Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
78
«Q» bilan «G‘»ni aytishga hech tili kelishmasdi. Risolat opa degan chiroyli o‘qituvchi 
opamiz buni bilgani uchun Valini ko‘p ham qiynamasdi. U doim deraza oldidagi partada 
o‘tirardi. 
Bir kuni maktabga komissiya kelib qoldi. Bir emas, to‘rt kishi orqa partaga borib 
o‘tirishdi. O‘qituvchi opamiz dars o‘tyapti-yu, hayajondan ovozi titraydi. Sinf jimjit. Shu 
payt deraza sharaqlab ochildi-da, Zebi xolaning yo‘g‘on ovozi eshitildi. 
— Vali, ma, non! 
Hammamiz o‘sha tomonga qaradik, Valining sariq yuzi olovdek yonib ketdi. Nima 
deyishini bilmay nuqul «keting», deb imlaydi. Zebi xola bo‘lsa derazadan ikkita arpa non 
uzatib turibdi. 
— Olsang-chi, qo‘lim kuyib ketdi! — dedi u zarda bilan. 
Sinfxonani birpasda issiq non hidi tutib ketdi. 
Risolat opamiz bir zum esankirab turdi-da, tashqariga yugurdi. 
— Nima qilyapsiz, xola? — dedi yig‘lagudek bo‘lib.— Maktab-ku bu! 
— Maktabligini o‘zim ham bilaman! Machitga kelganim yo‘q! — Zebi xola ovozini baralla 
qo‘yib do‘rilladi. — Bolam ertalab choy ichmasdan chiqib ketuvdi. Och o‘tirsinmi endi? 
Risolat opamiz yalinishga tushdi: 
— Jon xola, komissiya bor. 
— Nima, kamissiyang non yemaydimi! Bolam bir kun kech olim bo‘lsa bo‘lar. «Kamissiya 
keldi», deb tishining kirini so‘rib o‘tirsinmi? 
Boyadan beri suv quygandek jimjit bo‘lib turgan sinfxonada to‘satdan qahqaha portladi. 
— Ana, kamissiyangning o‘ziyam kulyapti-ku! — Zebi xola derazadan boshini suqdi. — 
Ma, bolam, yeb ol, uyalma! 
...Bir kuni jo‘raboshimiz sigirini qaytarmagani uchun Valini urib burnini qonatdi. Ertasiga 
qiziq bo‘ldi. Tol soyasida dam olib o‘tirsak, maydoncha chetida Zebi xola ko‘rindi. 
Toy jo‘raboshining yelkasiga turtdi. 
— O‘lding! Zebi xola kelyapti, qoch! 
Jo‘raboshining ko‘zi olayib ketdi. Qaddini rostladi-yu, keyin qo‘l siltab shineliga 
yonboshladi. 
— Qatta uradi! O‘zi zo‘rg‘a kelyapti-ku. 
Qarasak, Zebi xola chindan ham zo‘rg‘a-zo‘rg‘a kelyapti. Qo‘lidagi tayoqqa suyanib ikki 
qadam yuradi-da, to‘xtaydi. Oqsoqlanib qadam bosadi. 
— Yiqilib oyog‘i singanga o‘xshaydi, — dedi jo‘raboshimiz. 
Zebi xola inqillab-sinqillab yaqin keldi. Ammo besh qadamcha qolganda birdan cho‘loqligi 
tuzalib qoldi. Tayoqni baland ko‘targanicha ikki hatlab jo‘raboshining tepasiga keldi. 
Tayoqning qarsillashi bilan jo‘raboshining dodlashi baravar eshitildi. 
— Mana urish! — dedi Zebi xola do‘rillab. — Urish mana bunaqa bo‘ladi. — U 
jo‘raboshining gardaniga tag‘in tushirdi. — O‘zidan kichkinaning burnini qonatish mana 
bunaqa bo‘ladi! 
Jo‘raboshi jonholatda dumalar, ammo qocholmasdi. 
— Oyi! Urmang, oyi! — Vali oyisining qo‘lidagi tayoqqa yopishdi. 
— Tavba qildim! — Jo‘raboshi tipirchilab, kafti bilan boshini pana qildi. — Jon xola, o‘lay 
agar, ikkinchi qilmayman! 
— Oyi! — Vali Zebi xolani quchoqlab oldi. — Kerakmas! 
Zebi xola tayoqni uloqtirdi. 
— Nima, meni bolam malaymi senga?! — dedi dag‘dag‘a bilan. — Sening molingni 
boqsin, deb katta qilib qo‘yibmanmi bolani?! 
...O‘sha voqeadan keyin jo‘raboshimiz ancha yuvosh tortib qoldi. Uchinchimi, to‘rtinchi 
kuni mog‘or bosgan kattakon qovoq ko‘tarib keldi. Tol soyasida o‘tirib qovoqni ikki 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov