Kirish, fonetik sath, leksik-semantik sath

Mustaqil o‘zlashtirish uchun

Lisoniy strukturaning mukammal talqini

Sharq (jumladan, arab/islom) lingvistik an’anasi va ilk taraqqiyot bosqichlarida deskriptiv lingvistika (Amerika strukturalizmi)dan mantiqiy va lingvistik hodisalarni farqlashda izchillik ancha kuchli edi – mantiq – hodisaning mazmun tomoniga, grammatika esa – asosan, shakl tomoniga tayanib ish ko‘rardi. Masalan, o‘rta asr arab va qadimgi hind lingvistik an’anasiga tayanib tuzilgan tavsiflar, odatda, hajman kichik va ixcham bo‘lib, asosan, shakllar paradigma (arablarda ixcham jadvallardan, hindlarda “sutr” – nazmga solingan qoida) laridan iborat edi. Bunday jadvallarda butun til nozikliklarini, qoida va mustasnolarni berishda qadimgi hindlar ham, o‘rta asr islom tilshunoslari ham shu darajada mahorat kasb etishgan edilarki, eramizdan oldingi davrlarda Panini tomonidan tuzilgan va hozirgi o‘lchovlarda varaq sathi 1/8 (0.25 foliant), soni 100 sahifa atrofida bo‘lgan “Sanskrit grammatikasi” Frans Bopp e’tirofiga ko‘ra, “u (Bopp)ning grammatikasidan mukammalroq va tugalroq bo‘lgan.” Vaholanki, F.Boppning “Sanskrit tili grammatikasi” foliantlardan iborat har biri kamida 200 betli besh jilddan iborat edi. Shuning uchun XIX asrda O‘rxun yozuvi sirini (deshifrovka qilib) ochgan, turk runik alifbosining birinchi ko‘rinishi kaliti va sharhini tayyorlagan daniyalik tilshunos Vilhelm Tomsen (1842-1927) “Tilshunoslik tarixi” kitobida Panini grammatikasi haqida shunday yozadi: “Hozirgi lotin harflari bilan berilganda 75-100 betlik risola

hajmida bo‘ladigan Paninining asari shu kungacha jonli va o‘lik tillar tafsifi bo‘yicha yaratilgan grammatikalar ichida eng mufassali va to‘lig‘idir.” Albatta, daniyalik buyuk tilshunosning bahosi mubolag‘ali, lekin, bejiz va asossiz ham emas.

Arab lingvistik tavsiflari mukammalligining yorqin belgisi shuki, XX asrda Yevropada yaratilgan arab tili grammatikalari (jumladan, Karl Brokkelmann va N.V.Yushmanov asarlari) da o‘rta asrlarda tuzilgan shunday jadvallardan keng foydlaniladi.

Arab va hind tilshunosliklarining yutuqlari va hozirgi grammatik talqinlarning munozaraliligi, xususan, bunda – arab va hindlarda tasnif va tahlil asosining bittaligi (faqat shaklga tayanishi) va hozirgi grammatik talqinlarda uning ikkitaligi (shakl va mazmunga tayanishi)da bo‘lishi ham mumkin. Shuning uchun zamonaviy tilshunoslikda goh mazmun (vazifa), goh shakl omilini birinchi o‘ringa qo‘yuvchi yo‘nalish va oqimlar shakllanib va rivojlanib turadi¹⁰.

Til leksikasining boyishida so‘z o‘zlashtirish, yangi so‘z yasash alohida rol o‘ynaydi. Biz nutqda ayrim so‘z yasash qoliplari asosida ko‘plab so‘zlar yasaymiz. Masalan, gulchi, gulli, gulla kabi so‘zlardagi yasovchi –chi, -li, -la qo‘shimchalar eng unumli, eng sermahsul so‘z yasovchi qo‘shimchalardandir. Ammo ular hosil qilgan so‘zlarning hammasi ham lug‘atlardan o‘rin olmagan. Masalan, qalamli, qog‘ozchi kabi so‘zlar lisoniylashmagan, ya’ni lisoniy sathdan o‘rin olmagan. Chunki nutqiy hodisalarning lisoniy sathdan o‘rin olishi ma’lum bir qonuniyatlarga bo‘ysunadi, bu hodisalar lisoniy sath qo‘yadigan talablarga javob bergandagina bu xazinadan joy olish huquqiga ega bo‘ladi.

Demak, yasama so‘zlar lisoniy ham, sof nutqiy ham bo‘lishi mumkin. Paxtakor, ishchi, kitobchi, aqlli, daftarchi, sharsimon, uysimon so‘zlarini olaylik. Bu so‘zlarni ikki guruhga ajratamiz:

1. 
   paxtakor, ishchi, aqlli, sharsimon;
   
2. 
   kitobchi, daftarchi, uysimon.
   

¹⁰ H.Ne’matov, B.Mengliyev. Tilshunoslikning falsafiy masalalari. – Toshkent, 2018.

Har ikkala guruh so‘zlari ham yasama so‘z hisoblanadi. Biroq birinchi guruh so‘zlari qulay, odatlanilgan, keng iste’molli bo‘lsa, ikkinchi guruh unchalik qulay emasligi, kam iste’molliligi, favquloddaligi bilan ajralib turadi.

Ko‘rinadiki, birinchi guruh ijtimoiylashganlik xossasiga ega va shu boisdan yuqorida aytilgan belgilar ularning barchasi uchun umumiy. Ikkinchi guruh birliklari esa nutqiy hodisa ekanligi, endigina so‘z yasash qolipidan chiqqanligi bois, odatlanilmaganlik, favquloddalik kasb etgan.

Nutqiy yasama so‘zning ayrimi nutqdagina mavjud bo‘lsa, ba’zilari o‘zini chiqargan qolipdan uzoqlashib, bir butun holda lisoniy sathga “ko‘tarilib ketgan” bo‘ladi.

So‘z yasash qolipi ham hosilasining lison va nutqqa munosabati jihatidan farqlanadi. Ularni unumsiz (tarixiy) va unumli (zamonaviy) so‘z yasash qolipi sifatida farqlash lozim.