Microsoft Word \312\356\357\350\377 Zulmat ostonasidagi muhabbat kitobi 1-fasl

 
 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
VII bob. Dahshat 
Uyga vazifalarim ko’pligini bahona qilib, ovqatlanishdan voz kechdim va 
xonamga kirib ustimdan berkitib oldim. Yuragimni vahimali xayollar kemirardi, ulardan 
qutulish uchun tezda onam sovg’a qilgan pleyerni qulog’imga qo’yib, ovozini 
balandlatdim. Quloqlarimni musiqa teshib yuborgudek bo’lsada, tishimni tishimga 
bosib chidadim. Musiqani qayta-qayta eshitaverib diskning ikki tomonidagi 
qo’shiqlarini ham yodlab oldim. Oxiri niyatimga yetdim, musiqaga chalg’ib noxush 
xayollarni unutgandek bo’ldim. Qo’shiqni qo’shilib aytaverib, oxiri charchab uxlab 
qolibman. Tushimda notanish joylarga borib, qirg’oqqa urilayotgan to’lqin shovqini 
eshitilayotgan tomonga o’rmon oralab yugurib ketyapman. Agar okeanga yetsam, 
demak quyoshni ko’raman. Kutilmaganda qarshimdan qo’rquvdan oqarib ketgan Jeykob 
paydo bo’ldi va qo’limdan ushlab o’rmon ichiga yetaklay boshladi. U hansiragancha 
"Yugur, Bella, qoch" deb qichqirardi. Bir mahal u yerga ag’anab bezgak tutgandek 
titray boshladi. Jeykobga qanday yordam berishni bilmay turganimda u yotgan joyida 
ko’zlari chaqnab, tuklari sariq bo’riga aylandi. Ayni shu paytda daraxtlar orasidan 
Edvard chiqib keldi. U quyosh nurida olmosdek yaltirar, qilichdek tishlarini qayrab 
qo’li bilan ishora qilib meni o’ziga ohangrabodek torta boshladi. Oyoqlarim ostidagi 
bo’ri vahshiylarcha irilladi. Edvard mayin jilmayib "Menga ishon" dedi. Bo’ri Edvardga 
tashlanganda dodlagancha uyg’onib ketdim. Shundagina hatto, oyoq kiyimimni ham 
yechmasdan uxlab qolganimni bildim. Yuzimni yostiq bilan o’rab yotsamda, 
xayolimdagi dahshatli voqealardan qutula olmadim. Demak, esimdan chiqara 
olmayman. O’zimga kelib derazadan mo’ralaganimda patrul mashinasi yo’q edi. Dadam 
ishga ketibdi. Darrov kompyuterimni yoqib, internetga kirdim. Ovloqda sekin 
ishlaydigan internet ochilishini ancha kutishimga to’g’ri keldi. Ochilgach, o’zim yaxshi 
ko’rgan qidiruv saytidan "Vampir" deb qidiruvga berdim. Ancha muddatdan keyin 
malumot chiqdi. "Vampirlar zulmat dunyosidagi shayton, jin va arvohlardan ko’ra 
xavfli va dahshatli. Shu bilan birga qiyosi yo’q chiroyli. Ularda sehr-jodu bilan kuch 
mujassam. Lekin ularning borligiga ko’pchilik ishonmaydi", degan bir-biriga qarama-
qarshi fikrlar berilgandi. Davomida esa vampirlar haqidagi bir-biridan qo’rqinchli 
rivoyatlar keltirilgandi. Men haqiqatga yaqinroq voqealarni qidira boshladim. 
Rivoyatlar dahshatli filmlarnikidan farq qilardi. Ma'lumotlarga ko’ra, faqat ikki turdagi 
vampirlar ya'ni, Polsha Upiri va yahudiylarning Estrisi odamlarni qonini ichish uchun 
o’ldirgan. Boshqa turlari bunaqa beshafqatlikka qo’l urmas ekan. Italiya Stregoni 
Benefitsi vampirlari yagona nusxa bo’lib, ular boshqa o’tmishdoshlariga umuman 
o’xshamas ekan. Ular yaxshilik tarafdori bo’lgani sabab, boshqa barcha vampirlarning 
ashaddiy dushmani hisoblanar ekan. Oxirgi malumotni o’qib yengil nafas oldim. 
Xayriyat-ey, yaxshi vampirlar ham bor ekan-ku. Lekin o’qigan ma'lumotlarim 
Jeykobning gaplaridan farq qilardi. Tezlik, kuch, husn, rangparlik, ko’z rangining 
o’zgarishi, Jeykob aytgan "qonxo’r, oborotenlarning dushmani, umrboqiy" ta'riflariga 
to’g’ri kelmasdi. Bir-biriga o’xshamagan ma'lumotlar! Yana bir qarshi fikr - "vampirlar 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
kunduzi yura olmaydi. Kunduzi tobutlarda yotishadi, faqat tundagina ovga chiqishadi". 
Jahl bilan kompyuterimni o’chirdim. Menga nima bo’lyapti o’zi kuppa-kunduzi 
vampirlar haqidagi ma'lumotlarni qidirib o’tiribman. Cho’pchakdan qo’rqqan yosh 
bolaga o’xshab. Hammasiga mana shu seryomg’ir Forks sababchi. Asabimni bir oz 
tinchlantirish uchun egnimga plashimni ilib ko’chaga chiqdim. Qayoqqa yurishni 
bilmay to’g’ri o’rmonga qarab yo’l oldim. 
Ko’p o’tmay uyim ko’zdan yo’qolib, faqat o’rmon qushlarining tovushi eshitila 
boshladi. Ancha ichkariga kirib ketganimni tushundim. Alam va ojizlik meni 
o’rmonning ichkarisiga haydab kelgandi. Yomg’ir tomchilay boshlaganiga qaramay, 
yiqilgan qayrag’och ustiga cho’kkaladim. O’rmonning ichiga yolg’iz kirish xavfli 
ekanligini bilardim, lekin boshqa boradigan joyim ham yo’q. O’rmon shunchalik 
qorong’u ediki, mening xayollarim undan battar zimiston. Qayrag’ochlarni o’rab olgan 
paporotniklar qurshovida meni hech kim topa olmasdi. Daraxtzor ichida internetdan 
o’qigan bema'ni gaplarni hazm qilish osonroq edi. O’rmon bir necha ming yillardan 
buyon o’zgarmagani uchun, quyosh nuri zo’rg’a o’tadigan joyda barcha rivoyat va 
afsonalar haqiqatga yaqin tuyulardi. Birinchidan, Jeykob Kallenlar haqida aytgan gapi 
haqiqat bo’lishi mumkinmi? Bunday fikrlash ruhiyati joyida bo’lgan kishi uchun 
ahmoqlik. Unda haqiqat nimada? Mening shu paytgacha hayotligimga ishonarli bir 
sabab bo’lishi kerak-ku! Kuzatganlarim miyamda qayta-qayta aylanardi. Katta kuch, 
ko’z ilg’amas tezlik, qora rangdan tillarangga o’tuvchi ko’zlar, rangpar va sovuq tana. 
Yana bir muhim narsa bor ediki, buni inkor etib bo’lmasdi. Ya'ni Kallenlar hech qachon 
tuz totmas va nozik nazokat bilan harakatlanishardi. Bazan Edvard shunday gapiradiki, 
bunday jumlalar o’tgan asr ingliz romanlariga xos bo’lib, amerikalik o’smirning gapiga 
o’xshamasdi! Qon topshiradigan kunimiz u dars qoldirdi, sayohatga ham birga bormadi. 
Nazarimda u mendan boshqa hammaning fikrini biladi. O’zi men bilan do’stlashish 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
xavfli deb ogohlantirdi. Nahotki, Kallenlar rostdan ham "vampir" bo’lsa? Yo’g’-ey! 
Unda kim? Men ko’rgan narsaning mantiqiy izohi yo’q. Balki ular Jeykob aytganga 
o’xshab, "oq"lardandir, balki Piter Parkerga o’xshab supermendir, lekin nima bo’lganda 
ham oddiy odam emasligi aniq! Lekin meni boshqa masala qiynardi. Agar ular rostdan 
ham men o’ylagandek bo’lib chiqsa, men nima qilaman? Maslahatlashadigan odamim 
ham yo’q. Birovga aytsam, meni jinniga chiqaradi. Agar Edvard vampir bo’lsa, unda 
men nima qilaman? Faqat ikki yo’l bor. Birinchisi, uning maslahatiga quloq solib, u 
bilan do’stlashmaslik. Bu variantni o’ylab ko’rib, yuragim muzlab ketdi. Bu sinovni 
ko’tara olmayman. Usiz qanday yashayman? Boshqa narsa o’ylab topishim kerak. 
Lekin nima? Qolaversa, agar u... rostdan yovuz bo’lsa ham menga hali yomonlik qilgani 
yo’q. Taylerning furgoni meni chalpak qilib qo’yishi mumkin edi, agar uning sezgirligi 
bo’lmaganda. 
Bir-biridan vahimali fikrlardan boshim aylana boshladi. Hatto, tushimda ham 
uning yonini olishimni o’ylab, qiynaldim. Uning kimligini bila turib ham yuragim unga 
talpinyapti.... Ongimda sekinlik bilan javob shakllandi. Mening tanlash huquqim yo’q! 
