Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
45
olishim kerak, o‘rtoq Toship? 
— Daraxt kesishga! — Dalavoy shiddat bilan otdan sakrab tushdi. — Qani qog‘ozingiz? 
— Qanaqa qog‘oz? — Dadam goh Dalavoyga, goh pocha-po‘stinli mehmonga javdirab 
qaray boshladi. — Axir... Axir bu o‘zimning tomorqamdagi daraxt-ku. Mana qarang, 
qurib qolgan. — U gapining rostligini isbotlash uchun bilakdek shoxni maxsi-kalishli 
oyog‘i bilan bir tepgan edi, qars etib sindi. — Ko‘rdingizmi, qurib qolgan. Kuzda kesib 
olmoqchi edimu, vaqt bo‘lmadi. — U boyadan beri burnini tortib turgan akamga 
dashnom berdi. — Nega anqayib turibsan? Bor oyingga ayt, choy qo‘ysin, mehmonlar 
keldi, degin. 
Akam ikkalamiz tizzagacha qorga botib, oldinma-ketin uyga yugurdik. Gurji kuchugim 
ham qorda ko‘milgancha ketimizdan chopdi. Oyim hamon isitmalab yotgan kichik 
akamning boshida mung‘ayib o‘tirgan ekan. 
— Oyi, Dalavoy keldi! — dedi akam hovliqib. 
Oyim sakrab o‘rnidan turib ketdi. 
— Voy sho‘rim! Ertalabdan buyon o‘ng qovog‘im uchayotgan edi-ya. Bu ko‘rgulik ham 
bor ekan. 
U birpasda hujradan turshak, jiyda, ikkita zog‘ora olib chiqdi. Sandal ustiga yamoq 
dasturxon yozdi. 
Zum o‘tmay uyga rangi o‘chgan dadam, ketidan Dalavoy bilan pocha-po‘stinli mehmon 
kirib kelishdi. Oyim Dalavoyga peshvoz chiqdi. 
— Keling, opovsi, yaxshi yuribsizmi, kelinim yaxshimilar? — dedi ovozi titrab. — 
Kiraveringlar. Yo‘q, yo‘q, piymangizni yechmang, uy sovuq. 
Dalavoy piymasining qorini qoqqan bo‘ldi-da, kigiz ustidan yurib, sandal chetiga bordi. 
— Hozir choy qaynaydi, o‘rgilay! — Onam tashqariga chiqib ketayotgan edi, Dalavoy 
to‘xtatdi. 
— Ovora bo‘lmang, biz ketamiz, — u akamga yuzlandi. — Siyoh-ruchkang bormi? 
Akam tokchadan siyohdon, «qurbaqa» peroli ruchka oldi. 
— Nima qilyapsiz, aylanay? — oyimning rangi dokadek oqarib ketdi. 
— O‘ynayapman! — Dalavoy piymasining qori bilan sandal chetidagi ko‘rpachaga 
cho‘kkaladi. — Ko‘rib turibsiz-ku, nima qilmoqchiligimni! — U ostonada turgancha, 
papiros chekib, uy ichini jirkanibroq tomosha qilayotgan pocha-po‘stinli mehmonga 
qaradi.— O‘zim yozaveraymi? 
Mehmon «ma’qul» degandek bosh irg‘ab qo‘ydi. 
Dalavoy charm paltosining ich cho‘ntagidan qog‘oz oldi. Ruchkani siyohdonga botirgan 
edi, qirs etgan ovoz chiqdi. U jahl bilan yana botirdi. Peroga siyoh o‘rniga muz ilashib 
chiqdi. 
— Qanaqa o‘quvchisan, o‘zi? — Dalavoy sarg‘ish qoshini chimirib, akamga qaradi. — 
Siyohing muzlab qopti-ku. 
To‘satdan oyim yig‘lab yubordi. 
— Nima qilaylik, o‘rgilay, — dedi iltijo bilan. — Sovuqni ko‘rmaysizmi? Manavinisi uch 
kundan buyon ol ket, ol qo‘y bo‘lib yotibdi. — U sandal chetida yotgan kichik akamga 
imo qildi. — Bolaginamdan ayrilib qolaman shekilli. 
Dalavoy ruchkani yana muzlagan siyohdonga botirgan edi, onam uning qo‘liga yopishdi. 
— Yozmang, jon ukam, yozmang, rahmingiz kelsin. 
Dalavoy ijirg‘anib, qo‘lini siltab tortdi. Kulrang ko‘zlari qisilib ketdi. 
— Torting qo‘lingizni! — dedi shiddat bilan. 
— Ho‘v! — dadamning tahdidli ovozini eshitib, burilib qaradimu qo‘rqib ketdim. Uning 
yuzida boyagi yalinchoq ifodadan asar ham qolmagan, ko‘zi g‘azabdan chaqnar edi. 
— Ho‘v, olifta! — dedi yana o‘sha tahdidli ohangda. — Tur o‘rningdan! Xudo bo‘lsangam 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov