Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

CHAPTER 7 – ERGENEKON 
222 
Anadolu’da tekkeler, eski İspanya’nın manastırları gibi sapık 
ibadetçilerle doludur ve Saint François tipi Anadolulara pek yakın bir 
tipdir. Bu yüzden orada bütün dilenciler ve bütün serseriler ya hızır, ya 
evliya zannolunur. Anadolu halkının mefkûrevî olan tabiatı, hayatın en 
âdi bir olayın da onun ruhunda, derhal destanî veya mistik bir mahiyet 
almasına sebebiyet verir. İçlilik ve taşkınlık kabiliyetleri o derece derin 
ve harikulâde olan bu halka uyuşuk ve iptidaî diyenler ne kadar 
yanılıyorlar! Bunlar, yalnız Anadolu’nun dışını görenler ve ruhuna nüfuz 
edemiyenlerdir. Beyaz Kafkas tepelerinden yeşil Toros dağlarına kadar 
uzayan o viraneler, o batalıklar, o tezek yığınları altında asîl bir 
sıtmanın ateşi yanmaktadır. Zaten dikkat edilecek olursa bu mübarek 
memleketin toprağı dünyanın ne kadar sıkıntısı varsa çekmiş, ne kadar 
zevki varsa sürmüş, en müstesna, en yüksek ve en ince ruh hallerinden 
geçmiş bir adamın yüzü gibi buruşuklar, çizgiler içinde harap, yorgun ve 
solgun görünür. Anadolu, bazıların sandığı gibi, hastalıklı bir 
durgunluğun esiri değil, aşırı, derin bir hassasiyetin mahkûmudur. 
Oradaki insanların hayatı bütün o basit, iptidaî görünüşlerin arkasından 
bizim şimdiki sanayi dünyasının, şimdiki teknik medeniyetinin buharı ile 
dumanlanmış gözlerimizin kavrayamıyacağı kadar geniş ve “batınî” bir 
âleminin sırlarını saklıyor. 
Anatolia is neither the carcass of a great and magnificent Empire nor is it 
a pile of ashes left by the Inquisition’s fire. If one needs to describe each 
of Spain and Anatolia with a symbolic picture, the wild bull could be the 
symbol of the first and the calm Sphinx the symbol of the second. The 
bull is an exuberant, ambitious and rebellious animal. The donkey is 
docile, mild and content with little. There is no connection between the 
two countries from the colour point of view. When we talk about Spain a 
red thing comes to mind but Anatolia’s colour is grey. Why, then, when 
Spain happens to be mentioned am I reminded of Anatolia and when I 
wander around Anatolia does Spain come to my mind? I consider El Cid 
and Don Jose as Anatolian heroes and, if I were to write a book about 
Anatolia in the style of Barrès, I could not find anything more 
appropriate as a title than: Blood, Passion and Death. It is true that 
among us many will find savageness in Blood, syphilis in Passion and 
wretchedness in Death; this is because these are people who will not look 
at Anatolia with the eyes of Barrès but with the eyes of a politician, a 
doctor and an economist. But, those who perceive the hidden soul under 
the outer cover of Anatolia’s state of politics, hygiene and economics 
find that this soul is more worthy of attention than the outer cover. This 
soul inside the lifeless grey shell has been burning like an ember for 
many centuries.
Those who undertake endeavours in the history of this mysterious 
country say: as long as Anatolia has existed, it has been a hearth of 
rebellion and anarchy. I wonder, why is this so? One can give all sort of 
answers to this question. But all of them can be summarised in the 

---