Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
21
mamlakatning bir o‘lkasini ikkinchisiga qarshi urushtirish harakatidalar. Biz ular 
sotayotgan qurollar bilan bir-birimizni qirib tashlasak, keyin Hindiston ularning 
tasarrufiga o‘tishi oson bo‘lg‘ay! Ammo bunday shum niyat bilan qurol sotgan farangilar 
bilsinlarki, ular olib kelgan to‘fanglar axiyri o‘zlariga qarshi otilg‘usidir! 
Alvaro Pakavira bu gaplardan talvasaga tushib, qora shlyapasini yana bir marta pastga 
sermaganicha ta’zim bajo keltirdi: 
— Hazrati oliylari, farangilar orasida shum niyatlilalir ham yo‘q emas, siz buni 
donolarcha payqabdursiz. Ammo biz siz tomoningizda turib ana o‘sha shum niyatlilar 
bilan jang qilishga tayyormiz! Chunki sizning payg‘ambaringiz Muhammad alayhissalom 
Qur’oni sharifda bizning muqaddas kitobimiz Injilni ehtirom bilan tilga olmishdir. buni 
davlatingizning diniy peshvolaridan Said Xalil janoblari ham tasdiqlashlari mumkin. 
Pakavira Said Xalil tomonga olazarak bo‘lib qarab qo‘ydi. Saidning qo‘li uzun yengi 
ichidan ko‘rinmas, ammo barmoqlari bilan tasbeh o‘girib o‘ltirgani yeng uchidan chiqib 
turgan yirik marvarid donalarining sekin siljiyotganidan bilinar edi. Bu marvarid tasbeh 
uch kun burun Said Xalilga Pakavira tomonidan in’om etilganini Humoyun xufiyalarning 
kechagi ax-borotida o‘qigan, «taqsirimning qimmatbaho javohirlarga o‘chligini farangilar 
ham bilib qolibdir-da», deb o‘zicha ajablangan edi. Hozir esa Humoyun Said Xalilga 
Pakavira tushunmaydigan turkiy tilda savol berdi: 
— Taqsir, g‘ayridinlar ilkidan olingan in’om sizdek tabarruk zotga joizmikin? 
Humoyun Said Xalilning qo‘lidagi marvarid tasbehga ma’noli qilib qaradi. Said Xalil siri 
fosh bo‘lishidan cho‘chib, tasbehni darhol yeng ichiga yashirdi-yu, tomoq qirib: 
— Hazratim, nasoralar* g‘ayridin bo‘lsalar ham, bir holda, bizga majusiylardan ko‘ra 
yaqinroqdir, — dedi. 
— Sabab? 
— Sababki, majusiylar o‘nlab xudolarning haykallarini yasab, ularning hammasiga 
sig‘ingaylar. Qaysi ulusning xudosi ko‘p bo‘lsa, unday ulusda yakdillik bo‘lmagay, 
mamlakat hamisha parokandalikdan azob tortqay. Ammo nasoralar ham biz kabi bir 
xudoga sajda qilurlar. Iso alayhissalomga sig‘inurlar. Muhammad alayhissalom o‘z 
ummatlariga murojaat etib deydilarki, «Iso va Muso payg‘ambarlardan ajralmanglar, 
imonda doim birga bo‘linglar». 
Pakavira forsiy tilda bu gaplarni eshitganda qaddini tiklab, ko‘krak kerib, atrofiga 
g‘olibona nazar tashlay boshladi. U eng mo‘tabar elchilar qatorida shohnishinga yaqin 
o‘ng tomondan joy ko‘rsatilishini va bugungi daryo sayriga podsho bilan bir kemaga 
chiqishni mo‘ljallab turibdi. 
— Taqsirim, — dedi Humoyun shayxulislomga. — Mehmon imon jihatdan samimiy 
bo‘lsa, bizdan ham samimiy ehtirom ko‘rgay. Nek niyat bilan kelgan bo‘lsa, biz ham 
unga yaxshilik qilaylik. Janob Turdibek, farangistonlik mehmonga kimxob to‘n in’om 
etilsin. 
— Bosh ustiga, hazratim! 
Kimxob to‘n Pakaviraning yelkasiga tashlangach, Humoyun so‘zida davom etdi: 
— Bog‘da xizmat qiluvchi mulozimlarga buyuring, tillakori tolorda janob Pakavira uchun 
maxsus dasturxon yozib, navro‘z ne’matlaridan ziyofat bersinlar! 
Alvaro Pakavira yelkasidagi kimxob to‘ndan terga botib ko‘shkdan tashqariga chiqar 
ekan, daryoda chayqalib turgan kemalarga endi alamli nazar tashladi. Uning bu yerga 
kelishdan maqsadi — bir amallab Humoyunning pinjiga kirish, podsho kemasida eng 
nufuzli a’yonlar bilan birga sayr qilish, ulardan tanishlar orttirib, poraga uchadiganlarini 
qo‘lga olish edi. Lekin Humoyun unga mana bu og‘ir to‘nni kiydirdi-yu, ruxsat berib 
yubordi. Endi Pakavira huvillagan bog‘da bir o‘zi kema sayriga munosib ko‘rilmagan 
uchinchi darajali mulozimlar orasida yeydigan ziyofati tomog‘idan o‘tadimi? Humoyun 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov