Mamasoli jumaboyev

Taqya 
— d o ‘p p i.
2
 Kulli jahon 
— b u tu n ja h o n .
127

---

c h iz g a n h o ld a , boshini k o ‘t a r m a s d a n . — M e n in g c h a , b o ‘ri, 
y o ‘lbars y anglig1 v a h sh iy h a y v o n la r n i ov q ilm o q m a ’qul. 
K iy ik d ay b e o z o r m a x l u q , f a h m i m c h a , d u n y o d a k a m d u r
deym an.
— Qiyofasining suluvligini qaranglar! G o ‘shti h a m lazzat- 
lidir-a? — dedi q o ra c h a bola, soqqalarini sanay turib.
S h irin xa yolla r z a n jirin i uzgisi k e lm a g a n d e k , s u k u td a
o ‘ltirgan Alisher o ‘rtog‘ining aytganini eshitm adi shekilli:
— Ov qilm oq, m erganlik — e rm a k narsa, lekin eng z o ‘r 
z a ru r iy a t m a k t a b d ir . T u r m u s h n i n g k o ‘p sirla rin i m a k t a b
o ‘rgatadi.
S u hbatning b u n d a y keskin o ‘zgarganidan shoshib, b ir on
j im qolgan bolalarning kattarog‘i:
— Kim o ‘rgatdi senga b u gaplam i? — deb so‘radi Alisherga 
tik qarab.
— B ilam an-da, o ta m h a m ish a „ O h m o d a m xor b o ‘lm ay- 
d i“ , deydilar. O ta m n in g oldiga o lim o d a m la r k o ‘p keladi, turli 
g a p - s o ‘z, ajoyib g ‘azallarni bir c h e td a oMtirib tinglaym en, 
o ‘zim h a m xiylagina g'a z alla m i yod bilurm en.
N ov c h a bola achinib gapirdi:
— D a d a m faqir b ir b o ‘z c h i, „ M a k ta b g a e lting m e n i “ 
desam , „ M a k ta b senga c h ik o ra ? “ deb yubordi. O bylab qarasam , 
d adam ning aytganida m a ’no к о ‘р. Uyimizda sichqonlarning ham
ini q u p - q u ru q , bizdaqalarga m aktab chikora?
— M ening o ta m h a m m o l, — deya s o ‘zga aralashdi ikkinchi 
bola, — s a h ard a n to o q sh o m g a c h a boz o rd a ,,haq“ deb ish 
poylaydi. Q o p - q a n o r d a b u g ‘doy m i, а ф а т ! , balom i orqalab 
olib, bir c h a q a n in g d ardida d u n y o n in g u c h e tid a n bu chetiga 
necha d a f a qatnaydi. M aktab s o bzini o g ‘zimga olgudek b o l s a m ,
o ta m n in g jo n i halqum iga keladi. — Bir nafas su k u td a n s o ‘ng 
u xomush davom etdi. — , , 0 ‘g‘lim, haddingdan oshma, qashshoq- 
larning eng kattasi o ‘z im m e n , а ф а nonga z o rm iz-k u . M aktab 
t o ‘qlarn in g ishi, b izning tole o ‘lgur c h a p d a n kelgan, ha, 
hayot s hunday tuzilgan. M aktab xazina ekanligi haqiqat, a m m o
uning eshigini t o ‘qlar o c h a biladi. K o ^ a n g g a qarab oyoq uzat!“ 
deydi otam .
Alisher yaqinda m aktabga borajagini, otasi k o 'p d a n v a 'd a
qilib yurganini a y tm o q c h i boNgan edi, lekin ay tm a d i, yer 
chizganicha jim o ‘tirardi.
128

---