Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
337
Shuncha yomonlik qilganingiz ozmidiki, mana bu tangalardan mening nomimni olib 
tashlabsiz! 
Akbar zarbof ko‘rpacha tagidan bir siqim oltin tangani olib o‘g‘lining ustiga sochib 
yubordi: 
— Men ellik yil jon chekib, amalga oshirgan nek ishlarni nahotki tilab olgan o‘g‘lim 
shunchalik noinsoflarcha barbod qilsa?! Yana buning ustiga Abulfazldek eng suyangan 
do‘stimning boshiga yetsa?! 
Salim so‘nggi gapdan dir-dir titray boshladi. Akbar uning gunohkorligini shundan ham 
sezdi-da, qattiq qarsak chaldi. Eshik ortida turgan ikkita devqomat yigit tez kirib 
kelishdi. 
— Oling buni! — deb Akbar yigitlarga buyurdi: — G‘uslxonaga eltib hibs qiling! Jazosini 
tortsin! 
Tanasi lattaday bo‘shashib qolgan Salimni xizmatkorlar ikki qo‘ltig‘idan olishdi, qasrning 
bir chetidagi g‘uslxonaga olib borib, qamab qo‘yishdi. 
Podshoh oilasining cho‘miladigan joyi bo‘lgan g‘uslxonaning ichi nam, derazasi yo‘q. 
Devorlari marmardan, oyoq ostilariga rangli toshlarni chiroyli qilib terib sangfarsh 
qilishgan. Dam oladigan xonasiga xushbo‘y atirlar sepilgan, guldor gilam va kimxob 
ko‘rpachalar to‘shalgan. Lekin hozir yomg‘ir fasli, buning ustiga g‘uslxona o‘zi nam, 
hamma narsa zax tortib qolgan. Sochiqlarning ho‘li qurimagan. Odamlar badanlarining 
kirlarini yuvgan shu joyda kecha-yu kunduz qamalib o‘ltirish ta’bi nozik shahzoda uchun 
chidab bo‘lmas qiynoqqa aylanib ketdi. 
Akbar ichkariga hech kimni, hatto onalarni ham kiritmaslikni, suv-nondan boshqa hech 
narsa bermaslikni buyurdi. Soqchilar bu buyruqni qattiq turib bajara boshlashdi. 
Mudom sarxil ovqatlar yeydigan, har kuni kechki payt xushbo‘y chog‘ir ichib turadigan, 
ikki-uch kunda bir afyun qo‘shilgan ma’jun yeb, kayf qilishga o‘rgangan Salim to‘qqiz 
kun non-suv bilan zax g‘uslxonada o‘ltirgach, badanlari tirishib, o‘ladigan holatga keldi. 
Eshiklarni taqillatib dod soldi: 
— Men kasalmen! Oching! Chog‘ir bering! Bas! Bo‘shating meni! Bo‘shating! 
O‘g‘lini ko‘rishga kelgan, lekin ichkariga kirolmayotgan Rani Jodha Bay yig‘lab gapirdi: 
— Men ne qilay, bolam? Otangiz qahridan tushmayaptilar! 
— Meni Murodga o‘xshatib o‘ldirmoqchimilar?! Badanim tirishib qolyapti! Chog‘ir 
bersinlar, bir xumordan chiqay! Bo‘lmasa o‘lamen! 
Maryami Zamon Akbarning oldiga bordi: 
— Shafqat qiling! Meni ham farzand dog‘iga giriftor etmang! 
— Qo‘rqmang, Maryami Zamon. Chog‘ir so‘ragan bo‘lsa hali dami baland. Yotsin o‘sha 
joyda! Tavbasiga tayansin! 
O‘ninchi kuni Salim yana eshikni taqillatib dod sola boshladi. Goh afyunni ko‘p yeb, 
ostonaga bosh qo‘yganicha abadiy uyquga ketgan birinchi xotini Man Bay, goh 
Abulfazlning kesilgan boshi uning ko‘ziga ko‘rinib ketardi. G‘uslxonada qandaydir 
dahshatli sharpalar uni quvib yurganday bo‘lardi. U jinnilarcha baqirib, ho‘ngrab yig‘ladi: 
— Bo‘shatinglar meni! Ko‘zimga arvohlar ko‘rinmoqda! Jinni bo‘lishimni istaysenlarmi?! 
Ochinglar! 
Bu gal yopiq eshikning oldiga Jodha Bay bilan birga Salima begim ham keldi. 
— Men bir bor elchi bo‘lib oraga tushgan edim, bolam! — dedi Salima begim. — 
Sarkashlik qildingiz! Nechun chog‘ir so‘raysiz? Shafoat so‘rang! Bir og‘iz «tavba qildim» 
deng! 
Holdan toygan Salim zaif tovush bilan: 
— Xo‘p, onajonlar, menga shafe bo‘linglar!.. — dedi. — Meni otamning oldiga olib 
borsinlar!.. Afv so‘ray!.. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov