Mektup yayinlari

Uzun bir uykudan kalkıp bir sabah Baktım ki, yepyeni odamda eşya Çocuktum evim bu 
değildi... Eyvah! Gördüğüm değildi, bildiğim dünya.
Ellerim bir kanat gibi titrekti, Tutmasam, gözümden yaş inecekti. Bir şey beni götürüp 
aynaya çekti, Oradaydı gecenin esrarı güya.
Sordum etrafıma, ne oldu, ne var? Nedir suratımda bu çukur yollar? Sanki yaşamaya 
güvenim kadar Büyük bir şey çaldı benden o rüya...(195)
Bu arada vapur geldi. Durumunu Allah'tan başka anlayacak kimsesi kalmayan teyze, 
vapurun gelmesine kızarak: "İstediğim zaman gelmezsin" diye söylendi. Çünkü, teyze daha 
konuşmamı istiyordu.
Anlatsam uzun sürer, onun için kısa kesiyorum. Yanımda bulunan "Ölüler Diriliyor" 
kitabını teyzeye verdim. Namaz kılacağına, Allah'ın emirlerini tutacağına söz verdi. Ah, 
teyzeyi bir görseydiniz, nasıl sevinçliydi, sanki oğlunu, kocasını görmüş gibiydi. "Demek 
onlar şu anda yaşıyorlar öyle mi?" diyordu. Bir ara: "Onları özlediğimi söylesem beni 
duyarlar mı?" dedi. Ben de: "Orasını Allah bilir, Allah müsaade ederse duyarlar" dedim.
Bu olayı şunun için anlattım. Öldükten sonra dirilmeyi, insanlara inandırmak istemeyenler 
bu insanlara zulüm ediyorlar, işkencenin en acısını yapıyorlar. Bu işken-
ce başka işkencelere benzemez. Bir insanın inancının yıkılması hayatın yıkılması, 
mahvolması demektir. Ama bunu tatmayanlar bilemez. Dağı görmeyen nasıl çizsin 
resmini?
Bir ölü çekirdeği diriltmekle, ölü bir insanı diriltmek arasında Allah (c.c.) için hiçbir fark 
yoktur.
Nedense, öldükten sonraki âleme inanmak, müslümanlara çok kolay gelir an, 
inanmayanlara imkânsız geliyor. Nedense dedim, çünkü, nedeni ortada, o da Allah'a 
inanıp, inanmamaktır.
Aslında, ölüm, fevkalade dehşet verici bir olaydır. Saniyeler saatleri, saatler günleri 
doldururken, nefesler de ömrü doldurmak ile meşguldür.
Bu dünya bir köprüdür. Bunu çok iyi bilmek lâzım. Bana bu sözü yıllar önce söylemişlerdi. 
Fakat o zaman anlayamamıştım. Fakat şimdi yeni anlamaya başladım. Allah'ın izniyle, "O 
önce size hayat veren, sonra sizi öldürecek, daha sonra sizi yine diriltecek olandır. Hakikat 
şudur ki, insan çok nankördür." (196) ,
Burası, ayrılık yeri, âhiret de toplanma meydanıdır. Allahu Tealâ, kullarını imtihan için bu 
âleme getirdi. Her insan bu imtihandan geçecek, kimi sınıfta kalacak, kimi cennet 
diplomasını alacak. Dünyaya aldanıp, ahireti unutmamak gerekir. Dünya, çürük bir diş 
gibidir, onu çıkarmadan sahibine rahat yoktur. Dünyayı, ihtiyacımız kadar kabul 
edeceğiz.Gösteriş için, "desinler" için değil. Ah, şu "desinler" için eşya alıp çalım satanlar 
yok mu?... Bunların hali çok kötü ama bir idrak edebilseler.

---

Şimdi bir pırlanta modası çıktı. Kendisi on kuruş etmeyen zavallı, 50-100 bin liralık yüzük 
takmak istiyor.
(195) Çile - Necip Fazıl Kısakürek.
(196) Hac: 66.
196
197
Böylece de gösterişi seven pis nefsini tatmin etmiş oluyor. Halbuki, o parmaklar toprak olacak, bundan 
haberi yok. Önemli olan, gerçek parmaklara pırlanta takmaktır. Zaten bütün kötülüklerin başlangıcı ölümü 
anlamamak değil mi?
Bir cuma günü, Şişli Camii'nin yanından geçiyordum. Cemaat de cuma namazından çıkıyordu. Camiden 
çıkarı cemaat, cenaze namazı kılmak için hazırlanıyorlardı. Cenazeye bakarken, cenazeyi götürecek arabanın 
içinde şoförün oturup, sigara içtiğini gördüm. Cuma namazını kılmadığı belli idi.Yaklaşarak sordum:
— 
Kardeş, size bir soru sormak istiyorum.
— 
Buyurun.
— 
Bakın siz bir cenaze götürüyorsunuz, sizi de bir gün başka bir şoför götürecek, bunu hiç düşündünüz mü?
Adamcağız şaşırarak:
— 
Hayır, dedi.
— 
Evet, halinizden belli oluyor. Eğer düşünseyidiniz, cumaya gider, şu an elinizde sigara olmazdı.
Yazık, hem de çok yazık, diyerek oradan ayrıldım. Ne hikmettir bilinmez. Ölümü, ne mezar kazan, ne götüren 
ve ne de yıkayan idrak edebiliyor. Ölümü en güzel tasavvuf ehli anlıyor. Allah hepsinden razı olsun.(Amin)
TABUT