Microsoft Word kiprikda qolgan tong ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
24
йўлларини ўзлари топиб кетишяпти. Катта эшигимиздаги томорқанинг кунботар томонга икки 
юзта терак қаламчасини қадаган эдим. Етти йилда йўғонлиги филнинг сонидек бўлди. Худо 
хоҳласа, бу тераклар сизларни камида йигирма йил боқади. Ҳар кесганда тагидан яна 
чиқаверади. Ўшаларни парвариш қилинса, ёнидан чиққан бачки шохларини кертиб турилса, 
бас. Бумайрам, сен уйим-жойим дейдиган яхши келин чикдинг. Шу бўш-баёв боламни сенга 
ишониб ташлаб кетаман. Сендан розиман, болам. 
Бугун ҳамма невара-эвараларимни Қўқонга обориб, кабобга тўйдираман. Уйинчоқлар, 
қўғирчоқлар, музқаймоқлар, уст-бошлар, ҳар хил ленталар, бураб қўйиб юборса гуриллаб 
югуриб кетадиган автомобиллар, велосипедлар, шахмат-шашкалар, доминолар, портфеллар, 
қизиқ-қизиқ китоблар, бўёқ қаламлар олиб бераман. Бу мен золимнинг шу пайтгача тўйиб-
тўйиб, тўкиб-сочиб овқат емаган норасталардан кечирим сўраганим бўлади. Йўқ, бунақа 
гуноҳни кечирим сўраш билан ювиб бўлмайди. Мабодо шулардан биронтаси ногирон бўлиб 
қолса, гўримга ўт қўйиб юборинглар. Шунда кўнгилларинг зора таскин топса. 
У ўрнидан туриб, бўшаб қолган тўрвани эҳтиёт-шарт бир силқиб кўрди. Кейин уни оёғи 
тагига ташлади. 
— Елкамдан босиб ётган юк, хайрият, ерга тушди. Энди қушдек енгил бўлдим. 
«Катта» кўча эшиги томон кетаётганда босган қадами мўлжалга тушмай маст одамдек 
чайқала бошлади. У орқасига қарамай деди: 
— Соат иккиларда катта эшикка автобус келади. Болаларни кийинтириб тайёр қилиб 
қўйинглар. 
* * * 
Эркин Воҳидов Олтиариқ марказидаги маҳаллада туғилган. Қариндошлари билан юз 
кўришсин, деб Адҳам уруғларига хабар қилиб қўйган экан. Бир пасда уни уруғ-аймоқлари ўраб 
олишди. 
Эркин илгарилари ҳам Олтиариққа бир-икки марта келган, чет эл шоирлари делегациясини 
бошлаб келганидан фурсат тополмай уруғлари билан кўришолмаган эди. 
Бошига нимчами, рўмолми, лачакми елвагай ташлаб олган хотинлар қатор эшиклардан 
югуриб чиқиб, унинг елкасига иккала панжаларини тегизиб омонлиқ, деб юзларига сурта 
бошладилар. 
Хотинлар бири олиб-бири қўйиб гапга тушиб кетишди. 
— Домла Воҳидовнинг худди ўзлари бўпти-қўйипти. Бола деган отага шунчалик ўхшайдими-
я! 
Хотинларнинг бири худди тоғамнинг ўзларини кўргандек бўлдим, деса, яна бири 
акагинамни кўргандек бўлдим, деярди. 
Раис Файзиматовнинг имоси билан бешта скамейка, учта стол олиб келишди. Хотинлар 
топган-тутган пишириқларини дастурхонга тўкиб солдилар. Хотинларнинг ғала-ғовуридан ким 
нима деяётганини билиб бўлмасди. 
— бёғининг тагига манаву жонлиқни сўйинглар, —деди Олтиариқнинг пичоғи кескир 
валломат фуқароси Маматожи Иброҳимов. 
У бир қора қўчқорни думбасидан итариб даврага киритиб юборди. 
Қўчқорни судраб Эркиннинг оёғи тагига олиб келишди. Қассоб, қани, шоир тоға, бир нима 
деворинг, деди. 
Хижолат бўлиб турган Эркин менга қаради. 
— Домламиз шатта турганларида мен гапирсам одобсизлик бўлмасмикин, — деди 6у иззат-
икромлардан ҳаяжонга тушган Эркин. 
Бу нима деяркин, деб ҳамма оғзимга қараб турипти. 
— Эй, қўчқорвой, — дедим насиҳатга ўхшатиб. —Шунча халқ ўртасида буюк бир шоирнинг 

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад