Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
31
hikoyasidan o‘zi zavqlanib ketadi. Nosqovog‘idan kaftiga mo‘lroq solib tilining tagiga 
tashlaydi. — Mana, hozir nemisning dodini berib yuribdi. O‘ziyam Azob dengiz degancha 
bor-da, tasadduq! Bir shamol tursa bormi, har suv ko‘tariladiki, tog‘dek keladi. Ammo 
mening Oltmishvoyim azobdan qo‘rqmaydi. Rosa savalayapti, pashist demaganni! 
Komandiri mazasi yo‘q bola ekan! Oltmishvoy giroy bo‘lib o‘ldi, deb yozibdi... — Ermon 
buva birdan jimib qoladi. Oppoq quyuq qoshining tagidagi ko‘zlari negadir yiltirab ketadi. 
Kuladimi, yig‘laydimi hech kim bilmaydi. — Mana, meni aytdi dersizlar, — deydi ovozi 
titrab. — Erta-indin kirib keladi. Qo‘sha-qo‘sha ordin taqib kirib keladi. O‘shanda 
kamandiriga xat yozaman. Oltmishvoyga aytib turaman, o‘zi yozadi. Sen bola, diyman, 
mazasi yo‘q bola ekansan, diyman. Mana, Oltmishvoyim keldi-ku, giroy bo‘lib kirib keldi-
yu, diyman. 
Ermon buva sukutga cho‘kadi. Bolalar ham, qizaloqlar ham jimib qolishadi. Ermon buva 
nosini tupuradi. Kaftining orqasiga labini artib sigiriga qarab qo‘yadi. 
— Oltmishvoyim kelsa, sigirni sotib to‘y qilamiz,— deydi orzumandlik bilan. Keyin 
hassasini chertib xirgoyi qiladi: 
«Tolda chumchuq sayraydi, ko‘rsam ko‘nglim yayraydi...» 
Ermon buva qo‘shiq aytadi. Men bo‘lsam unikiga oyim bilan borganim, Oltmishvoyning 
suratini ko‘rganimni eslab ketaman. Aslida Ermon buvaning uyi hammamizniki. Ayniqsa 
tut oqarishi bilan qishloqning hamma bolasi Ermon buvanikiga ko‘chib boradi. Uning 
devori juda past. Eshak minib o‘tsangiz, hovlisi ko‘rinib turadi. Lekin bu hovliga 
devorning keragiyam yo‘q. Eshik doim ochiq turadi. Kirib borishingiz bilan doka ro‘molini 
u yoqqa tashlagan, bu yoqqa tashlagan Habiba buvi peshvoz chiqadi. 
— Voy uyingga bug‘doy to‘lgurlar, voy ko‘paygurlar, kela qolinglar, — deydi ovozi 
tovlanib. O‘sha zahoti bolalar tutga tarmashadi. Tut ham egasiga o‘xshagan. Hovlining 
yarmini egallab yotadi-yu, ammo tik o‘sganmas. Shoxlari tarvaqaylab ketgan. Bemalol 
osilib chiqaverasiz. Shundoq bo‘lsayam, Habiba buvi bolalarni tutga chiqarmaydi. 
— Hoy ko‘paygur, osilma! — deydi chirqillab. — Yiqilib ketasan. Hozir buvangni 
chaqiraman! 
Zum o‘tmay ayvon yonboshidagi pastak hujradan hassasiga tayanib Ermon buva 
chiqadi. 
— Iye-iye, qoravoylar, kep qopsizlar-da! — deydi quvonib. — Qani, kampir, chodirni 
opchiq. 
Habiba buvi qirq yamoq bo‘lib ketgan chodirni olib chiqadi. Kamida o‘ttizta bola 
qaldirg‘ochdek tizilib chodirning to‘rt tarafidan ushlab turadi. Ermon buva oqsoqlagancha 
tut tagiga boradi-da, inqillab-sinqillab shoxga minadi. Habiba buvi pastdan turib uzun 
tayoq uzatadi. Ermon buva «bismillo» deb tayoqni bir urishi bilan duv etib tut yog‘iladi. 
Tut bo‘lgandayam shunaqangi tutki, har bittasi pilladek keladi. Bolalar chodirni qo‘yib 
yuborgancha qiy-chuv qilib o‘rtaga tarmashadi. Yuqorida Ermon buvaning ingichka 
tovushi keladi. 
— Shoshmanglar, popuklar, shoshmanglar qoravoylar, yana besh-o‘n marta qoqay, 
hammalaringga yetadi. 
Qarabsizki, hammamiz tutga to‘yib olamiz. Ayvonda esa uchta kattakon xum qatorlashib 
turadi. Har bittasi mendek keladi. Habiba buvi shinni pishirib shu xumlarga to‘ldirib 
qo‘yadi. Qish bo‘yi qachon kelsangiz, shinniga to‘yasiz. 
Shunday qilib, Ermon buva har qachon Oltmishvoyni gapirganida oyimga ergashib 
ularnikiga borganim esimga tushadi. Ayni tut pishig‘i edi. Ermon buva tut qoqib berdi. 
Habiba buvi yuvib, tozalab, sopol laganga to‘ldirib keldi. Maza qilib yedik. Keyin Habiba 
buvi kuyunchaklik bilan tushuntirdi. 
— Tut yurakni o‘rtab yuboradi, ko‘paygurlar. Yuringlar, choy ichamiz. 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov