Microsoft Word kiprikda qolgan tong ziyouz com doc

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
1
Саид АҲМАД 
 
КИПРИКДА ҚОЛГАН ТОНГ 
Қисса
«Шарқ» НМАК 
Тошкент — 2008 
Инсонни бадном қиладиган ҳар қандай ҳаром-хариш ишлардан ўзини тия олган, бу дунёга 
пок келиб, пок кетган, нурдек тиниқ ҳаёт кечирган, Аллоҳ даргоҳига фаришта бўлиб йўл олган 
дўстим, укам, жигарим, қадрдоним, хотираси ҳеч қачон ёдимдан чиқмайдиган севикли ёзувчим 
ЎЛМАС УМАРБЕКОВга бағишладим ушбу қиссани.
Муаллиф
 
Биринчи бўлим 
Машинада водий томонга кетяпмиз. Ёш ёзувчи укаларим билан баъзан шунақа саёҳатга 
чиқадиган одатимиз бор. 
Ўзим руль бошқариб келяпман. Ёнимда ниҳоятда чаққон, зийрак, ҳеч нарсани назаридан 
қочирмайдиган, гоҳо кулдираман деб гапнинг орқа-ўнгига қарамай айтворадиган Анвар 
Эшонов. Орқа ўриндиқда шу водийда туғилган, биринчи ҳикояларини шу ерда ёзиб эълон 
қилган Худойберди Тўхтабоев билан икки ҳикоялар китобини, «Севгим — севгилим» қиссасини 
нашр қилган, ғоятда одобли, ёш бўлишига қарамай кўпчиликнинг таважжуҳини ўзига қаратган 
Ўлмас Умарбеков ўтирипти. 
Боя йўлга чиқаётганимизда у, тоғдан кетмаймизми, деб сўраган эди. Унга ҳозирча тоғда 
водийга хос ҳеч нарса йўқ, ҳаммаёқ темир-терсак, техника, экскаватору булдозерлар тош суриб 
йўл очяпти. Мен сизларни ота-боболаримиз қатнаган йўлдан олиб келяпман, деган эдим. 
— Отабек юрган йўлданми? — деб такрор сўради Ўлмас. 
Кўпчиликни Отабек юрган йўл қизиқтиради. Ўша йўлни кўргилари келади. 
— Отабек юрган йўл манави тоғлар орасида, — дейман уларга. — У йўлдан ё отда, ё эшак 
миниб ўтиш мумкин. Биз Кумушбиби ота-оналари билан аравада Тошкентга борган йўлни 
ёқалаб келяпмиз. 
Кайроққум «денгизи» бўйлаб бориб, «Қиста кўз» бекатида тўхтадик. Чой ичиб, пича дам 
олмоқчи эдик. Самоварчи бола қорачой йўқ, деб баҳона қилди. Ўзимизда бор, десак ҳам 
кўнмади. Қорачой дамласам дадам уради, деб ичкарига кириб кетди-ю, қайтиб чиқмади. 
Кула-кула яна йўлга тушдик. 
Ҳаво тоза, осмон тиниқ. Денгизни мавжлантириб биз томон эсаётган ажиб бир намхуш 
эпкин кўнгилларимизни яйратади. Сомоншувоқ томларда лолақизғалдоқ гулхани лов-лов 
ёнади. Йигитлар чаккасида чучмўма, қизлар сочида толбаргакдан сочпопук... 
Узун новдалари ерга тегай-тегай деб аста елпинаётган мажнунтол тагидаги сўрида 
етмишларнинг нари-берисидаги, чап қулоғига ўн беш тийинлик танга қистирган бир қария 
тиззасини қучоқлаб, ўй ўйлаб ўтирипти. У бизни кўриб, келинглар, меҳмонлар, деб илкис 
ўрнидан турди. Шоша-пиша палосларни қоқиб, бошқатдан тўшади. Тол кучаласи тушган 
жойларни бир сидра супуриб чикди. 
— Озроқ ҳордиқ олиб туринглар, мен ҳозир... 
У шундай деди-ю, шошиб ичкарига кириб кетди. Ичкарида андак ҳаяллаб қолди. 
Елкасида дастурхон, билагида сочиқ. Бир қўлида қорачой дамланган «Кузнецов» чойнаги, 

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад