Kostyum tarixi

 
Ayollar libosi.
XV asr florensiyalik ayollar libosi yumshoq, tabiiy qomat 
chizgilarini ko’rsatib turuvchi, tabiiy proporsiyalar yoki bel chizig’i old tomondan 
biroz ko’tarilgan, beldan bo’ksaga – pastga qarab yengil kengayib borgan voronka 
formasidagi yubka va h.k. ko’rinishda bo’lgan. Kottning bichimi, odatda, beldan 
ajratilib, ko’krakda yopishib turuvchi, keng va katta burmali yubkadan iborat. Lif old 
tomondan kvadrat, orqadan uzaytirilgan dekolteli. Yenglar xuddi erkaklarniki singari 
ko’ylakka turli uslubda biriktirilgan (35-rasm).
35-rasm.Uyg’onish davri ayollar liboslari 
Ayollar ust kiyimi – 
simara
uch qismdan: uzayt irilgan keng yeng, bo’yin 
o’mizida taxlamalar bilan boyitilgan orqa qism va biroz kaltaroq old qismlardan 
iborat. Simaraning yon choklari tikilmas, faqat old tomondan belda belbog’ bilan 
mahkamlanardi.
Ayollar duxobadan tikilgan ko’ylak kiyishardi. Bel chizig’i ko’krakdan biroz 
pastroqda bo’lib, yubkalari uzun shleyfli bo’lgan. Lifning yoqa o’mizi old tomondan 
– to’rtburchak shaklda, orqa tomondan esa uchburchak shaklda bo’lgan. Ko’pincha, 
ustki ko’ylak lifining oldi qirqilib, shnur ovka qilingan. Yenglari esa xuddi erkaklar 
libosi kabi turli usullarda kiyimga ulanar edi. Duxoba yoki parchadan 
burmalanadigan og’ir yubkalar paydo bo’ldi.
Venetsiyalik ayolning hashamatli tasviriy yechimini juda baland (55 sm gacha 
bo’lgan) yog’och poshnali jimjimador poyabzal to’ldirgan. Yog’och poshnali 
poyabzalning ust qismi saxtiyon terisi (safyan), shoyi yoki bezaklangan duxobadan 

---

65
tayyorlangan. Italiyalik ayollar bosh kiyimi – chepeslar, yengil shlyapalar, sallalar 
(tyurban). Soch turmaklari – tekis, past bo’lib, ular marvarid va durlar, vuallar, 
lentalar, gullar bilan bezatilgan. 
Yoqalar, qo’lqoplar, belbog’lar, paypoqlarni bezashda to’rlardan foydalanilgan. 
Kiyimlarda yangi ko’rinishdagi qo’shimcha predmetlar – lentalar, shokilalar, turli 
xildagi bezaklar bilan bezalgan mo’ynadan qilingan shoyi mufta paydo bo’la 
boshladi.