Men va bolalar bogchasi Bolajonlar mamlakati

Ota ordak qaysi birini bersak ekan, degandek ona ordakka qarab qoyibdi.

- Bilmadim, - debdi ona mayus. - Bolalar uxlab yotibdi, koraylik-chi.

Ota ordak fonar yoqib, ona ordak bilan yuqori qavatga kotarilibdi.

- Tongich oglimizni tanlaymizmi? - debdi ota ordak.

- Yog-ye, tongichimiz siz bilan birga yer chopadi-ku. Keyingi karavotda katta qizimiz yotibdi. Oshani bera qolaylik.

- U senga uy ishlarida yordam berib turibdi.

Ota-ona navbatdagi karavotga qarashibdi.

U yerda qizlari pishillab uxlab yotgan ekan. Uni qam bergilari kelmabdi. Kichkintoy judayam chiroyli ekan-da.

- Kenja oglimizni beramizmi?

- E, yoq, - debdi ona ordak. - Uni ham bera olmaymiz. Axir, asaltoyimiz xammamizdan ham yaxshi suzadi.

Ular burchakdagi karavogga qarashibdi. U yerda Diki Di yotgan ekan. Diki qanotlari orasidan boshini chiqarib moralab-moralab koyibdi. Ona ordak esa korpasini togrilab, ustiga yopibdi. Ular Diki Dini xam tanlay olishmabdi. Boy xolaning oldiga tushib, farzandlaridan birontasini xam bera olmasliklarini aytishibdi. Boy xola galati bolib ketibdi. Umrida birinchi marta uyi tola boyligi, zeb-u ziynati tatimay qolibdi. Birozdan keyin ona ordak bolalarining yoniga otiribdi-da, yirtiq-chirtiqni yamashga tushibdi.