Microsoft Word dunyoning ishlari ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
91
yuzta qiz yog‘iladi-yu, bu yigit o‘lgur mana shu juvonni olaman deydi! Orqasida 
tayloqday bolasi bo‘lmasayam go‘rgaydi. 
— Kimni? — dadam bilan oyim baravar so‘rashdi. 
— Kimni bo‘lardi. Risol degani bor ekan-ku! «Erga tegmasidan oldin ham yaxshi 
ko‘rardim», deydi. «Bolasiga o‘zim otalik qilaman», deydi. Voy, birovning itvachchasiga 
otalik qilmay tusingni yel yesin! — Ammam jahl bilan dasturxonni mushtlagan edi, 
jiydalar sochilib ketdi. — Loy qozonga oltin tuvoq bo‘lmay bo‘yginang lahatda chirigur! 
Endi ko‘z o‘ngimga Risolat opa keldi. Axir maktabdagi eng chiroyli, eng shirinso‘z 
o‘qituvchi shu — o‘zimizning Risolat opamiz-ku! 
— Ko‘zini suzib, qoshini qoqib jodu qilib olgan bolamni bu megajin! — ammam alam 
bilan yana yig‘lay boshladi. — Bo‘lmasa, Toshkentday shahri azimda qiz anqoning urug‘i 
bo‘ptimi! Hozir o‘n yetti yashar qizga er yo‘g‘u qilichday bolam shu juvon o‘lgurning 
tuzog‘iga ilinib o‘tiribdi. 
— Yo‘g‘-e, — dedi oyim bo‘shashib. — Risolatxon unaqa juvon emas shekilli. 
Ammam «sen jim tur» degan ma’noda onamga o‘qraydi. 
— Afzalxon yoshlik qilmasin, — dedi dadam o‘ylanib. — Har qalay, umr savdosi-ya bu. 
— Ha, tiling bor ekan-ku! — Ammam hammasiga dadam aybdordek bobillab berdi. — 
Gapir! Tog‘a bo‘lib nasihat qil. Oyda-yilda bir borsang, dumingni tutqazmaysan. Hech 
bo‘lmasa, uyingga kelganda gapirsang, og‘zing bichilib qolmaydi-ku. 
Afzalxon akam keyingi paytda biznikiga tez-tez keladigan bo‘lib qolgan. Hozir shu 
esimga tushdi. 
— Mayli, — dedi dadam bosh silkib. — Bafurja gaplashamiz. 
— Sening gapingga ko‘zi uchib turibdi! «Shunga uylanmasam, Toshkentni suvi menga 
harom, boshim oqqan tomonga ketaman», deydi. — Ammam jahl bilan oyimga burildi. 
— Nimaga mulla mingan eshakdek so‘ppayib turibsiz, kelinposhsha! Kiyinmaysizmi? 
— Qayoqqa? — dedi oyim talmovsirab. 
— Lahadga! — Ammam yana burnini qoqdi. — Sovchilikka bitta o‘zim bormayman-ku. 
Oyim garangsib sandalning bir chetiga cho‘kdi. 
— Qandoq bo‘larkin? — dedi ikkilanib. —Xolposh xolaga nima deymiz? «Keliningizga 
sovchi bo‘lib keldik», deymizmi? Bechoraning o‘zi o‘g‘lidan ayrilib jigar-bag‘ri ezilib 
o‘tirgan bo‘lsa. 
— Yo‘q desa go‘rga... Qo‘lidan kelsa kelinini tiyib olsin! 
Ammamning hamma gapini tushunmasam ham, Risolat opani yomonlayotganini his etib 
turardim. Yo‘q, o‘qituvchim yomonmas. Maktabdagi eng yaxshi o‘qi-tuvchi — o‘zimizni 
opamiz. Hatto ikkinchi «B»dagilar ham bizga havas qilishadi. Ularning o‘qituvchisi 
yomon. 
Ammam naridan-beri choy ichdi-yu, onamni otlantirdi. 
— Sen ham yur! — dedi menga qarab. 
Oyimning ko‘ziga yalinib qaradim. 
— Bormayman, — dedim sekin. — Borgim kelmayapti. 
— Bora qol, — dedi dadam. — Hali maktabingga vaqtli-ku. 
O‘qituvchimnikiga borishga uyalar, ayniqsa, hozir sira borgim kelmasdi. Dadam 
ammamdan hayiqqani uchun menga buyurdi, men dadamdan qo‘rqqanim uchun noiloj 
kiyindim. 
Xolposh xolaning bir ko‘zi ko‘r. Negadir aftiga qarashga qo‘rqaman. Ammo o‘zi juda 
yaxshi xotin. Nuqul «girgitton» deb gapiradi. Jo‘raboshimiz uni «Girgitton xola» deydi. 
Ularning uyi Toylarnikidan narida... Qor kechib ancha yurdik. Nihoyat, isiriq hidi anqigan 
pastakkina uyga avval oyim, ketidan tugun ko‘targan ammam, uning ketidan men kirib 
bordim. Xolposh xola sandal chetida xamir qorib o‘tirgan ekan. Mehmonlarni ko‘rib 

---

Dunyoning ishlari. O’tkir Hoshimov