Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
130
Qorachaxon bilan aloqa o‘rnatmog‘im mumkin. 
Humoyun Qorachaxon bilan aloqa bog‘lashdan qanchalik jirkanmasin, boshqa yo‘l 
yo‘qligini sezdi. 
— Iningiz Mahdixo‘ja Qorachaxon bilan Charmgaron darvozasini qo‘riqlar ekan, — dedi 
Humoyun. 
— Ha, men avval inimni topgayman. 
— Mening Qorachaxonga... maktub yozgim yo‘q... Mabodo iliklasalar o‘ziga ham yomon 
bo‘lg‘ay... Siz mening nomimdan inontirib aytingki, kechasi el uxlaganda darvozani ochib 
bersa, nobakorning barcha gunohlaridan kechgayman, ko‘ngli tilagan inoyatlarni ham 
zahrimargiga olsin. 
Tezroq Gulbadanga yetish ishtiyoqida yongan Xizrxo‘jaxon qavs* oyining muzday suviga 
kechasi obmo‘ri orqali tushib, suv tagidan nafas olmay o‘tib bordi... 
Kelishilgan vaqtda Qorachaxon Charmgaron darvozasini sekin ochib berdi. Humoyunning 
qo‘shini qal’aga bostirib kirdi. U Komronni nima qilib bo‘lsa ham tirik qo‘lga tushirishni 
buyurgan edi. Lekin chaqqonlik va dovyuraklikda akasidan qolishmaydigan komron 
qo‘lda qilich bilan o‘ziga yo‘l ochib, qal’aning boshqa darvozasidan qochib chiqib ketdi. 
Shu ketganicha Xaybar dovonidan oshib, Sind daryosidan o‘tib, qaynotasi Husayn arg‘un 
dargohidan panoh topdi. 
_______________ 
* Q a v s — 22-oktabrdan 23-noyabrgacha.
* * * 
Ikki yarim yildan beri yolg‘iz o‘g‘lining diydoriga tashna bo‘lib yurgan Humoyun tong 
otganda Akbar yotgan arkka ot choptirib keldi. Lekin uyqudan barvaqt uyg‘otilgan bola 
otasini tanimadi — o‘ng oyligida bo‘lgan voqealar go‘dak xotirasidan allaqachon o‘chib 
ketgan edi. Buning ustiga qilich taqqan Humoyunning nimasidir shafqatsiz Komronni va 
tepasidan o‘tgan to‘p o‘qini bolaning esiga tushirdi. Akbar begonasirab orqaga tisarildi. 
Humoyun unga qo‘l cho‘zib yalindi: 
— Akbarjon! O‘g‘lim! Seni xavf-xatarlar girdobida qoldirganim uchun kechir! Bilmasdan 
ottirgan o‘qlarim uchun kechir meni! 
Otasining ovozi Komronnikidan butunlay boshqacha ekani Akbarda iliq tuyg‘u uyg‘otdi. 
Shunday katta odamning ko‘zida halqalangan yosh, ovozida tovlangan iltijo bolaning 
ko‘nglini yumshatdi. Humoyun uni avaylab quchog‘iga olganda Akbarga bu yoqimli 
tuyuldi. 
Ko‘p o‘tmay Qandahordan Hamida begim ham yetib keldi. U kelguncha Gulbadan va 
Mohim enaga Akbarga onasining ko‘p belgilarini aytib berdilar. Shuning uchun Akbarning 
onasini tanishi uncha qiyin bo‘lmadi. 
Hamida bigim Akbarni kecha-yu kunduz yonidan qo‘ymay parvarish qilar ekan, uning 
miqti va sho‘x bola bo‘lganini ko‘rib quvonardi. Faqat ba’zi kechalari to‘p o‘qiga nishon 
bo‘lgan o‘sha mash’um damlar bolaning tushiga kirsa bosinqirab uyg‘onar, rangi oqarib, 
o‘zini bilmay qolar, yig‘lab to‘polon qilar, uni yupatguncha ona ezilib, qiynalib ketar edi. 
Bolaning boshidan kechgan dahshatlar uning dilida umrbod unut bo‘lmaydigan asoratlar 
qoldirgani Hamidani tahlikaga solardi. U bu asoratni o‘g‘lining xotirasidan ketkazishga 
harakat qilib yurgan kezlarda yana yangi falokatlar yuz berdi. 
Shimoliy chegaralarda shayboniyzodalar qutqusiga uchgan Badaxshon hokimi 
Humoyunga qarshi isyon ko‘tardi. Humoyun Badaxshonga qo‘shin tortdi va o‘sha 
yoqlarda olti oy qolib ketdi. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov