Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

Barcha yosh qizlarga
Ba’zida barcha yosh qizlarga shunday hayqirgim keladi: ”Meni tinglang, holimni ko’ring! 
Ibrat oling, ya’ni qattiqqo’lligiga qaramay hamisha ota-onangizni yonida bo’ling. Eng 
yomon ona eng yaxshi begonadan ko’ra marhamatli, bexavotirroqdir. Eng yomon oila 
eng zo’r farog’atli joylardan ko’ra yaxshidir. Chunki, hech qursa, joningiz va nomusingiz 
ishonchli qo’llarda bo’ladi. O’sha o’ziga tortuvchi, ko’zni qamashtiruvchi, rang-barang va 
serhasham joylar…. Keling, mendan so’rang, ular nimalarimni olib qo’yishganini…. ” 
Mavzudan uzoqlashdim, so’zimga qaytayin. Qo’limda emas, fikrimni bir joyga jamlay 
olmayapman. Onam o’lgach, men bir chaqaloq, bir yoshli akam, o’pka kasali bo’lgan 
dadam, ikki xonali (biri oshxona) uyda dardlar, alamli qayg’ular bilan qoldik.
O’shanda: ”taqdirda yordam beraman”, deguvchilar ham chiqqan edi, ammo bari og’izda 
qolib ketdi. Qarindosh bo’lsa, jondan ko’ngildan bo’lsin. Onam yetimlikda ulg’aygani 
uchun ham hech yaqinlari, qarindoshlari yo’q edi. Dadamning yaqinlari – amakim va 
ammam yaxshi munosabat ko’rsatishmadi. Zero, amakimning o’zi ham falaj edi. Ko’p 
yashamadi. Ammamning esa ziqna bir eri bor edi. Har kuni kaltak, so’kish bilan o’tadi. 
Xullas, qayg’ularga ko’milib qolganik.
Dadam yo’qchilikka va qayg’ularga bir yil chidadi. O’zi ham o’pka kasali bo’lgani uchun 
bardosh berolmadi. Dadam bilan ochiq suhbatlasholmas, kasalligi haqida aniq bir narsa 
bilmas edik. Men o’n bir yoshga kirganimda dadam vafot etdilar. U kishi ko’p sigaret 
chekardi. Yoshligida ichkilik ham ichgan. Har holda o’pkasini ishdan chiqargandi. Yo 
o’pkasi shishgan yoki sil bo’lgan. Aniq bilmayman. Dadam o’ziga qaramas, e’tiborsiz, 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
4
ertani o’ylamaydigan kishi edi. Topganini ichardi. Shu bois juda kambag’al edik. Ammo 
onam unaqa emas, juda pokiza va tartibli ayol edilar. Ibodatlarini kanda qilmas edilar. 
Uyda har doim Qur’on va boshqa kitoblarni o’qirdilar. Nurli va idrokli ayol edilar.
Onamning dindorligini bilganim uchun eng qiziqqon dahriy bo’lgan davrimda ham dindor 
insonlardan jahlim chiqmasdi. Ularni kamsitmasdim. Balki onam tirik bo’lsaydi, bu 
fanatic fikrlarim, dahriyona qarashlarim va umidsizligim bo’lmasmidi. To’g’risi, bu dahriy 
va moddiyunchi haytimdan mamnun bo’lganimni aytolmayman. Dindor kishi bo’lsaydim, 
baxtiyor bo’larmidim. Endi bu foydasiz. Bo’m-bo’sh bir dunyoda bo’m-bo’sh qalb bilan 
o’limimni kutardim. Tuproqqa aylanib, hashoratlarga yem bo’lish uchun. Juda achinarli 
hol, ammo haqiqat.
Qo’rqmayman. O’limning sovuq nafasi juda yaqin. Shu eshikni bir kuni o’lim ochishiga 
ishonaman. O’lim dahshati kuchli. Shuncha ezilsam-da, azobim cho’zilsa-da, o’lganim 
yo’q… 
Yana mavzudan uzoqlashdim. Qaytaman.
Tanaffus barishga majburman. Yana bir qancha film, tahlillar. Hech yoqtirmayman. Meni 
qutqarishlaridan qo’rqamna. Yashashni istamagan bir kishi qutqarishda unga bir 
yomonlikni o’ylashmaydi. Keyin juda ham sovuq va mehrsiz insonlar. Shifokorlar va 
hamshiralar nega bunaqa? Odamni sira ham mensishmaydi. Biror narsa demoqchi 
bo’lsang gaping og’zingda qoladi. Ehtimol, olim bo’lish boshqa, odam bo’lish boshqadir. 
Maktablarimiz bilim odami yetishtirishadi, ammo odamni tarbiyalashmaydi. Barcha 
muallimlarni yomon demayman. Oralarida yaxshilari ham bor. Ammo umumiy ahvol 
yomon.