Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

CHAPTER 7 – ERGENEKON 
212 
(…) Mutlak içimizde bir şafak doğuyor, bu şafak millî şuurumuzdur. 
Gerçi, biz bu şuuru birçok gözyaşı ve birçok kan selleri içinden, birçok 
acılar ve ıstıraplar ile kıvrana bulduk, fakat yeryüzünde hangi tepeye 
zahmetsiz varılır? Hangi doğuş kansız, gözyaşsız ve ihtilâçsızdır? 
Tarihin bütün şanlı devirleri, milletin bütün muazzam hareketleri hep 
böyle başlamadı mı? Her yeni âlem bir eski kıyametin mahsulü değil mi? 
Türk milleti bu hakikatleri her ne kadar ilmî bir vuzuhla anlamıyorsa da 
seziyor, hissediyor ve bundan dolayı mazisine pişman olmadan ve 
akıbetine korkmadan bakıyor. Biliyor ki, kendini bulmuş, rüşte ermiş 
milletlere zeval yoktur.
Certainly the light of a dawn breaks inside us; this light is our national 
consciousness. This consciousness is created through suffering and tears 
but, which summit on the earth can be reached without any difficulty? 
Which birth is given without blood, tears and convulsions? Have all the 
glorious periods in history and all the great commotions of the nation not 
started in this way? Every new world is the product of an old tumult. 
Even if the Turkish nation does not understand all these truths with 
scientific clearness it has just started to perceive and feel them; for this 
reason this nation looks at what the future holds for them without fear 
and without regretting about their past. They know that a nation which 
has found itself and reached its majority sees no decline.
 
Amid all this there are signs of impressions and concerns that will recur in 
Yaban.
The Greeks are not only unworthy enemies but a kind of low life interloper in an 
environment that should be naturally Turkish. The third story in 
Ergenekon, 
‘Her 
Şeye Rağmen’ (Despite Everything) originally of 12 November 1920 expresses the 
feeling in the following way
27
: 
(…) Truly there are in the capital some neighbourhoods like Galata, 
Beyoğlu, Pangaltı, Büyük Ada etc, where we will find ourselves 
hundreds of leagues away from the city we thought we had been ruling 
for five hundred years, we had laid our roots in every side of it, we had 
put the bodies of our heroes in every corner and we had crowned each of 
its seven hills with one of the most divine and magnificent temples in the 
world. In these neighbourhoods we find ourselves as if we were in a 
Greek city (censored), in an Italian harbour or in a distressed 
caravansaray in which the seven nations have been gathered. These 
27
Karaosmanoğlu 1973, 13-15

---