Menejmentga kirish

boshqarishning tashkiliy-
ma’muriy metodlaridan
ham rahbarlar turlicha foydalanadilar. Bular boʻlmasa 
ham buyruq chiqarish va aksincha boshqarish funktsiyalarini buyruqsiz ham 
muvaffaqiyatli bajarish mumkin. Buyruq chiqarib, uni nazoratsiz qoldirish ham, 
uning bajarilishi ustidan aniq va amaliy nazorat oʻrnatish ham mumkin. 
Shunday qilib, muayyan metodlarni amalga oshirishga har xil rahbarlar oʻz 
indivudual uslublari bilan yondoshadilar. 
Shu bilan birga, rahbarlik uslubi butunlay indivudual asosga ega deb qarash 
notoʻgʻri boʻlur edi. Rahbarlik uslubiga boshqarish qonunlari va tamoyillari, 
rahbarlarga boʻlgan yagona talablar, jamoadagi sotsial-psixologik muhit, yuqori 
rahbarlarning boshqarishda qoʻllaniladigan usullari kabi koʻpgina ob’ektiv omillar 
ta’sir koʻrsatadi. Demak, har bir rahbarning faoliyatida rahbarlik uslubining 
sub’ektiv va ob’ektiv unsurlari aralashib ketadi.
 Sub’ektiv unsurlar
rahbarning: 
*
ishchanlik va shaxsiy sifatlari; 
*
mijozi, qobiliyati va qiziqishi; 
*
bilimi, koʻnikma va mahorati; 
*
tadbirkorligi va tashabbuskorligi kabi fazilatlarida namoyon boʻladi. 
3. Rahbarlik uslubiga qarab rahbarning turlarga ajratilishi mohiyati. 
Avtokratik rahbarlar, liberal rahbarlar, demokratik rahbarlar.
Rahbarlarning ishchanlik va ma’naviy-madaniy xislatlarini baholash 
amaliyoti shuni koʻrsatadiki, bunda birinchi oʻrinda e’tiqodlilik, topshirilgan ish 
uchun shaxsan javobgarlikni his qilish, hololik, vijdonlilik, kishilarga nisbatan 
mehribonlik va e’tibor bilan munosabatda boʻlish turadi. Asoslangan qarorlarni 
mustaqil va tez qabul qilish qobiliyati, shaxsan intizomli boʻlish, mehnat sevarlik, 
tashkilotchilik qobiliyati, jamoada intizomni yoʻlga qoʻyishi va saqlay bilish 
qobiliyati juda yuksak baholanadi. 
Rahbarlik uslubi belgisi va boʻyisinuvchilarga nisbatan munosabatga qarab 
barcha rahbarlarni quyidagi uch turga boʻlish mumkin.