Kitap Kapağı. cdr

Yayla, yaylacılık, yaylak ve kışlak kavramları 

Yayla:  “Plato”  terimiyle  de  ifade  edilen  yayla  kavramı;  beşerî  anlamda,  hem  bir 

geçici  yerleşme  yerini,  geçici  meskeni,  hem  de  onun  çevresindeki  ekonomik  faaliyet 

yürütülen alanı tanımlar. Yılın belli bir döneminde buralara göçüp, hayvancılık ve yer yer 

ekip biçme faaliyetleri yapma faaliyetlerine de yaylacılık denir (Doğanay, 2000:401). 

Yaylak:  Hayvanların  yayılıp  otladıkları  otlaklara  yaylak  denmektedir.  Yaylaklar, 

yükselti durumuna dört türe ayrılmaktadır.  

1-Alçak yaylak: Devamlı oturma bölgesinde, normal tahıl ziraatı yapılan alanların 

bitişiğinde olan, genellikle deniz seviyesinden 900-1200 metre yükseklikteki yaylak. 

2-Orta  yaylak:  Devamlı  oturulan  ve  normal  tahıl  tarımı  yapılan  bölge  sınırının 

üstündeki, genellikle deniz seviyesinden 1200-1600 metre yükseklikteki yaylak. 

3-Ön yaylak: Esas yaylaktan daha aşağıda bulunan, çıkarken veya inerken bir süre 

hayvan otlatılan ve bir miktar ot biçilip kurutulan yaylak. 

4-Yüksek yaylak: Orman sınırının üzerinde, en az 1600 metre yükseklikteki otlak.  

Kışlak:  Yaylacıların  hayvanlarıyla  birlikte  kışı  geçirdikleri,  alçak,  kuytu  yerlerde 

kurulmuş olan ve genellikle kış mevsimi boyunca oturulan yerleşmeler, oba, cenik anlamına 

gelmektedir (TDK).