Koinotning qurilish ashyolari

marserlangan tola
ham deyiladi. 
Shuningdek natriyli birikmalar orasida, nisbatan kuchsiz asos xossasiga ega 
bo‘lgan 
natriy karbonati
(Na
2
CO
3
) haqida ham to‘xtalib o‘tish joiz. Uning molekulasida 
ikkita natriy, bitta uglerod hamda uchta kislorod atomlari bo‘ladi. 
Natriy karbonati kislotalar bilan birikishga kirishganida, undagi uglerod va kislorod 
atomlari uzilib chiqib, CO ko‘rinishida uchib chiqa boshlaydi. Natriy karbonatning nisbatan 
kengroq tarqalgan va maishiy turmushda qo‘llaniladigan boshqa nomi – 
soda
hisoblanadi. 
Soda nomi, odamlar hali natriy karbonat va umuman atomlar haqida mutlaqo bilmagan 
zamonlardayoq maishiy turmushda allaqachon bor edi. Shu sababli ham ingliz tilida 
so‘zlashuvchi mamlakatlarning kimyoga oid adabiyotlarida natriyni «
sodium
» tarzida 
ifodalashadi. Sababi natriy elementini soda tarkibidan aniqlangan edi. 
Natriy karbonatidan asosan uglerod dioksidi (CO
2
) hosil qilish manbasi sifatida 
foydalaniladi. Masalan, uglerod dioksidili o‘t o‘chirish vositalarini ushbu gaz bilan to‘ldirishda 
aynan natriy karbonat asosiy manba bo‘lib xizmat qiladi. 
Aslida kuchsiz asos bo‘lishiga qaramay, ayrim masalalarda hatto natriy karbonatning 
asoslik xossalari ham ancha kuchlilik qiladi. Bunday hollarda esa kimyogarlarga undan-da 
kuchsizroq asos bo‘lmish 
natriy bikarbonat
(NaHCO
3
) asqotadi. Uning molekulasida atiga 
bitta natriy atomi bo‘ladi. Natriy bikarbonat ham kislotalar bilan birikkanida CO
2
gazi ajralib 
chiqadi. Lekin uning asoslik xossalari shu qadar yumshoqki, uni odam iste’mol qilishi ham 
mumkin. O‘ylaymanki siz kundalik turmushda 
ichimlik sodasi
atamasini albatta eshitgansiz. 
O‘sha soda aynan bikarbonat natriy bo‘ladi. 
Bikarbonat natriydan oshqozondagi yoqimsiz og‘riq – jig‘ildon qaynashini bartaraf 
etishda ham foydalaniladi. Bunda ichga qabul qilingan ichimlik sodasi, oshqozondagi doimiy 
mavjud bo‘ladigan ayrim kislotalarni neytrallaydi. Natijada oshqozondan kekirik aralash 
CO
2
gazi kelib chiqadi va o‘zi bilan boshqa yoqimsiz gazlarni ham olib chiqib ketadi. Bu esa, 
oshqozon og‘rishiga sabab bo‘layotgan ichki bosimni, ya'ni, oshqozon zo‘riqishini pasaytiradi 
va bemor o‘zini yengil his qila boshlaydi. 

---

109 
Ichimlik sodasidan shuningdek pishiriqlar tayyorlashdan ham juda keng qo‘llaniladi. 
Uni biror kuchsiz kislota bilan aralashtirib (masalan qatiq bilan) xamirturush qo‘shmasdan 
tayyorlanadigan xamirga qo‘shilsa, ichimlik sodasi va kuchsiz kislotaning o‘zaro ta’siri 
natijasida xamirda CO
2
gazi ajralib chiqadi hamda, xamir yumshoq bo‘lib tinadi. Bunday 
xamirdan tayyorlangan pishiriqlar ham bo‘rsildoq, yumshoq va mazali bo‘ladi. 
Natriyning yana bir ajoyib birikmasi bu – 
natriy sulfati
(Na
2
SO
4
) bo‘lib, uning 
molekulasida bittadan natriy va oltingugurt atomlari, hamda to‘rtta kislorod atomi, shuningdek 
erkin bog‘lanishdagi o‘nta suv molekulasi mavjud bo‘ladi. Ushbu moddani birinchi bo‘lib 
olmon kimyogari Iogann Rudolf Glaeuber 1858-yilda batafsil tadqiq qilgan edi. Ilk 
tadqiqotchisi sharafiga ba’zan natriy sulfatni 
glauber tuzi
ham deyiladi. Odatda kimyoviy 
moddalarni suvga solinsa, hosil bo‘lgan eritma harorati, suvning avvalgi haroratidan ko‘ra 
balandroq bo‘ladi. Masalan suvda oltingugurt kislotasini, yoki, natriy gidroksidini tezkorlik 
bilan aralashtirilsa, hosil bo‘luvchi eritma harorati bir zumda qaynash darajasigacha ko‘tariladi. 
Kimyogarlar ham aksariyat hollarda reaksiyadan aynan shunday natija kutishadi. Lekin glauber 
tuzini suvga solinsa, hosil bo‘lgan eritmaning harorati, suvning avvalgi haroratidan pasayadi. 
Ushbu hodisa ilk bora kuzatilganida, kimyogar olimlar juda hayratda qolib, ko‘zlariga 
ishonishmagandi... 
Keling endi hikoyamizning ikkinchi qahramoni – kaliyning birikmalari haqida ham 
biroz suhbatlashsak. Kaliyning birikmalari ham ko‘p jihatdan o‘zini xuddi natriyning 
birikmalari singari tutadi. Lekin kaliy birikmalari natriy birikmalariga qaraganda sezilarli 
darajada oz uchraydi. Bunga birinchi sabab, kaliyning Yer qobig‘idagi miqdori natriyning 
miqdoridan sezilarli darajada pastligi bo‘lsa, ikkinchidan, kaliy odatda, deyarli alohida holda 
ajratib bo‘lmaydigan birikmalar tarkibida uchraydi. 
Dunyodagi eng samarador va nisbatan yaxshi o‘zlashtirilgan kaliyli birikmalar koni, 
Germaniyning Stassfurt koni hisoblanadi. U bir zamonlar dengiz qo‘ltig‘i bo‘lgan va hozirda 
qurib qolgan joy bo‘lib, nemis kimyo sanoati uchun juda muhim ahamiyat kasb etadi. Kaliy 
tuzlari natriy xloridan ko‘ra suvda osonroq va yaxshiroq eriydi. Qadimgi dengizlar asta-
sekinlik bilan qurigan. Bunda birinchi bo‘lib, natriy xloridi cho‘kindi holida tubga cho‘ka 
boshlagan. Kaliy tuzlari esa hali-beri dengiz suvida eritma holida bo‘lgan va dengizning 
qurigani sari kaliy tuzlari eng oxirgilardan bo‘lib cho‘kib, qattiq holatga o‘tgan. Shu sababli 
ham qurigan qadimgi dengizlar o‘rnidagi konlarda asosan yuqori qatlarda kaliyli birikmalar 
mavjud bo‘ladi. Natijada kaliyli tuzlar nisbatan toza holda saqlangan. Ayni sababga ko‘ra ham 
ularni qazib olish ishlari ham ancha oson kechadi. 
Hozirda jahonda qazib olinadigan kaliyli birikmalarning uchdan bir qismi aynan 
yuqorida zikr etilgan kon – Stassfurtda qazib olinadi. 
Birinchi jahon urushigacha bo‘lgan yillarda Germaniya kimyogarlari jahonda eng 
yetakchi olimlar sanalishardi, shunga muvofiq, olmon kimyo sanoati ham jahon 
iqtisodiyotidagi eng qudratli kimyo sanoati maqomiga ega edi. Olmon kimyogarlari mazkur 
kondan olingan kaliyli birikmalarini u yoki bu maqsadda juda keng qo‘llashardi va aytish 
joizki, ular uchun ushbu birikmalar davlat tomonidan nisbatan arzon narxlarda yetkazib 

---

110 
berilardi. Dunyoning boshqa chekkalaridagi kaliyli birikmalar konlari esa, bu vaqtda hali 
yaxshi o‘rganilmagan va o‘zlashtirilmagan bo‘lib, mavjud aniqlangan kaliy konlari ham qazib 
olishning murakkabligi tufayli, hatto sanoat uchun ham juda qimmatlik qilardi. Tannarxini 
o‘zini oqlamaydigan kaliy konlariga ega bo‘lgan AQSH va Buyuk Britaniya kabi davlatlar 
kimyogarlari esa, qanchalik g‘ayritabiiy bo‘lmasin, olmon kimyogarlariga har jabhada taqlid 
qilishardi va o‘zlari uchun o‘ta qimmat bo‘lgan kaliyni qayta ishlab, Germaniya tajribasidan 
foydalanishga urinishardi. Biroq, bunda ular olgan kaliyli mahsulotlar narxi favqulodda 
qimmat bo‘lib chiqardi. Uzoq yillar davomida AQSH va Buyuk Britaniya kimyo sanoati shu 
yo‘sinda Germaniya tajribasiga ko‘r-ko‘rona taqlid qilib keldi va nisbatan arzon bo‘lgan va 
aynan bir xil natija beradigan natriyli birikmalardan foydalanish mumkin bo‘lgan holatlarda 
ham, qimmatbaho kaliy birikmalarini ishlatib, yirik iqtisodiy zararlar bilan faoliyat ko‘rsatdi. 
Bunday yondoshuv xato ekanligini anglashgunlaricha, mazkur davlatlar qimmatbaho kaliyning 
ulkan zahiralarini deyarli sovurib bo‘lishgandi... 
O‘simliklarga kaliy ko‘p miqdorda kerak bo‘ladi. Shu sababli, yerdan ko‘p marta qayta-
qayta foydalanilganida, tuproqdagi kaliy miqdori kamayib, unumdorlik pasayishi mumkin. Shu 
sababli ham yerga solinadigan mineral o‘g‘itlarning aksariyati tarkibida kaliy elementi mavjud 
bo‘ladi. 
Biz AQSH va Britaniyaning achchiq tajribasi haqida gapirib o‘tar ekanmiz, aslida 
olmonlarning o‘zi ham bu borada chuv tushishiga oz qolganini yodga olish 
o‘rinlidir. Stassfurtdagi kondan chiqqan kaliy birikmalari ham avvaliga tashlab yuborilar edi. 
Sababi konchilarni konning quyi qatlamlarida joylashgan natriy xloridi ko‘proq qiziqtirardi. 
Tashlab yuborilayotgan qimmatbaho kaliy birikmalarini esa nemis konchilari «Abraumsalze», 
ya'ni, «keraksiz tuz» deb atashardi. Faqatgina 1865-yilga kelibgina, olmon kimyogarlarining 
qator tadqiqotlari natijasida, ushbu «keraksiz tuz»ning ahamiyati aslida qanchalik baland 
ekanligini tushunib yetishdi. 
Kaliyli birikmalar mineral o‘g‘it sifatida hamiyatga ega ekanligini 1797-yilda kashf 
qilingan edi. Bungacha bo‘lgan muddatlarda esa, ularni o‘simliklarning tana qismi bo‘lsa kerak 
deb o‘ylashgan. O‘simliklarni quritib yoqishgan. Qolgan kulni esa suvda eritib, eritmani katta 
temir qozonlarga solib qaynatishgan. Suv to‘liq bug‘lanib ketgach, idish tubida biz 
hozirda