- Kapalak emas, chumchuq, - deb qoyadi akasi.
Bir kuni oyogini yechsak, yarasi bitibdi. Ikki-uch kundan keyin esa, pirillab uchadigan, ozini derazaga uradigan, tinimsiz chirqillaydigan bolib qoldi.
- Uchirib yuboramizmi chumchuqni? - deb soradi Bahodir ukasidan.
- Kerakmas, kerakmas! Chumchuqni uchirmayman, - deb turib oldi Bahromjon. Men ular qanday toxtamga kelishar ekan, deb indamay turdim.
Bahodir biroz turgach, soz boshladi:
- Bir bola bor ekan. Yiqilib tushib, oyogi sinibdi. Uni kasalxonaga olib borishibdi, oyogi tuzalgandan keyin xam doktorlar uni uyiga yuborishmabdi, shundan keyin bola ertayu kech yiglayveribdi...
Do'stlaringiz bilan baham: |