Microsoft Word kiprikda qolgan tong ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
56
ўтадилар. Гренада вилоятида араблар қурган бениҳоя салобатли масжидларнинг кўкка бўй 
чўзган нақшинкор минораларига қараб бу ерларда бўлиб ўтган жангу жадалларда 
шикастланмаганига ҳайрон қоладилар. 
Дунё кенг, одоғига етиб бўлмас экан. 
Шаҳарлардаги мўъжизаларни юрган кўради. Ўтирган нимани кўрарди? 
Умида муштдек боши билан дунёнинг деярли ярмини кўриб қўйди. У Гибралтар бўғозининг 
соҳилида туриб машҳур «Гренада» қўшиғини куйлай бошлади: 
Гренада, Гренада Гренада моя... 
* * * 
Телефон жиринглади. Трубкани олиб, лаббай, дедим. Зуҳронинг таниш овозини эшитдим. 
— Стационарга келсангиз. Ўлмас акам сизни сўраяптилар. Айтадиган гаплари бор экан. 
Бирон ойлардан бери Зуҳронинг овозини энди эшитяпман. 
Ўлмас билан иккови тайёр ошни ташлаб кетганларидан буён қаердаликларини билолмай 
диққат бўлиб юрган эдим. Шошиб кийиндиму машина билан йўлга чиқдим. 
Касалхона олдида Зуҳро мени кутиб турарди. У анча озиб крлган, ҳорғин. Сочларида бир-
иккита оқ тола кўриниб қопти. 
Ўлмасни Москвадан оғир аҳволда олиб келган бўлсалар керак деб ўйладим. 
Зуҳро мени кўп қаватли корпус орқасидаги зинадан палаталар томон бошлади. 
Томоғи бойланган Ўлмас Турғун Азизов олиб келган фанерини тиззасига қўйиб, 
нималарнидир ёзяпти. 
Маълум бўлишича Москвада ўтган сўнгги маслаҳат йиғилиши Ўлмаснинг томоғидаги овоз 
ўтказадиган жойини бошқа органларига ўтиб кетмаслиги учун қатрон қилиб олиб ташлашга 
қарор қилганлар. Бунга Ўлмаснинг розилигини олганлар. 
Операциядан ўн беш кунлар ўтиб Тошкент медицина институтининг жарроҳлик клиникасига 
олиб келганлар, бир ҳафта кузатувдан кейин стационарга келган. Бу орада онкология 
институтида кўрикдан ўтиб турган. 
Мана, бир ҳафтадирки стационарда оғир аҳволда ётибди. У ҳамон тиззасига фанера қўйиб, 
ҳамма нарсани, бугун-эрта бостириб келаётган ўлим шарпасини ҳам унутиб ёзяпти. 
У деразадан ташқарига қаради. Эрталабдан бери осмонда булут айланиб қолганди. Энди 
шаррос қуйяпти. 
Ўлмас орқа-ўнгига хат битилган крғозни менга узатар экан жилмайди. 
Ё қудратингдан ўргилай худо, бу болага дунёни тарк этар чоғи жилмайишига қайдан куч 
ато этдинг! 
То келгунимча у менга хат ёзиб қўйган экан. Ўқияпман: 
«Домла, Сиздек бир кекса, отамдек меҳрибон одамни ўз дардим, бошимга тушган азобли 
кунларим билан ташвишга солишни истамагандим. Бўлган мураккаб операцияларни билдиргим 
келмаганди. 
Энди тонг отиши билан ҳаммасини, азобларни, чидаб бўлмас оғриқларни ташлаб ҳеч ким 
тўймаган бу дунёдан кўз юмиб кетаман. 
Мен тортган азоблар бошқа ҳеч кимнинг бошига тушмасин. 
Сизга яна бир, охирги илтимосим бор. Собир Мирвалиев ўз ташаббуси билан 
томликларимни чиқазяпти. Мен тўғримда илмий иш ҳам бошлаганга ўхшайди. Нашриётларда 
сизни ҳурмат қилишади. Собиржонга далда бўлиб турсангиз яхши бўларди. Ўзи йўқнинг кўзи 
йўқ, деб баъзи нарсаларимни муҳаррирлар чиқазиб ташлашлари мумкин. Илтимос, Умарбеков 
энди ҳеч нарса ёзолмайдиган жойга кетган, касалхоналарнинг тиқилинч па-латасида қийналиб 
ёзган нарсалари қолиб кетмасин, деб уларни инсофга чақиринг. 
Собиржонни ўзингиздан узоқлаштирманг. У яхши йигит экан. Афсус, бунақа содиқ дўстни 

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад