бўғилганини ҳис этди. — У... — У йўталди, бироқ 
томоғидаги аччиқ нарса кетмади. — У ҳе-ҳеч нима демайди, — қулоғига чалинди унинг ва ўз 
овозини базўр таниди. У машаққат билан тутилиб айтган бу сўзлар назарида унинг томоғини 
янада қаттиқроқ бўғди. У бир лаҳзада кўзини юмди-да, фикрини жамлаб олди. — У ҳеч нима 
демайди. — Зўрға такрорлади у. 
— Ҳеч қачонми? 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер