Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
41
Chindan ham Acha xolaning foli to‘g‘ri chiqdi. Bittasi to‘g‘ri chiqdi. Qor tushgan kuni 
tog‘am keldi. Qo‘ltiqtayog‘ini do‘qillatib kirib keldi... 
Hoji buvi Acha xola aytganidek o‘g‘lini kutdi. Yigirma yilcha kutdi. Ancha oydin kechalar 
o‘tdi. Keyin... uni mahalla ko‘mdi. Oydin kechada Xayri opa aniq-tiniq ko‘rgan Asqar aka 
ham kelmadi... Lekin nima uchundir Acha xolani hech kim ayblamadi. Tog‘am eson-
omon kelganida oyim bosh-oyoq sarpo qilolmagani uchun Acha xola ham og‘rinmadi. U 
onda-sonda xurjunini ko‘tarib kelib qolar, oyim aylanib-o‘rgilib kutib olar edi. Negaki, 
oyimning o‘zi odamsiz turolmas, har doim xonasi gavjum bo‘lar edi. Eshikdan kim kirib 
kelmasin, uning ko‘ngli doim yaxshilikni sezib turgan bo‘lardi. 
Bir galgisi ayniqsa oshib tushdi. O‘zim bilan bir sinfda o‘qigan bola prorab bo‘lib 
mahallaning boyvachchasiga aylandi-qoldi. Shayton yo‘ldan ozdirdimi, boshqami, 
ishqilib, bosar-tusarini bilolmay qoldi. Qo‘sha-qo‘sha imoratlar soldi. Oxiri lop etib 
qamalib ketdi. Bir kuni ishga ketayotsam, shu yigitning onasi oyimning oldida o‘tirib 
hasrat qilyapti. 
— To‘xtavoyim tuhmatga uchradi, o‘rgilay. Bolaginamning xusumatga yo‘liqqaniga 
qandoq chidayman! O‘zimning qon bosimim bor. Erta-indin o‘lib ketsam, tepkilab 
ko‘madiganimdan ayrilib qoldim, aylanay. 
— Voy unaqa demang, ovsinjon. — Oyim uni ohista yupatdi. — Yaxshi gapgayam, 
yomon gapgayam farishta omin deydi. Nasib etsa hali hech nima ko‘rmagandek bo‘lib 
ketasiz. — U ovozini birdan pasaytirdi.— Ko‘nglim sezib turibdi. To‘xtavoy erta-indin 
kelib qoladi. To‘xtavoyingiz qandoq yaxshi bolaki! Mana, meni aytdi dersiz. Erta-indin 
eshikdan kirib keladi. 
— Voy, og‘zingizdan o‘rgilay, ovsinjon! Koshkiy-di-ya! — To‘xtavoyning onasi 
yig‘lamsirab fotiha tortdi.— Iloyo aytganingiz kelsin! 
Oyimning hamma «karomat»lariga chidasam ham, bunisiga chidolmadim. Kechqurun 
ishdan kelganimda shundan gap ochilgan edi, koyib berdim. 
— Sizga ham Acha xoladan yuqqan shekilli, — dedim yarim hazil, yarim kinoya qilib. — 
Nima, fol ochyapsizmi? Ko‘pchilikning haqiga xiyonat qilgan qallobni maqtab o‘tiribsiz. 
Oyim ko‘zimga diqqat bilan tikilib qoldi. 
— Qahring shunaqa qattiqmi? — dedi anchadan keyin. 
— Qahrning nima daxli bor? — dedim qaysarlik bilan. — Qilg‘ilikni qilgandan keyin 
jazosini olsin-da. Qadamini o‘ylab bosadigan bo‘ladi. 
— Albatta, senlar o‘qimishlisan, hamma narsani bilasan... — Oyim bir zum jimib qoldi-
da, o‘ziga-o‘zi gapirayotgandek sekin qo‘shib qo‘ydi. — Onasida nima gunoh? Qon 
bosimi bo‘lsa, ertaga puf etib dumalab ketsa, shunga suyunasanmi? Ona-ku bu... 
Shunaqa qahring qattiqmi? 
Oraga noqulay sukunat cho‘kdi. Negadir Acha xolani, o‘sha oydin kechani, o‘sha olma 
choyni esladim... 
IMON
«Domimiz»ning birinchi qavatida Klava xola degan kampir turadi. Hech kim uni otasining 
ismini qo‘shib «Klavdiya Falonchiyevna» deb atamaydi. Klava xola — hamma uchun
Klava xola. Bechora hayotda omadi yurishmagan xotin. Zavodda o‘ttiz yil ishlagan. 
Yoshligida beva qolgan. Yolg‘iz o‘g‘lini deb umrini o‘tkazgan. Aytishlariga qaraganda, 
o‘g‘lini rejim bilan ovqatlantirib, rejim bilan uxlatib o‘stirgan ekan. Bitta farzanddan ham 
buyurmadi. O‘g‘li uylanishi bilan xotininikiga ko‘chib ketdi. Shundan keyin Klava xola 
asabiyroq bo‘b qoldi. Eshik tagida o‘tirib, uzzukun hammaga dashnom bergani-bergan. 
— Hoy piyonista, ertalabdan zaharingga barmatuxa ichgandan ko‘ra bolangga ikki paket 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov