Lxxxil амир соҳИБҚироннинг бағдоддан қайтиб, табриз томон

CVII.
 
УЛУҒ АМИРЗОДА АБУ БАКРНИНГ БАҒДОД ШАҲРИГА БОРИБ
ТУШГАНЛИГИ БАЁНИДА 
Шу миѐнада катта бир лашкар билан Бағдод томон кетган улуг амирзода Абу Бакр 
баҳодир ҳумоюн соябон :оясини у шаҳарлар устига ташлаганлиги ҳақида Бағдоддан 

---

хабар келди. У ерларни зўрлик билан ўз жабру зулмларига макон қилиб олган 
туркманлардан бир жа-моаси, хусусан Қаро Юсуф, бир неча саноқли (аскар) билан 
бўғизланган (ҳайвон) ҳаракатини""* қилиб, андак қарши турдилар, ахири, жанг шсрлари 
зарбасини кўргач, тулки каби қочиш йўлига юзландилар. Уларнинг қарийб ўн-ўн беш 
минг уйдан иборат хайлу ҳашами асбобу амвол, қорамолу қўйлар, туялар ва 
беҳадду ҳисоб ғаниматлару қимматбаҳо нарсалар билан тасхир панжа-сига тушди. 
Улур амирзода у диѐр устига адл соясини солиб раиятни юпантириб, иморат ва зироатта 
машғул қилди ва у вилоят-нкнг тоқу равоқига стишган каср-вайронликни Кисродек ўз адли 
билан тузатишга киришди. У мамлакат оворалари ва у вилоятдан қочиб кстганлар бу 
хабардан шодмону масрур бўлиб, давлат ҳақига дуо қилдилар ва бу томонга қайтиб 
келишга азм этдилар. Улар вилоятларнинг гўзали, банда-ларга марғуб бўлган Бағдод тез 
орада қайтадан амну амонлик мақомида жилва қилиб, бу давлат шону шавкати туфайли 
ободонлик суви ариқларға яна қайтишига умид қўйиб, чин кўнгилдан ишондилар! 
CVIII. УЛУҒ АМИРЗОДА УМАРНИНГ САМАРҚАНД ТОМОНИДАН
ОЗАРБАЙЖОН МАМЛАКАТИГА КЕЛГАНЛИГИ ВА БУНИНГ 
САБАБЛАРИ БАЁНИДА 
Шу аҳвол асносида адолат ва сиссат хонадонининг халафи Соҳибқирон ҳазратнинг 
фарзандзода — набираси улуғ амирзода Умар баҳодир Самарқанддан чиқиб (Бай-лақонга 
келди). У хонадоннинг бошқа халафлари ва шаҳзодалари орасида бу ҳазрат шавкату 
шукуҳда юқори бўлиб, жаҳондорлик ва ботирликда танилгаН) адлу инсоф билан мавсуф 
эди. (291) У илгарироқ Озарбайжон мамлакати ва унга тобе ерларни бошқариш учун 
фармон ҳукми билан чақиртирилган эди. У хуррамлик ва иқбол ҳам иззату шавкат 
ҳимоясида Самарқанддан чиқиб, Байлақон срларига кслиб етди. (806 йил) жумоди ул-
ав-вал ойининг аввалида (1403 йил 16 ноябр) жума куни унинг муборак талъати 
туфайли у ерлар шарафлигу мунаввар бўлди, унинг ғолиб ялови келиши билан фараҳ 
ва шодмонлик эшиги жахрн аҳлига очилди, умидворлик боислари муяссар бўлди. Замона 
тили бу байтни куйлай бошлади. (Шеър): 
Ҳар жойгаки қўйсанг қадаму боссаиг аѐғ
Қиш фаслида гул очилар-у, лола унар.