Mavzu: “Sab’ai sayyor”dan 10 baytning ritmik xususiyatlarini o‘rganish

Doston muqaddimasi an’anaviy hamd bilan boshlanadi. Navoiy Allohni olamning yaratuvchisi sifatida madh etar ekan, dostonning mazmuni taqozosi bilan birinchi bobdayoq yetti raqamiga alohida e’tiborni qaratib, iltizom (bir so‘zni biror parchaning barcha misra yoki baytlarida qo‘llab, shu so‘zning muhimligini ta’kidlash) badiiy san’ati vositasida falakning yetti qavat ekanligi, yetti gimbazdan tashkil topgani, yer yuzi yetti iqlimga bo'lingani, yetti ko‘k, yetti yulduz kabilar haqida fikr yuritadi. Shuningdek, Bahrom va Dilorom so‘zlarini asl va majoziy ma’nolarda qo'llab, sayyoralar olami, dunyoning yaratilishi haqida o‘z falsafiy qarashlarini bayon qiladi, olamning yaratilishini tasvvufdagi vahdat ul-vujud falsafasi asosida bayon qiladi: Ishq sensen dog‘iyu oshiqsen, Yana ma’shuqluqqa loyiqsen. Ayni ma’shuqluqda jilvai zot, 0 ‘zini ko'rgali tilab mir’ot. Husnunga har dam o'zga surat o'lub, K o'zgu takrori ham zarurat o'lub. Necha husn ichra jilva zohir anga, Ko'zguluk aylabon mazohir anga... Sensen-u sendin o'zga xud nima yo'q. Gar ko'runsa sen o'lg'ung ul nima o'q. Dostonning 2-bobi munojot bo'lib, bunda buyuk shoirning Yaratuvchiga murojaati, najot umidi, tavba va iltijolari o‘z ifodasini topgan: Qodiro, ul zaif-u osiymen, Ki boshimdin ayoq maosiymen.

• Doston muqaddimasi an’anaviy hamd bilan boshlanadi. Navoiy Allohni olamning yaratuvchisi sifatida madh etar ekan, dostonning mazmuni taqozosi bilan birinchi bobdayoq yetti raqamiga alohida e’tiborni qaratib, iltizom (bir so‘zni biror parchaning barcha misra yoki baytlarida qo‘llab, shu so‘zning muhimligini ta’kidlash) badiiy san’ati vositasida falakning yetti qavat ekanligi, yetti gimbazdan tashkil topgani, yer yuzi yetti iqlimga bo'lingani, yetti ko‘k, yetti yulduz kabilar haqida fikr yuritadi. Shuningdek, Bahrom va Dilorom so‘zlarini asl va majoziy ma’nolarda qo'llab, sayyoralar olami, dunyoning yaratilishi haqida o‘z falsafiy qarashlarini bayon qiladi, olamning yaratilishini tasvvufdagi vahdat ul-vujud falsafasi asosida bayon qiladi: Ishq sensen dog‘iyu oshiqsen, Yana ma’shuqluqqa loyiqsen. Ayni ma’shuqluqda jilvai zot, 0 ‘zini ko'rgali tilab mir’ot. Husnunga har dam o'zga surat o'lub, K o'zgu takrori ham zarurat o'lub. Necha husn ichra jilva zohir anga, Ko'zguluk aylabon mazohir anga... Sensen-u sendin o'zga xud nima yo'q. Gar ko'runsa sen o'lg'ung ul nima o'q. Dostonning 2-bobi munojot bo'lib, bunda buyuk shoirning Yaratuvchiga murojaati, najot umidi, tavba va iltijolari o‘z ifodasini topgan: Qodiro, ul zaif-u osiymen, Ki boshimdin ayoq maosiymen.