Kitapxana com сайтындағы барлық китаплар тек танысыў ретинде берилген. Китаплар

ҚУЛПЫТАСТАҒЫ ЖАЗЫЎЛАР
(эпитафия)
^Көпирип көп жазатуғын шайырдың қулпытасындағы жазыў:
Бул соныңдай шайыр: ол ҳеш өлмейди,
(Тухымы көп нәрсе қалай өледи?)
Пушкин бул дүньяға енди келмейди,
Бирақ, мына шайыр талай келеди...
^Зықна ҳәм сақ адамның қулпытасындағы жазыў:
Буның сақлығынан қудай сақласын,
Сыр сейфиниң гилтин жойтпастан кетти.
Кирзовой етикте сақлап ақшасын,
Өлерде өзине де айтпастан кетти.
^Ғыйбаткештиң бас ушындағы жазыў:
Бул «домалақ арза» жазса, қорқыңлар,
(Дөҳметинен көплер урылып кетти.)
Қоңысы кәбирлерде жатқан марҳумлар
Бул барғансоң қорқып тирилип кетти.
1975-жыл.
ЭПИГРАММАЛАР
Тәғдир көп кешигип жаратқан сени, 
Сөйлегенде тилиң төсиңе түсер. 
Адамзаттың ҳаслы маймыл екени 
Сени көрген сайын есиме түсер. 

---

Ибрайым Юсупов - Йош
kitapxana.com
- Қарақалпақ әдебиятының электрон китапханасы 107
*** 
«Поэзия! Ол не? Алтын ба, дүр ме? 
Болмайма олсыз да өмир сүрмеге?» – 
Дер биреўлер. Дурыс ғой. Жасаўға болады... 
Мәселен, ҳайўанлар ше? Жасамай жүрме? 
АТЛАР
Атлар, – атлар! Алыс кеткен қыялдай, 
Төрт аяқтан төгилген гүл ҳөнери! 
Жулдыздай, дәрьядай, сулыў ҳаялдай – 
Тәбияттың йошлы дөретпелери. 
Дойнақ пенен жазып дүнья тарийхын, 
Планетаны дүсирлетип өттиңиз. 
Үркип даўысынан машиналардың, 
Сахна артына шапқыласып кеттиңиз. 
Адам жүрисиңнен қәнәәт қылмай, 
Жуўениңди бастан сыйырып алды. 
Баяғы даўрықлы даңқыңыз, ай-ҳай, 
Енди тек шайырдың қосығында қалды. 
Заман қатты кетти. Ете алмас қайыл 
Оны ҳәтте лайнерлердиң пәрўазы. 
Жер танабын қанша қуўырған сайын, 
Сонша асығады болмай ыразы. 
Ийең сени минбес жаяў қалса да, 
Машинада оның ғәрези қасты. 
Жолда авария аңлып турса да, 
Олар мотоцикллерге жармасты. 
Сиз тек мал атыңыз бенен бул күнде 
Елден аўлақ дүркиресип жүресиз. 
Техас даласында, қырғыз жеринде 
Поездлар даўысына қулақ түресиз.

---

Ибрайым Юсупов - Йош
kitapxana.com
- Қарақалпақ әдебиятының электрон китапханасы 108
Ал енди уллы той күни шаў-шуўлы 
Бәйги ҳәм ылаққа шыққанда сизлер, 
Адам намысы ушын қәйтип шабыўды 
Ат намысы менен көрсетесизлер... 
Әне, жылқы үйири көлге қулады, 
Жаныўар бир жийрен қасқа тайыншақ, 
Таң алдында не деп киснеп турады, 
Жаңа туўған Шолпан жулдызға қарап! 
Атлар, атлар! 
Мәңги досты адамның... 
Июнь. 1974-ж.