www.ziyouz.com
kutubxonasi
96
ham voz kechmoqchiman. Jahon, gaplaring rost, baxtli hayot ikki tomonlama
muhabbatda ekan. Mana, men seni sevaman, sen ham meni sevasanmi? Endi «yo‘q»
deyishga senda hech bir asos yo‘q.
Jahon boshini yerga egib, Zirg‘omni yo‘qotgani va uning taqdiri haqida xayol surib qoldi.
Yoqimsiz Bobak ko‘ngil berishni so‘rayotganini, xizmatiga bel bog‘lab, sharobdan,
xotinlardan aloqasini uzishga ahd-paymon qilayotganini ko‘rib, «uning gaplariga rozi
bo‘lsammikan» dedi Jahon o‘ziga-o‘zi. Lekin xayolidan sevgilisi o‘tdi. U adashgan bo‘lib,
keyin topilib qolsa nima bo‘ladi. «Qaysi yuzim bilan unga qaray olaman», — deb ancha
xayol surib qoldi. Bobak esa uning og‘zini poylab turardi. Hadeb Jahondan javob
chiqmagandan keyin: «Sen Afshinni o‘ylayapsan shekilli?» — dedi.
Afshin nomini Bobak tilga olgach, u haqda biror narsa bilsa kerak, deb o‘ylagan Jahon:
«Afshin haqida xayol surayotganimni siz qaerdan bildingiz, uning menga qanday aloqasi
bor?» — dedi.
— Axir u senga vasiy emasmi?
— Vasiy bo‘lsa nima bo‘pti?
— Sen yashirsang ham, eshitgan narsamni men sendan yashirmayman. Otang Afshinni
senga vasiy qilib tayinlagandan keyin, u seni xotinlikka olmoqchi bo‘lganda, qabul
qilmagan ekansan, shunday emasmi?
Jahon uyalib, qizardi. Ko‘zida g‘azab uchqunlari chaqnadi. Boshini yerga solib, javob
qaytarmay turdi. Bobak:
— Ushrusana podshohi Afshinni, qolaversa Armaniston hokimi Bobakni o‘z iffati va fazl-
kamolotini saqlab qolish maqsadida qabul qilmagan bir qizga sadqa bo‘lsang arziydi, —
deb kesatdi-da: — Afshin sendan qonli o‘ch olgan deb eshitdim. Qarab tursin, o‘ch olish
qanday bo‘lishini men ko‘rsatib qo‘yaman unga.
Afshindan o‘ch olish niyati borligini aytgandan keyin Jahon uni qabul qilishga chog‘landi.
Lekin ko‘nglida hamon Zirg‘omni ko‘rish maqsadi turardi:
— Gapingizdan men tufayli Afshindan o‘ch olish niyatida ekaningizni sezyapman.
Shuning uchun ijozat bersangiz, bir narsani eslatib qo‘ysam: siz meni o‘zingizga
o‘xshash fors millatidan ekanimni, arablarga munosabatda forslar ham dushmanlik
niyatidaligini va bu narsa katta yer egasi, hokim otamga ham qanchalik ravshanligini
bilasiz. Shuning uchun siz, Afshin va Tabariston shohi Moziyor musulmonlar davlatini
qulatishga til biriktirishgansizlr. Shunday emasmi? Rostini ayting, janob.
— To‘g‘ri aytyapsan, haqiqatda shunday.
Jahon yana so‘radi:
— Musulmon askarlari bilan birga Afshin sizga qarshi urushmoqchi ekanining ma’nisi
nima?
— Afshin: «Men sizlarga yordam beraman», deb musulmonlarning molini yig‘ib, o‘z
mamlakatiga jo‘natib olmoqchi. Molni olib bo‘lgandan keyin hammamiz birlashamiz-da,
ularning davlatini ag‘daramiz.
Jahon unga shubha aralash bir nazar tashladi-da, dedi:
— O‘zingiz shu askarlarning sardori, Xurramiya toifasining boshlig‘i, kishilarning yerga
bosh qo‘yib sajda qilishgacha hurmatini qozongan bir kishi bo‘la turib, nega bu nayrang
tuzog‘iga ilinib qoldingiz?
— Sen buni nega nayrang deb hisoblayapsan? Afshin menga avvaldan tanish odam. Biz
bu ish to‘g‘risida u bilan kelishib qo‘yganmiz: va’dadan qaytmaslikka qasamyod
qilganimizga bir necha yil bo‘ladi. Tabariston shohi ham biz bilan birga. Har yili shu
va’damizni yangilab turamiz. Bizni aldashdan unga nima foyda bor?
Jahon Bobakning ko‘zlariga tikilib turib, dedi:
Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon
Do'stlaringiz bilan baham: |