Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
47
Sababini bilaylik. Orada biron g‘ubor bo‘lsa tarqataylik. 
— Oradagi g‘ubor menga ma’lum. Hozir Komron mirzo mendan o‘zini qudratliroq deb 
bilur. Men abgor bo‘ldim. Komron esa Kobul-u Badaxshon, Qandaxor-u Panjobning 
hammasiga hukmron bo‘lib oldi. Endi o‘zini podsho e‘lon qilib, nomiga xutba o‘qitishi 
qoldi, xolos! 
— Komron unchalikka bormas. Nahotki jannatmakon otalaringizning vasiyatlarini 
unutsa? 
Xonzoda begim shu o‘y bilan ertasi kuni soyabon aravada Komron mirzo turadigan 
Gulafshon bog‘iga yo‘l oldi. 
* * * 
Komron mirzoning isitmasi bor, nam havoda qiynalib nafas olar va ichkarida o‘ltirgisi 
kelmas edi. U Xonzoda begimni ham gulzorlar orasidagi naqshin tolorda qabul qildi. 
Dasturxonga hindistonning norinji va xurmosidan tashqari Turondan keltirilgan soyaki 
mayiz, lavzina va bargaklar ham qo‘yilgan. Xonzoda begim Komron bilan so‘rashar ekan, 
uning yirik gavdasi otasinikiga o‘xshab ketishini xayolidan o‘tkazdi. To‘rt og‘ayni ichida 
eng gavdasi yirigi, ko‘rinishi salobatlisi va ovozi jarangdori Komron mirzo. U turkiy 
tilning nozik tovlanishlarini Humoyundan yaxshiroq biladi, notiqligi ham Bobur mirzoni 
eslatadi. To‘rt og‘aynining har birida otalarining qaysidir xislati va fazilati bor, lekin nega 
ular yakdil bo‘lib birlasholmaydi? Xonzoda begim ana shuni tushunishga intilib, Komron 
mirzoning gaplariga kamoli diqqat bilan quloq soldi. 
— Og‘amizning mag‘lubiyati hammamiz uchun ham og‘ir kulfat bo‘ldi, hazrat begim. 
Ayniqsa, xotinlari bilan qizlarining asirga tushgani biz inilar uchun ham misli ko‘rilmagan 
malomat. 
— Shunday ko‘rgiliklar taqdirda bor ekan-da, Komronjon. Humoyun o‘zini o‘zi ayblab, 
ich-etini yeb o‘ltiribdir. 
— Hatto otamizning taxtiga o‘zlarini nomunosib bilib, boshqa odamni podsho qilmoqchi 
emishlar, rostmi? 
Bu sir xufiyalar orqali allaqachon Komronning qulog‘iga yetib kelganidan Xonzoda begim 
hayratga tushdi. 
— Amirzodam, odam og‘ir kayfiyat bilan har narsa deyishi mumkin. Har qalay, Humoyun 
sizning ulug‘ og‘angiz, shuncha falokatlardan keyin dargohiga borib ko‘ngil so‘rasangiz 
yaxshi bo‘larmidi? 
— Kechadan beri tobim yo‘q, isitmam ko‘tarilgan. 
Xonzoda begim Komronning ko‘zi yaltirab, lablari quruqshab turganiga endi e’tibor berdi. 
— Xudo shifo bersin. Sizga ne bo‘ldi? 
— Agra havosi menga yoqmadi. Jigarim shishgan. Tabiblar muolaja buyurgan. Sal 
o‘zimga kelsam, akamizdan albatta xabar olmoqchimen. Hozircha sizdan iltimos shulki, 
og‘amizga ayting, yalangoyoq saqqoni taxtga chiqarish fikridan qaytsinlar. Bu biz uchun 
yana bir malomat bo‘lg‘ay. Axir boburday podshohning yana uchta o‘g‘li turganda uning 
taxtiga qayoqdagi eshkakchi hindini chiqarish — otamizning xotirasiga-yu bizning 
hammamizga behurmatlik bo‘lmagaymi? 
— Saqqo juda pok, avliyosifat yigit emish, Humoyun uning yaxshiligiga javoban shu 
ishni qilib, o‘z gunohlaridan poklanmoqchi. 
— Og‘amiz chindan ham ko‘p gunohlar qilgan, agar o‘zlarini astoydil poklamoqchi 
bo‘lsalar, Makkatulloga hajga borsinlar! 
Podshoni taxtdan tushirib hajga jo‘natish — uni o‘limga buyurishning pardali bir turi 
sanaladi, chunki haj yo‘lida himoyasiz qolgan tojdorni o‘ldiradigan qasoskorlar albatta 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov