Men va bolalar bogchasi Bolajonlar mamlakati

Mehribon

M. Murodov

Salimjonning dadasi kechqurun katta qovun soydi- da, bir kosasini onasining oldiga qoydi. Qolganlarini laganga karjladi. SalimjonninP opasi Karomat qirgich keltirib, buvisining qovunini qirib berdi. Hammalari qovun yeya boshlashdi. Faqat Salimjongina kol chozmay otirdi.

- Ol, nega yemayapsan? - deb soradi oyisi.

- Mengayam oshanaqa qilib bering, - dedyChGalimjon buvisi yeyayotgan qovunga koz tashlab.

- Voy, buvimning tishlari yoq-ku. Sen ham karimisan?

Salimjon indamadi. Keyin koz qirini tashlasa, buvisi qirqilgan kovunni xam kavshanib yeyapti. Salimjon asta laganga kol chozdi.

Ertasi kuni Salimjon bogdan shafgoli uzib chiqdi- da, buvisiga mexribonlik bilan:

- Buvijon, qirgichingiz kani, shaftoli kirib beraman, - dedi.

Eng boy xola

(Olmon xalq ertagi)

Ota va ona ordak bolalarini yotqizib, endi xordiq chi- qarmoqchi ekan, eshik taqillab qolibdi. Ota ordak eshikni ochgan ekan. bashang kiyingan Boyvuchcha xolaga kozi tu- shnbdi. Mexmon taklifnn kutmayoq ichkariga kiribdi.

- Men bolalaringizdan bittasini sorab keldim. Kambagal bolsangiz ham, bolalaringiz kop. Men boyman-u, ammo farzandim yoq. Ulardan birini bersangiz, xammamiz baxtli bolardik.