Khorezm branch of uzbekistan writers union

 
KITOB 
 
Bugun kitobim chiqdi. 
Har gal yangi kitobim chiqishi bilan birinchi nusxasini onamga atar edim. 
Har gal bir xil so‗z yozib berardim: «Birinchi o‗qituvchim - onamga!» Onam 
kitobni ko‗rishi bilan ko‗zlari quvonchdan porlab ketar, uzundan-uzoq duo 
qilar, peshonamdan o‗pib, yakkash bitta gapni takrorlar edi: 
•
Sen mening suyangan tog‗imsan, o‗g‗lim... 
Keyin xuddi birov olib qo‗yadigandek, kitobni yostig‗ining tagiga 
yashirardi. Shunda men kitobim chiqqani uchun o‗zimdan ko‗proq onam 
quvonganini bilib turardim. 
Bir kuni mahallaning narigi chekkasida turadigan nonvoynikiga kirib 
qoldim. (Nima yumush bilan borganim esimda yo‗q.) Qarasam, yog‗och so‗rida 
kitobim yotibdi. Varaqlari titilgan, oftobda sarg‗ayib ketgan. Qiziqib qo‗limga 
oldim. O‗qisam, o‗zimning dastxatim: «Birinchi o‗qituvchim - onamga!» 
O‗shanda nima uchun bunday ahvolga tushganimni bilmayman. Xuddi 
birov meni masxara qilayotgandek bo‗lib ketdi. Kelib onamga to‗ng‗illadim: 
•
Kitobni yetti mahalla nariga tashlab keling, deb berganmidim sizga! 
Onam aybdor qiyofada ma‘yus jilmaydi. 
•
Mavlu hech qo‗ymadi-da, bolam. «Bitta o‗qib beraman», dedi. 
•
Mavludagacha yana mingta qo‗ldan o‗tgani ko‗rinib turibdi, - dedim 
zarda bilan. - Maqtangansiz. 
•
O‗zingni siqma, jon bolam. Hozir olib kelaman. Chindan ham, o‗sha kuni 
kitob qaytib keldi... Har gal kitobim chiqsa, onam bir gapni aytardi: 
•
Sen mening suyangan tog‗imsan, o‗glim... Bilmagan ekanman, men 
onamning emas, onam mening suyangan tog‗im ekan. Tog‗im to‗satdan qulab 
tushdi. 
Bugun yangi kitobim chiqdi. Birinchi nusxasini emas, bitta nusxasini 
emas, oltmish ming kitobning hammasini onamga bag‗ishladim. Lekin... 
 
 
 
 
 
 
 

---

27