Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
21
— Kecha mani shundoq so‘kdi, shundoq so‘kdi, yigitgina o‘lgur! — Kelinoyi ikki qo‘li bilan 
sharaqlatib soniga shapatiladi. — Onamni so‘kdi-ya, bo‘yginang go‘rda chirigur. 
— Qo‘ying, xafa bo‘lmang, — deb onam uni yupatishga urindi. 
— Nimaga xafa bo‘lmas ekanman? — Kelinoyi yana ham qattiqroq shang‘illay boshladi. 
— Kechqurun o‘sma ezib qo‘yuvdim. Shu savil qurib qolmasin, deb qoshimga qo‘ya 
qoluvdim. Ha, moshkichiri jindak tagiga olib, qotib ketibdi. Shungayam ota go‘ri qozi-
xonami? «Pardoz-andoz qilgandan ko‘ra ovqatingga qarasang o‘lasanmi!» deydi-ya, 
go‘rso‘xta! Ha, pardoz qilsam, o‘ynashimga qipmanmi, qirchiningdan qiyilgur! 
Qirmochmi, balomi, zahringga yeyavermaysanmi, yergina yutgur! Xah, onamni so‘kkan 
tillaring tanglayingga yopishgur! Tag‘in nima deydi, deng? Aybni menga to‘nkaydi: tiling 
bir qarich, deydi. Voy, tilimni gapirgan tillaring jodida qiyma-qiyma bo‘lsin-a. Yeldek 
kelib, seldek olmasa aslo rozimasman! 
— Qo‘ying, ovsinjon, — onam ma’yus jilmaydi. — Oshsiz uy bor, urishsiz uy yo‘q... 
Qarg‘amang bechorani. 
— Voy nega qarg‘amas ekanman? Og‘zi-burningdan laxta-laxta qoning kelgurni, nega 
qarg‘amas ekanman? Ketaman! 
— Olti bola bilan qayoqqa borasiz, ovsinjon? — dedi onam kulimsirab. — Jo‘jabirdek 
jonsiz. Shularning shukurini qilsangiz-chi. 
— E, oltita bolamni oydinda oyog‘im bilan boqib olaman. Oyiginamning tor qorniga 
siqqan keng uyiga sig‘maymanmi? Birov mani ko‘kragimdan itarmas. Mana shu ajalning 
tig‘i parroniga uchragur bilan turgandan ko‘ra... — Kelinoyi birdan jimib qoldi. 
Kipriklarini og‘ir-og‘ir pirpiratib onamga uzoq tikil-di-yu, ovozi pasaydi. — Voy, 
yuzingizga nima qildi? 
— O‘tin tegib ketdi, — dedi onam sekingina. — Qarasam, o‘tin o‘lgur qolmabdi. Bolalar 
o‘qishda, adasi ishdalar. Ko‘zliroq sarjin ekan, tesha bilan urganimni bilaman... — Onam 
qovog‘ini silab qo‘ydi. — Adasi ishdan kelib juda xafa bo‘ldilar. «Birpas sabr 
qilmaysanmi, o‘zim yorib bermaymanmi», dedilar. 
Men turgan joyimda qotib qoldim. Onam yolg‘on gapirardi. Yolg‘on gapirardi-yu, negadir 
bu menga juda yoqar edi... 
— Ana! — Kelinoyi tag‘in shang‘illadi. — Sizning eringiz o‘tiningizgacha yorib beradi. 
Maniki bo‘lsa, bir paqir suv olib kelmaydi, qo‘lginang sinib, akashak bo‘lgur. Uyim-joyim 
deb bo‘ynini egmaydi, bo‘yniginang kesilgur, eshshak! Xudoyo bo‘yniginang hazrati 
Alining qilichida kesilmasa, u dunyo-bu dunyo rozimasman-a! 
Ortiq qarab turolmadim. Negadir yig‘lagim keldi. 
...Hozir ham eri sal qovog‘ini solsa, «melisa» bilan qo‘rqitib, «o‘n besh sutkani» pesh 
qiladigan ba’zi xotinlarni ko‘rsam, onamning qanoatini, Kelinoyining qarg‘ishlarini 
eslayman.