Men ancha chuqurlashib ketgandim. Endi bu dahshatli sirimdan hech qayoqqa qochib 
qutula olmasdim. Edvardning nazokatli harakatlari, gipnoz qiluvchi ko’zlari, mayin 
ovozi haqida o’ylaganimda u bilan birga bo’lishdan boshqa narsani istamasdim. Agar 
u... Yo’q, bu haqda o’ylashni ham istamayman. Hech bo’lmasa, bu qorong’u o’rmonda 
o’ylamasligim kerak. So’qmoqni yomg’ir yuvib ketmasin degan xavotirda shoshib 
o’rnimdan turdim. Ortimga yugurib keta turib, qanchalik uzoqqa ketib qolganimni 
tushundim. Ishqilib adashib qolmasam bo’ldi. Uyga kelganimda soat o’n ikki bo’lgan 
edi. Kunning qolganini insho yozishga bag’ishladim. Juda qiynaldim. To’g’risi qaror 
qabul qilishda doim qiynalaman. Lekin bu galgi qarorim o’z-o’zidan keldi. Hatto, 
qiynalmadim ham, bundan bir oz cho’chidim. Dadam tutib kelgan baliqlardan taom 
tayyorlab kun kech bo’lganini bilmadim. Qizig’i endi hech nimadan qo’rqmay 
qo’ygandim. Bundan o’zim ham hayron qoldim. 
O’sha kecha juda tinch uxladim. Ertalab quyosh charaqlab ketganini ko’rib juda 
quvondim. 
Maktabga ham birinchilardan bo’lib yetib kelibman. Quyosh charaqlab turganidan 
quvongan o’quvchilar bugun har kungidan quvnoqroq edilar. Uzoqdan Maykning 
chaqirgani eshitildi. Bugun hammaga yaxshi gapirgim kelayotgandi, uni ham kulib 
qarshi oldim. Ikkalamiz u yoq bu yoqdan gaplashib o’tirdik. 
― Seni biror joyga taklif qilsammi deb o’ylab turgandim, - dedi u kutilmaganda. 
― Qo’ysang-chi, Mayk bu unchalik yaxshi fikr emas. 
Uning yuzida quvonchdan asar ham qolmadi. 
― Nega? 
― Bilasanmi? Bu gapni birovga aytsang, seni o’ldiraman, - tahdid qildim. ― Bu 
bilan Jessikani xafa qilasan-ku! 
― Jessikani? - mendan bu gapni kutmagani uchun hayron qoldi. 
― Nima ko’zing ko’rmi? 

---

@Elektron_kitoblar_Uz kanali uchun 
― Yo’g’-ey, - u o’ziga kelguncha o’rnimdan sakrab turdim, ― darsga borish 
kerak, bo’lmasa kechikamiz, - u o’z xayollariga g’arq bo’lib jim ketdi. 
Darsda Jessika o’zida yo’q xursand edi. U Anjela va Loren bilan Port-Anjelesga 
borib ko’ylak tanlashmoqchi ekan, meni ham taklif etishdi. Men dadamdan ruxsat 
so’rayman deb mujmal javob berdim. Lorenning ham borishi ko’nglimni bir oz g’ash 
qildi. Shu kuni intizorlik bilan oshxonaga shoshildim. Lekin yuragimni qonga to’ldirib, 
Kallenlarning birortasi ham yo’q edi. Men umid bilan alangladim. Kunim zulmatga 
aylandi, yana chuqur umidsizlikka tushdim. Darslar ham, do’stlarimning gaplari ham 
qulog’imga kirmadi. Atrof bo’shab qolganga o’xshardi. Dugonalarimning taklifiga bir 
oz chalg’ish uchun ham rozi bo’ldim. Kun juda cho’zilib ketdi. Tezroq uyga borib 
yolg’iz g’am chekib yotgim kelardi. Lekin uyga kirib ulgurmasimdan Jessika telefon 
qildi. Do’kon aylanish bekor qilinibdi. Mayk uni uchrashuvga taklif qilganmish. Mayk 
nihoyat tushunibdi-da! Port-Anjelesga ertaga boramiz, dedi. Zerikmaslik uchun onamga 
xat yozdim. Keyin hovliga chiqib quyoshga toblanib yotib, issiq elitib uxlab qolibman. 
Bir payt dadamning mashinasini ovozi eshitildi. Ovqatim tayor emasligini eslab sakrab 
turdim. Ovqatim vaqtida tayyor bo’lmagani uchun dadamdan uzr so’radim va tezda 
ishga kirishdim. Ovqatdan keyin dadamdan qizlar bilan birga Port-Anjelesga borish 
uchun ruxsat so’radim. 
― Darsga kech qolmaysizlarmi? - so’radi dadam. 
― Darsdan keyin boramiz. Qizlar balga ko’ylak olishmoqchi. 
― Sen balga bormayman deganding-ku. 
― Qizlar ko’ylak tanlashib yuborasan deyishdi. - Sizga kechki ovqatni tayyorlab 
muzlatkichga qo’yib ketaman dedim. Dadam mehribonchiligimdan o’ng’aysizlandi. 
Ertasi kuni ham Edvard maktabga kelmadi. Loren biz bilan birga bormasligini aytganda 
xursand bo’ldim. Darsdan keyin Jessika bilan uyga kelib, tezda kiyimlarimizni 
almashtirdik va uning "Ford" mashinasida Anjelani olib Forksdan chiqib ketdik. 
Negadir shahardan chiqib ketishda o’z-o’zidan kayfiyatim ko’tarila boshladi.